ποστολή από το Πεκίνο.Αυτή είναι τουλάχιστον η “πρόγνωση” του οίκου PwC (PricewaterhouseCoopers), η οποία δεν στηρίζεται όμως στις αθλητικές δυνατότητες της ελληνικής ομάδας, αλλά σε κριτήρια όπως ο πληθυσμός, το κατά κεφαλήν εισόδημα και οι επιδόσεις της χώρας μας σε προηγούμενους αγώνες.
Η PwC τονίζει ότι σε γενικές γραμμές όσο πιο πλούσια και πολυπληθής είναι μία χώρα, τόσο περισσότερα μετάλλια κερδίζει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα (δύο χώρες με πολύ μεγάλο πληθυσμό, που είναι παράλληλα η νυν και η επόμενη οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη) διαπρέπουν στη συλλογή μεταλλείων. Ο διεθνής οίκος προειδοποιεί όμως ότι ο κανόνας δεν είναι απόλυτος, καθώς ενίοτε ο Δαβίδ κερδίζει το Γολιάθ. Για παράδειγμα, οι χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ και της Σοβιετικής Ένωσης, χάρη στη μακρά παράδοση του κρατικά επιδοτούμενου αθλητισμού, συνεχίζουν, παρά το μικρό τους μέγεθος και την οικονομική τους καθυστέρηση σε σχέση με τη Δύση, να αποτελούν αξιόλογες αθλητικές δυνάμεις.
Σημαντικό ρόλο στις ολυμπιακές επιδόσεις παίζει φυσικά και το ποιος διοργανώνει τους αγώνες.
Σημαντικό ρόλο στις ολυμπιακές επιδόσεις παίζει φυσικά και το ποιος διοργανώνει τους αγώνες.
Παραδοσιακά, η διοργανώτρια χώρα υπερβάλλει εαυτήν, κάτι που αναμένεται να επαναληφθεί και στο Πεκίνο: Η PwC προβλέπει ότι τα περισσότερα μετάλλια (88) θα καταλήξουν σε κινεζικά στήθη, με τις ΗΠΑ να ακολουθούν στη δεύτερη θέση με διαφορά ενός μόνο μεταλλίου..
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει η μεν Κίνα να αυξήσει τη συγκομιδή της σε σχέση με τους Ολυμπιακούς της Αθήνας κατά 25 μετάλλια, οι δε ΗΠΑ να περιοριστούν σε 16 λιγότερα σε σχέση με το 2004.
