Ο Πρωθυπουργός στην περίπτωση Κουκοδήμου βρέθηκε και πάλι ενώπιον ενός-γνωστού πια-διλήμματος: Να διαγράψει έναν βουλευτή του και να μειώσει την κοινοβουλευτική του δύναμη στην ελάχιστη δυνατή που επιτρέπ
ει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή να κρατήσει το όπλο της διαγραφής για κάποια άλλη πιο σοβαρή υπόθεση στο μέλλον;Οι συνεργάτες του κ. Κ. Καραμανλή τον πληροφόρησαν εν πτήσει από την Αθήνα στην Αγκυρα ότι είχε αποκαλυφθεί πως ο βουλευτής που προσπάθησε να μεσολαβήσει για να πέσει στα «μαλακά» η υπόθεση του κ. Θ. Αναστασιάδη στο ΥΠΕΕ ήταν ο βουλευτής Πιερίας κ. Κ. Κουκοδήμος.
Για να κερδίσει κάποιο χρόνο η κυβέρνηση αποφασίστηκε να κληθεί για εξηγήσεις ο βουλευτής από τον γενικό γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κ. Ι. Τραγάκη. Το δίλημμα όμως είχε τεθεί: Να διαγραφεί ο βουλευτής που παραβίασε τους κανόνες και τις αρχές περί μηδενικής ανοχής σε φαινόμενα ηθικής τάξης ή όχι;
Αν διαγραφόταν και παρέμενε ανεξάρτητος βουλευτής, ακόμη και αν συνέχιζε να στηρίζει τη ΝΔ, το κυβερνών κόμμα θα έμενε με 151 βουλευτές στη Βουλή. Γεγονός που θα σήμαινε ότι ο Πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε στο μέλλον να τιμωρήσει με διαγραφή άλλον βουλευτή που θα επιδείκνυε απειθαρχία ή παραβατική συμπεριφορά χωρίς να καταφύγει αυτομάτως σε εκλογές. Αν πάλι υπέβαλλε την παραίτησή του, τότε θα τον διαδεχόταν στη Βουλή ο πρώην βουλευτής κ. Ν. Κάκκαλος τον οποίο είχε διαγράψει το 1998 ο κ. Καραμανλής.
Με το σκεπτικό λοιπόν ότι το όπλο της διαγραφής μπορεί να το χρησιμοποιήσει ο Πρωθυπουργός μόνο μία φορά(..!) σε ολόκληρη την κυβερνητική θητεία, ο κ. Κουκοδήμος ξεπέρασε τον κίνδυνο, όπως τον ξεπέρασαν τους δύο προηγούμενους μήνες βουλευτές που εξέφρασαν απόψεις και ανέλαβαν πρωτοβουλίες που εκνεύρισαν το Μέγαρο Μαξίμου, όπως οι κκ. Γ. Μανώλης και Π. Τατούλης.
(*Σκίτσο του Α.Πετρουλάκη)
