Ενα νέο σκηνικό δημιουργείται στην ευρύτερη περιοχή μας μετά τον πόλεμο στον Καύκασο, καθώς η επιδείνωση των σχέσεων Ουάσιγκτον - Μόσχας και η ανάδειξη της Ρωσίας ως νέου παράγοντα ισχύος θα έχουν άμεσες επιπτώσεις και στα ελληνικά εθνικά σ
υμφέροντα, τη στιγμή κατά την οποία παραμένουν ανοικτά σημαντικά ζητήματα, όπως η επίλυση του Κυπριακού, η ονομασία των Σκοπίων και τα παιχνίδια της Αγκυρας στη Θράκη.
υμφέροντα, τη στιγμή κατά την οποία παραμένουν ανοικτά σημαντικά ζητήματα, όπως η επίλυση του Κυπριακού, η ονομασία των Σκοπίων και τα παιχνίδια της Αγκυρας στη Θράκη.Η Αθήνα δείχνει να έχει αιφνιδιασθεί από τις ραγδαίες αυτές εξελίξεις και επιχειρεί να τηρήσει ίσες αποστάσεις από τις δύο υπερδυνάμεις, καθώς στο παρελθόν είχε δεχθεί έντονες επικρίσεις από τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας για τα ενεργειακά της ανοίγματα προς τη Μόσχα, ενώ η συνεχιζόμενη σιωπή της για την υπογραφή της συμφωνίας για την αντιπυραυλική ασπίδα έρχεται να καλύψει το πάθημα από τη φιλοαμερικανική στάση που είχε τηρήσει αρχικά η ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που στην τελευταία σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ η Ελλάδα συντάχθηκε μεν με τους Συμμάχους της στο πάγωμα των σχέσεων με τη Ρωσία, αμέσως μετά όμως η κυρία Μπακογιάννη δήλωσε ότι η Ελλάδα ετάχθη υπέρ της συνέχισης του διαλόγου ΝΑΤΟ - Ρωσίας.
Στις 3 Σεπτεμβρίου επαναρχίζουν στη Λευκωσία οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, τη φορά αυτή όμως υπό τη σκιά του ντόμινο των αποσχίσεων που εγκαινιάστηκε κάτω από τις αφόρητες αμερικανικές πιέσεις με το Κοσσυφοπέδιο και συνεχίζεται τώρα με την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι οι εξελίξεις αυτές ρίχνουν νερό στον μύλο της Αγκυρας τόσο ως προς την επιδίωξή της για ένα ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος (στο πλαίσιο έστω μιας χαλαρής συνομοσπονδίας με τους Ελληνοκυπρίους) όσο και στις βλέψεις της για μια άτυπη, αλλά ουσιαστική, «συνδιοίκηση» στη Δυτική Θράκη. Ταυτόχρονα όμως δυσχεραίνεται (όπως απέδειξε και η τελευταία αποτυχημένη αποστολή του κ. Νίμιτς) και η διευθέτηση του Σκοπιανού, καθώς ο εθνικιστής ηγέτης Νίκολα Γκρούεφσκι, διαπράττοντας το ίδιο λάθος με τον γεωργιανό συνάδελφό του, στηρίζει την αδιαλλαξία του στην αμερικανική υποστήριξη θεωρώντας ότι αυτή του αρκεί.
Γίνεται έτσι φανερό ότι απαιτείται μια άμεση και σε βάθος αναθεώρηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για καθυστερήσεις και αμφίσημες αποφάσεις.
Στις 3 Σεπτεμβρίου επαναρχίζουν στη Λευκωσία οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, τη φορά αυτή όμως υπό τη σκιά του ντόμινο των αποσχίσεων που εγκαινιάστηκε κάτω από τις αφόρητες αμερικανικές πιέσεις με το Κοσσυφοπέδιο και συνεχίζεται τώρα με την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι οι εξελίξεις αυτές ρίχνουν νερό στον μύλο της Αγκυρας τόσο ως προς την επιδίωξή της για ένα ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος (στο πλαίσιο έστω μιας χαλαρής συνομοσπονδίας με τους Ελληνοκυπρίους) όσο και στις βλέψεις της για μια άτυπη, αλλά ουσιαστική, «συνδιοίκηση» στη Δυτική Θράκη. Ταυτόχρονα όμως δυσχεραίνεται (όπως απέδειξε και η τελευταία αποτυχημένη αποστολή του κ. Νίμιτς) και η διευθέτηση του Σκοπιανού, καθώς ο εθνικιστής ηγέτης Νίκολα Γκρούεφσκι, διαπράττοντας το ίδιο λάθος με τον γεωργιανό συνάδελφό του, στηρίζει την αδιαλλαξία του στην αμερικανική υποστήριξη θεωρώντας ότι αυτή του αρκεί.
Γίνεται έτσι φανερό ότι απαιτείται μια άμεση και σε βάθος αναθεώρηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για καθυστερήσεις και αμφίσημες αποφάσεις.
Τα δεδομένα στο διεθνές περιβάλλον με την επανεμφάνιση στο προσκήνιο της Ρωσίας έχουν αλλάξει. Είναι προφανές ότι η ισχύς της μοναδικής υπερδύναμης που είχε αναδείξει η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης πλησιάζει στο τέρμα της και η Ελλάδα για να προστατεύσει τα δικά της συμφέροντα, τη στιγμή που τα εθνικά μας θέματα παραμένουν εκκρεμή, πρέπει με νηφαλιότητα και σοβαρότητα να εκτιμήσει τις νέες παραμέτρους που έχουν προκύψει πριν να είναι πολύ αργά.( βήμα).
**Προστέθηκε αργότερα**.
Ήδη στην Τουρκία ξεκίνησε η συζήτηση και ο παραλληλισμός της υπόθεσης αναγνώρισης της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας από την Μόσχα με την αναγνώριση εν
ός Τουρκοκυπριακού κράτους.
ός Τουρκοκυπριακού κράτους.Η εφημερίδα Hürriyet αναφέρει συγκεκριμένα:
"Πριν μερικούς μήνες, η κατάσταση στη Κύπρο επανήλθε στο προσκήνιο όταν συζητείτο η ανεξαρτησία του Κοσόβου. Τότε ο κόσμος αναρωτήθηκε: "Γιατί δεν αναγνωρίζεται η θέληση των Τουρκοκυπρίων για ανεξαρτησία όσο αναγνωρίζεται η θέληση των Κοσοβάρων;" 'Ετσι και αλλιώς οι Τουρκοκύπριοι έχουν τη δική τους σημαία, τα σύνορα τους και την κυβέρνηση τους. "Είναι αναπόφευκτο" ότι το καθεστώς που διέπει την "Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου" και για το οποίο υπήρχαν "ψίθυροι" κατά την διαδικασία ανεξαρτησίας του Κοσόβου, θα "ακουστεί" περισσότερο μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας. Πρόκειται για μια ευκαιρία για να λυθεί το 40χρονο πρόβλημα του Κυπριακού"..
