"Επί τριάντα χρόνια η ελληνική πολιτική ως προς το Κυπριακό στηριζόταν στην αδιαλλαξία του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς. Ήρθε όμως μια στιγμή και ο κ. Ντενκτάς επέδειξε ευελιξία και εξαναγκάστηκε ο τότ
ε πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος να αποδεχθεί “συμπλήρωση” των μη συμφωνηθέντων σημείων συμφωνίας από τον ΟΗΕ και με αυτόν τον τρόπο διαμορφώθηκε το απαράδεκτο για τα ελληνικά συμφέροντα σχέδιο Ανάν.
ε πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος να αποδεχθεί “συμπλήρωση” των μη συμφωνηθέντων σημείων συμφωνίας από τον ΟΗΕ και με αυτόν τον τρόπο διαμορφώθηκε το απαράδεκτο για τα ελληνικά συμφέροντα σχέδιο Ανάν. Η ίδια αντίληψη κυριαρχεί και σήμερα ως προς τα διαδοχικά σχέδια που υποβάλλει ο αμερικανός διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς για λύση του προβλήματος που αφορά την οριστική ονομασία της FYROM.
Μόλις προ τριημέρου η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, αναφερόμενη στην πρόταση του κ. Νίμιτς, είπε ότι η Αθήνα την αξιολογεί εποικοδομητικά, προσθέτοντας ότι “τα πρώτα δείγματα από τα Σκόπια δεν είναι ενθαρρυντικά”.
Το πρόβλημα για την ελληνική πλευρά δεν είναι η στάση των Σκοπίων, αλλά το γεγονός ότι η πρόταση του κ. Νίμιτς είναι απαράδεκτη ως αναιρετική του σαφέστατου πλαισίου που έθεσαν ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, η αξιωματική και άλλα κόμματα της αντιπολιτεύσεως για τη λύση του προβλήματος. Με άλλα λόγια, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για κάθε χρήση και ουδεμία αναφορά σε “μακεδονική” γλώσσα ή εθνότητα. Διακατεχόμενη από το άγχος μη θεωρηθεί αδιάλλακτη ή εν πάση περιπτώσει μη συνεργάσιμη, η ελληνική πλευρά, αντί να καθιστά σαφείς τις αντιρρήσεις της επί της προτάσεως του κ. Νίμιτς, αναμένει διέξοδο από μια απορριπτική στάση των Σκοπίων. Αλλά με αυτόν τον τρόπο μειώνει ουσιαστικά την ισχύ των θέσεών της με αποτέλεσμα και οι πιο ισχυρές και σαφείς τοποθετήσεις που γίνονται από τον πρωθυπουργό να εκλαμβάνονται ως ελιγμοί που αφορούν την ελληνική κοινή γνώμη και όχι ως θεμελιώδεις άξονες της εξωτερικής πολιτικής.
Το θέμα του ονόματος της FYROM δεν είναι μια απλή άσκηση διπλωματίας, αλλά ένα ζήτημα βαθύτατα πολιτικό για την Ελλάδα. Ασφαλώς από τη στιγμή που άρχισε η διαδικασία των συνομιλιών η λύση που θα προέκυπτε θα ήταν μια σύνθετη ονομασία. Το εκπληκτικό και ίσως το πρωτοφανές ήταν ότι η ελληνική πλευρά άλλαξε τη διαπραγματευτική αφετηρία της, δηλώνοντας πριν από την έναρξη του τελευταίου γύρου των συνομιλιών ότι επιδιώκει λύση σύνθετης ονομασίας, με στόχο να δημιουργήσει μια θετική δυναμική. Δυναμική δημιουργήθηκε βεβαίως, αλλά αυτή είχε ως συνέπεια τις προτάσεις που διαδοχικώς διατύπωσε ο κ. Νίμιτς, που όμως απέχουν τραγικά όχι απλώς από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών που απέκλειε τη χρήση της λέξης Μακεδονία και παραγώγων της, αλλά και των νέων θέσεων που διατυπώθηκαν από τον κ. Καραμανλή. Φυσικά τίποτε δεν έχει χαθεί, μόνο που η σκλήρυνση της στάσης της ελληνικής πλευράς είναι απολύτως αναγκαία πλέον."
.
.
*Το κείμενο έχει γραφεί πριν την αποκάλυψη του Έθνους και δημοσιεύθηκε χθες στην εφημερίδα "Μακεδονία".
