G – 700, «γενιά των 700€»:Μια χαμένη γενιά ή μια γενιά των ελπίδων;

Εmail-άρθρο του κ.Ελευθέριου Τζιόλα,

Δ/ντη του περιοδικού "Δίαυλος".

Μέλος του Εθν.Συμβουλίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ι. Ένα απογοητευτικό τοπίο.
Αρχικά, ας δώσουμε ορισμένα στοιχεία για να αποκτήσουμε την αδρή αίσθηση του πραγματικού περιβάλλοντος της απασχόλησης και ιδιαίτερα της απασχόλησης των νέων. Ας μπούμε, λοιπόν, σ’ αυτό το γκρίζο, απογοητευτικό, άγριο τοπίο…
(α). Στην κοινωνική κατηγορία των οικονομικά ενεργών νέων, 18 – 29 ετών, η εικόνα είναι: 76% μισθωτοί, 11% αυτοαπασχολούμενοι, 10% συμβοηθούντα (μη αμειβόμενα) μέλη.
(β). Στο σύνολο των Ελλήνων μισθωτών το 24%, στην πλειονότητά του νέοι – αλλά όχι μόνον νέοι –, αμείβονται με μισθούς 500 – 750€. Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να πούμε ότι η «γενιά των 700€» δεν αποτελεί μια συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία, αλλά εκτείνεται στο ¼ της ελληνικής μισθωτής εργασίας. Στοιχείο, που έχει, τουλάχιστο, δύο αναγνώσεις: η πρώτη, η μισθωτή εργασία στην Ελλάδα αμείβεται εξαιρετικά χαμηλά (αφού το ¼ αποτελεί έναν συγκριτικά τεράστιο όγκο εργασίας), η δεύτερη, οι δυνάμεις της υπο – αμειβόμενης μισθωτής εργασίας που συνήθως αποτελούν το κατ’ εξοχήν διεκδικητικό τμήμα της κοινωνίας, την «κοινωνική πρώτη ύλη» των ανατροπών διαθέτει σημαντικό εκτόπισμα στην ελληνική κοινωνική διαστρωμάτωση.
(γ). Τα ποσοστά ανεργίας των νέων, 18 – 29 ετών, με αυξημένο το βάρος των νέων γυναικών, ξεπερνά το 19%! Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις η κατάσταση είναι εφιαλτική. Ιδιαίτερα, εκεί, όπου τα συνολικά ποσοστά ανεργίας είναι υψηλά. Τέτοια είναι η περίπτωση της Θεσσαλονίκης με ποσοστά συνολικής ανεργίας πάνω από 21%!

(δ). Τα εμπόδια πρόσβασης στην αγορά εργασίας, ο «τοίχος» που επιχειρούν να υπερβούν οι νέοι, πτυχιούχοι και μη, για την ένταξη τους στην απασχόληση απαιτεί επίπονη προσπάθεια, η οποία σε χρόνο – μόνο σε χρόνο – μετριέται ως εξής:
Για εποχιακή εργασία (από 3 – 8 μήνες και από 12 – 18 μήνες για τα κοινοτικά προγράμματα), απαιτούνται από 20 – 24 μήνες.
Για μόνιμη εργασία, απαιτούνται 4 έως 5 χρόνια. Δηλαδή, χρόνος ανάλογος του κύκλου των πανεπιστημιακών σπουδών, και, μάλιστα, τις περισσότερες φορές χωρίς καμιά σχέση με τα τυπικά προσόντα του πτυχίου.
Στο χώρο των νέων πτυχιούχων τα χρώματα είναι βαθιά μελανά. Κλάδοι βρίσκονται σε βαθιά κρίση υπερεπαγγελματισμού και ετεροεπαγγελματισμού. Έντονη είναι η τάση προλεταριοποίησης στους μηχανικούς, τους δικηγόρους, τους γιατρούς, ενώ εκτεταμένη είναι η ετεροαπασχόληση νέων επιστημόνων (γεωπόνων, δασολόγων, γεωλόγων, πτυχιούχων ξένων γλωσσών κλπ).
Σε γενικές γραμμές, ο μέσος όρος εισόδου στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα είναι τα 28 χρόνια.
(ε). Η ελληνική κοινωνία, δραματικά, τα τελευταία τέσσερα (4) χρόνια εξελίσσεται σε μια κοινωνία φτωχών. Αφού, κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλ. κάτω από τα 5.800 – ετήσιο εισόδημα(!), δεν βρίσκεται μόνο το 68% των συνταξιούχων και το σύνολο των ανέργων, αλλά και το 14% των εργαζομένων! Αυτό σημαίνει ότι το 14% των ελλήνων εργαζομένων, ενώ βρίσκονται στην απασχόληση – ενώ εργάζονται – δεν εξασφαλίζουν το απαραίτητο στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, είναι φτωχοί!
(στ). Αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής τα παρακάτω στοιχεία, που παρουσιάζουν ανάγλυφα, την τεράστια ανακατανομή πλούτου υπέρ.."

(..ολόκληρο το άρθρο του κ.Τζιόλα πατώντας εδώ)