.
Αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και τις τεράστιες προκλήσεις τις οποίες έχει να αντιμετωπίσει τόσο στην οικονομία όσο και στην εξωτερική πολι
τική θα βρεθεί αμέσως μετά την ορκωμοσία του ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών· και οι πρώτες του ενέργειες θα δείξουν αν θα ανταποκριθεί στις ελπίδες που έχει εναποθέσει ολόκληρος ο πλανήτης στο πρόσωπό του. Αν μείνει πιστός σε όσα είχε προεκλογικά υποσχεθεί τότε είναι βέβαιο ότι ο άνεμος της αλλαγής ο οποίος θα φυσήξει στην παγωμένη Ουάσιγκτον θα φέρει σαρωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Ο,τι κι αν συμβεί όμως τελικά το βέβαιο είναι ότι από αύριο δεν θα είναι πλέον πρόεδρος ο Τζορτζ Μπους και αυτό από μόνο του έχει την αυτονόητη σημασία του. Διότι η νεοσυντηρητική λαίλαπα την οποία έφερε στην εξουσία άφησε πίσω της συντρίμμια σε όλους τους τομείς και είναι αυτά τα συντρίμμια που καλείται τώρα να μαζέψει ο Μπαράκ Ομπάμα.
Ηπρώτη «καυτή πατάτα» είναι βέβαια το Μεσανατολικό, για το οποίο όλη αυτή την περίοδο ο νεοεκλεγείς πρόεδρος προτίμησε να σιωπήσει με το επιχείρημα ότι ένας είναι ο πρόεδρος ο οποίος λαμβάνει τις αποφάσεις. Τώρα λοιπόν θα είναι αυτός που θα λάβει τις αποφάσεις και το ερώτημα είναι αν θα είναι διατεθειμένος να έλθει σε σύγκρουση με το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ. Διότι είναι... προφανές ότι αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή στην αμερικανική στάση το γνωστό αδιέξοδο θα συνεχιστεί. Οι αποφάσεις οι οποίες επείγουν για τον τερματισμό των εχθροπραξιών στη Γάζα έρχονται έτσι να ανατρέψουν τις προτεραιότητες του κ. Ομπάμα για την αντιμετώπιση της σοβαρής εσωτερικής οικονομικής κρίσης, όπου εκεί τουλάχιστον δείχνει να έχει κάνει τεράστια προετοιμασία από την ημερομηνία της εκλογής του. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν ως προς την πολιτική που θα ακολουθήσει και στα άλλα καυτά ζητήματα, όπως το Ιράκ και οι σχέσεις με το Ιράν. Στην Ευρώπη επικρατεί αισιοδοξία ότι ο νέος πρόεδρος θα επιδιώξει στενότερες σχέσεις με τη Γηραιά Ηπειρο σε μια προσπάθεια αποφυγής μονομερών αποφάσεων (οι οποίες οδήγησαν στα γνωστά αποτελέσματα τον προκάτοχό του) με στόχο τη διπλωματική διαχείριση των κρίσεων, χωρίς την αλαζονική επίδειξη δύναμης. Η κυρία Κλίντον μίλησε ήδη για χρήση της «έξυπνης ισχύος». Μένει να δούμε τι σημαίνει αυτό, ενώ ως προς τα δικά μας ενδιαφέροντα θα ήταν αφελές να περιμένουμε σημαντικές αλλαγές. Η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα είναι πάντοτε παρούσα και είναι αυτή που κινεί τα νήματα προς την κατεύθυνση που όλοι γνωρίζουμε. Ούτως ή άλλως τα δικά μας θέματα δεν βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα του νέου προέδρου.
τική θα βρεθεί αμέσως μετά την ορκωμοσία του ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών· και οι πρώτες του ενέργειες θα δείξουν αν θα ανταποκριθεί στις ελπίδες που έχει εναποθέσει ολόκληρος ο πλανήτης στο πρόσωπό του. Αν μείνει πιστός σε όσα είχε προεκλογικά υποσχεθεί τότε είναι βέβαιο ότι ο άνεμος της αλλαγής ο οποίος θα φυσήξει στην παγωμένη Ουάσιγκτον θα φέρει σαρωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Ο,τι κι αν συμβεί όμως τελικά το βέβαιο είναι ότι από αύριο δεν θα είναι πλέον πρόεδρος ο Τζορτζ Μπους και αυτό από μόνο του έχει την αυτονόητη σημασία του. Διότι η νεοσυντηρητική λαίλαπα την οποία έφερε στην εξουσία άφησε πίσω της συντρίμμια σε όλους τους τομείς και είναι αυτά τα συντρίμμια που καλείται τώρα να μαζέψει ο Μπαράκ Ομπάμα.Ηπρώτη «καυτή πατάτα» είναι βέβαια το Μεσανατολικό, για το οποίο όλη αυτή την περίοδο ο νεοεκλεγείς πρόεδρος προτίμησε να σιωπήσει με το επιχείρημα ότι ένας είναι ο πρόεδρος ο οποίος λαμβάνει τις αποφάσεις. Τώρα λοιπόν θα είναι αυτός που θα λάβει τις αποφάσεις και το ερώτημα είναι αν θα είναι διατεθειμένος να έλθει σε σύγκρουση με το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ. Διότι είναι... προφανές ότι αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή στην αμερικανική στάση το γνωστό αδιέξοδο θα συνεχιστεί. Οι αποφάσεις οι οποίες επείγουν για τον τερματισμό των εχθροπραξιών στη Γάζα έρχονται έτσι να ανατρέψουν τις προτεραιότητες του κ. Ομπάμα για την αντιμετώπιση της σοβαρής εσωτερικής οικονομικής κρίσης, όπου εκεί τουλάχιστον δείχνει να έχει κάνει τεράστια προετοιμασία από την ημερομηνία της εκλογής του. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν ως προς την πολιτική που θα ακολουθήσει και στα άλλα καυτά ζητήματα, όπως το Ιράκ και οι σχέσεις με το Ιράν. Στην Ευρώπη επικρατεί αισιοδοξία ότι ο νέος πρόεδρος θα επιδιώξει στενότερες σχέσεις με τη Γηραιά Ηπειρο σε μια προσπάθεια αποφυγής μονομερών αποφάσεων (οι οποίες οδήγησαν στα γνωστά αποτελέσματα τον προκάτοχό του) με στόχο τη διπλωματική διαχείριση των κρίσεων, χωρίς την αλαζονική επίδειξη δύναμης. Η κυρία Κλίντον μίλησε ήδη για χρήση της «έξυπνης ισχύος». Μένει να δούμε τι σημαίνει αυτό, ενώ ως προς τα δικά μας ενδιαφέροντα θα ήταν αφελές να περιμένουμε σημαντικές αλλαγές. Η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα είναι πάντοτε παρούσα και είναι αυτή που κινεί τα νήματα προς την κατεύθυνση που όλοι γνωρίζουμε. Ούτως ή άλλως τα δικά μας θέματα δεν βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα του νέου προέδρου.
