Η έγκριση για την αγορά των ρωσικών αρμάτων "στρώνει" το κόκκινο χαλί για την επίσκεψη Καραμανλή στη Μόσχα, ενώ ανοίγει τις "πύλες" της Δύσης για ρωσικά οπλικά συστήματα.
Η τελευταία κίνηση της κυβέρνησης να εγκρίνει την αγορά ρωσικών αρμάτων σε χρονικό ορίζοντα μιας 15ετίας -αν δεν αποδειχθεί πυροτέχνημα- δεν είναι απλώς συμβολικής σημασίας αλλά και στρατηγικού βάθους. Αποτελεί την έμπρακτη απόφαση για εμβάθυνση της πολιτικής των ίσων αποστάσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας.
Με την έγκριση της αγοράς ρωσικών αρμάτων το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την περασμένη Τετάρτη και την ενίσχυση της ελληνικής παρουσίας στο Αφγανιστάν, στέλνοντας ένα μήνυμα της πολιτικής αυτής
επιλογής και προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως επίσης αποφασίστηκε η συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην αποστολή της Ε.Ε. στο Τσαντ. Η συμμετοχή της Ελλάδας στους ενεργειακούς δρόμους που χαράσσονται στην περιοχή φέρνει τη χώρα μας στο ενδιάμεσο της αντιπαράθεσης Ουάσιγκτον και Μόσχας. Οι ΗΠΑ επιχειρούν μέσω χάραξης εναλλακτικών ενεργειακών δρόμων να άρουν την ενεργειακή -και κατά συνέπεια και πολιτική- εξάρτηση της Ευρώπης από τη Μόσχα. Η Ρωσία από την άλλη προσβλέπει στον ελληνικό ενεργειακό διάδρομο, στο νότο, την απεμπλοκή της δικής της εξάρτησης από χώρες-κλειδιά, μέχρι πρότινος, για τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ε.Ε., όπως από Ουκρανία και Πολωνία, αλλά και μελλοντική της εξάρτηση από την Τουρκία, που επιχειρεί να αναβαθμιστεί σε ενεργειακό κόμβο.
Η ελληνορωσική αμυντική συνεργασία έρχεται λίγες ημέρες πριν από την επίσημη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στη Ρωσία (18 Δεκεμβρίου) και ακολουθεί τη θεαματική νίκη Πούτιν στις πρόσφατες εκλογές στη Ρωσία, όπου το κόμμα του "Ενωμένη Ρωσία" κέρδισε με 64%. Η βάση της οικονομικής διπλωματίας, που είχε τεθεί από τις πρώτες επαφές των Πούτιν-Καραμανλή, και η αναβάθμιση της Ελλάδας σε στρατηγικό εταίρο της Μόσχας δεν εστίαζαν μόνο σε ενεργειακά θέματα. Η ρωσική πλευρά άλλωστε δεν είχε κρύψει τη διάθεσή της να συνεργαστεί και σε άλλους τομείς, όπως στην ηλεκτρική ενέργεια, και βεβαίως να εισέλθει στην ελληνική αγορά όπλων. Μόνο που μέχρι πρότινος η ελληνική πλευρά συνυπολόγιζε το κόστος αντίδρασης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα των S300, που όχι μόνο δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο, αλλά στην κυριολεξία "σαπίζουν" στην Κρήτη, όπου τελικώς τοποθετήθηκαν, αλλά ουδέποτε αξιοποιήθηκαν επιχειρησιακά.
Kατά τα εγκαίνια του αγωγού φυσικού αερίου Τουρκίας-Ελλάδας προ ημερών,όσα συνέβησαν στο παρασκήνιο είναι ενδεικτικά της νέας μορφής "ψυχρού πολέμου" με επίκεντρο το θέμα της ενέργειας. Η ελληνική ΔΕΠ
Α και η ιταλική Edison μπορεί να στήριξαν ουσιαστικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ, διαβεβαιώνοντας την Κομισιόν ότι μπορούν να εγγυηθούν την επάρκεια του αγωγού, ο οποίος θα καταλήγει στο Οτράντο της Ιταλίας και χρηματοδοτείται και από ευρωπαϊκά κεφάλαια. Από την άλλη η ελληνική πλευρά ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόταση της Μόσχας για την κατασκευή του αγωγού Southstream. Ο προτεινόμενος αγωγός θα φέρνει το ρωσικό φυσικό αέριο από εναλλακτικό αγωγό μέσω Ελλάδας στην Ιταλία..Η Μόσχα εξετάζει εναλλακτικές οδούς μεταφοράς των ενεργειακών αποθεμάτων της προς τη Δύση, και αν στο Βορρά προκρίθηκε ο υποθαλάσσιος αγωγός, που συνδέει απευθείας τη Ρωσία μέσω Βαλτικής με τη Γερμανία, στο Νότο η πρόταση της Μόσχας για το Southstream, εκτός του ότι αναβαθμίζει τον ενεργειακό ρόλο της Ελλάδας, ουσιαστικά αποδυναμώνει το ρόλο της Τουρκίας, που επιθυμούσε να αναδειχθεί σε κεντρικό διαμετακομιστικό σταθμό στον τομέα της ενέργειας για τη Δύση, ως ενεργειακός διάδρομος μεταφοράς φυσικού αερίου όχι μόνο από Ρωσία αλλά και από χώρες του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής.
