Όπως εξηγεί, ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος, μετά την απόφαση του Πρωτοδικείου και η υπ΄αριθμόν 296/2024 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πατρών, έρχεται να χαράξει ένα νομολογιακό δεδομένο βάσει του οποίου, απόλυση που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια απουσίας του εργαζομένου βάσει άκυρης συμφωνίας του με τον εργοδότη, με την οποία αποφάσιζαν από κοινού τη μεταφορά σε μεταγενέστερο χρόνο αδειών προηγούμενων ετών, είναι νόμιμη. Είναι μάλιστα η πρώτη σχετική δικαστική απόφαση.
Η περίπτωση
Η υπόθεση αφορά εργαζόμενο σε εταιρία που πήγε μαζεμένη την άδεια των ετών 2018-2020 που του χρωστούσε ο εργοδότης το 2021 σε συμφωνία μαζί του. Το κομβικό σημείο της υπόθεσης ήταν ότι κατά τη διάρκεια της εν λόγω άδειας, ο εργαζόμενος απολύθηκε και εν συνεχεία ισχυρίστηκε ότι η απόλυσή του πρέπει να θεωρηθεί άκυρη, με δεδομένο ότι απαγορεύεται η απόλυση μισθωτού κατά τη διάρκεια της άδειας αναψυχής. Η μεταφορά αδείας στα επόμενα χρόνια ήταν πάντα κάτι που συνέβαινε διαρκώς στην πρακτική των εργασιακών σχέσεων. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια "άτυπη” συμφωνία μεταφοράς της άδειας παρότι κατά πάγια νομολογία, τα ελληνικά δικαστήρια έχουν κρίνει ότι δεν είναι επιτρεπτή η μεταφορά ετήσιας άδεια στο επόμενο έτος, χωρίς να ενδιαφέρει η μεταξύ του εργοδότη και του εργαζόμενου αντίθετη συμφωνία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η χορήγηση μίας τέτοιας άδειας δεν αποτελεί ετήσια κανονική άδεια.
Όπως αναφέρει ο κ.Καρούζος "το Εφετείο εξέφρασε την πλήρη συμφωνία του ως προς την ορθότητα της κρίσης για την απόρριψη ως μη νόμιμης της βάσης της αγωγής, δηλαδή διαφώνησε με την ακυρότητα της καταγγελίας λόγω απόλυσης κατά τη διάρκεια κανονικής άδειας. Κατέληξε, λοιπόν, πως η καταγγελία συμβάσεως εργασίας κατά τη διάστημα της μη νομίμως ληφθείσας μεταφερόμενης άδειας είναι δίχως αμφιβολία νόμιμη και έγκυρη! Με τον τρόπο αυτό, δόθηκε μια απάντηση βαρύτητας, λόγω του δεύτερου βαθμού δικαιοδοσίας της κρίσης, στη μεταχείριση τέτοιου είδους περιπτώσεων”. Πηγη capital
