Του κ.Γ. Καρτάλη"Εντονη ανησυχία, η οποία προς το παρόν τουλάχιστον δεν εκδηλώνεται δημόσια, επικρατεί στην Αθήνα για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας με φόντο την κρίση στις σχέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν με το κεμαλικό στρατιωτικό και δικαστικό κατεστημένο.
Η κρίση αυτή οδηγεί την τουρκική κυβέρνηση σε επίδειξη αδιαλλαξίας με αποτέλεσμα να έχουν αποτελματωθεί οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και να απειλείται τώρα και η πορεία των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, οι οποίες ξεκίνησαν μέσα σε ένα κλίμα αισιοδοξίας μετά την εκλογή του κ. Χριστόφια στην προεδρία.
Ανάλογη ανησυχία επικρατεί και στις Βρυξέλλες, όπου οι υπέρμαχοι της τουρκικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκονται πλέον σε δυσχερή θέση να υπερασπίσουν τις θέσεις τους με αποτέλεσμα να ενισχύεται ο άξονας Παρισιού - Βερολίνου - Βιέννης που έχει ταχθεί υπέρ της ειδικής σχέσης. Καταρρέει έτσι η πολιτική που είχε χαραχθεί από την ελληνική πλευρά, με τη στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων, η οποία είχε εξαρτήσει τη βελτίωση των διμερών σχέσεων από την ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής μας χώρας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ παραδέχθηκε σε βαρυσήμαντη συνέντευξή του στους «Financial Times» της περασμένης Παρασκευής ότι η εικόνα της χώρας του και η πορεία των μεταρρυθμίσεων έχουν πληγεί από την εσωτερική πολιτική κρίση και την απειλή του Συνταγματικού Δικαστηρίου να απαγορεύσει τη λειτουργία του κυβερνώντος κόμματος. Και είναι γεγονός ότι, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει ο κ. Ερντογάν, δεν έχει κατορθώσει να τιθασεύσει το στρατιωτικοδιπλωματικό και δικαστικό κατεστημένο. Αυτό αντανακλάται τόσο στη διστακτική πορεία των μεταρρυθμίσεων, η οποία έχει προκαλέσει και την έντονη δυσαρέσκεια των Βρυξελλών, όσο και στις μεγάλες αποφάσεις στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Γι' αυτό και οι διαπραγματεύσεις στην Κύπρο έχουν κολλήσει προτού καλά καλά αρχίσουν, οι παραβιάσεις στο Αιγαίο συνεχίζονται απτόητες, καμία ενέργεια δεν έχει γίνει για το Πατριαρχείο, ενώ ύποπτες κινήσεις παρατηρούνται τελευταία στη Θράκη.
Ως προς την Κύπρο το ερώτημα είναι αν η επικείμενη συνάντηση του κ. Χριστόφια με τον κ. Ταλάτ θα καταφέρει να άρει το αδιέξοδο. Το πιθανότερο είναι πως όχι, εφόσον το κλειδί των εξελίξεων το κρατούν οι στρατηγοί της Αγκυρας, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να παραιτηθούν από τα κεκτημένα, με αποτέλεσμα μια ακόμη προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού να είναι έτοιμη να ναυαγήσει. Παράλληλα όμως είναι εμφανές ότι η Αθήνα βρίσκεται σε περίοδο αμηχανίας ως προς την πολιτική που θα πρέπει τώρα να ακολουθήσει. Διότι δεν αρκεί να υποβαθμίζεται η σημασία της τουρκικής εσωτερικής κρίσης για να μην πληγούν οι διμερείς σχέσεις, αλλά απαιτείται η χάραξη μιας νέας πολιτικής η οποία δεν θα εξαρτά τη βελτίωση των σχέσεων αυτών αποκλειστικά και μόνον από την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, η κατάληξη της οποίας είναι πλέον εξαιρετικά αμφίβολη. "
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ παραδέχθηκε σε βαρυσήμαντη συνέντευξή του στους «Financial Times» της περασμένης Παρασκευής ότι η εικόνα της χώρας του και η πορεία των μεταρρυθμίσεων έχουν πληγεί από την εσωτερική πολιτική κρίση και την απειλή του Συνταγματικού Δικαστηρίου να απαγορεύσει τη λειτουργία του κυβερνώντος κόμματος. Και είναι γεγονός ότι, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει ο κ. Ερντογάν, δεν έχει κατορθώσει να τιθασεύσει το στρατιωτικοδιπλωματικό και δικαστικό κατεστημένο. Αυτό αντανακλάται τόσο στη διστακτική πορεία των μεταρρυθμίσεων, η οποία έχει προκαλέσει και την έντονη δυσαρέσκεια των Βρυξελλών, όσο και στις μεγάλες αποφάσεις στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Γι' αυτό και οι διαπραγματεύσεις στην Κύπρο έχουν κολλήσει προτού καλά καλά αρχίσουν, οι παραβιάσεις στο Αιγαίο συνεχίζονται απτόητες, καμία ενέργεια δεν έχει γίνει για το Πατριαρχείο, ενώ ύποπτες κινήσεις παρατηρούνται τελευταία στη Θράκη.
Ως προς την Κύπρο το ερώτημα είναι αν η επικείμενη συνάντηση του κ. Χριστόφια με τον κ. Ταλάτ θα καταφέρει να άρει το αδιέξοδο. Το πιθανότερο είναι πως όχι, εφόσον το κλειδί των εξελίξεων το κρατούν οι στρατηγοί της Αγκυρας, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να παραιτηθούν από τα κεκτημένα, με αποτέλεσμα μια ακόμη προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού να είναι έτοιμη να ναυαγήσει. Παράλληλα όμως είναι εμφανές ότι η Αθήνα βρίσκεται σε περίοδο αμηχανίας ως προς την πολιτική που θα πρέπει τώρα να ακολουθήσει. Διότι δεν αρκεί να υποβαθμίζεται η σημασία της τουρκικής εσωτερικής κρίσης για να μην πληγούν οι διμερείς σχέσεις, αλλά απαιτείται η χάραξη μιας νέας πολιτικής η οποία δεν θα εξαρτά τη βελτίωση των σχέσεων αυτών αποκλειστικά και μόνον από την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, η κατάληξη της οποίας είναι πλέον εξαιρετικά αμφίβολη. "
