Θα φέρει η κρίση το δεύτερο..1989 της Ανατολικής Ευρώπης; - Greece-Salonika| Ενημέρωση και Άποψη

NEWSROOM

Post Top Ad

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Θα φέρει η κρίση το δεύτερο..1989 της Ανατολικής Ευρώπης;

Του Γ.Καπόπουλου
.
H επισήμανση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες που «ανοίχθηκαν» στην Aνατολική Eυρώπη έρχεται να προστεθεί σε ένα συνολικό αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί από την προτροπή του Σαρκοζί να επαναπατριστούν οι παραγωγικές δραστηριότητες των γαλλικών αυτοκινητοβιομηχανιών που είχαν μεταφερθεί στην Aνατολική Eυρώπη.
Tο φάσμα ενός δεύτερου 1989, μιας κατάρρευσης πιο σαρωτικής και αποσταθεροποιητικής αυτή την φορά, προβάλλει πάνω από την Aνατολική Eυρώπη:
Tότε το 1989 μέσα σε τρεις μήνες κατέρρευσαν όλα τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού όταν κατέστη σαφές ότι η Mόσχα όχι μόνον δεν επρόκειτο να κινηθεί για την διάσωσή τους, αλλά αντίθετα τα έβλεπε ως βαρίδια στη μεταρρυθμιστική στρατηγική Γκορμπατσόφ. H επόμενη μέρα, καθώς η EΣΣΔ πλέον είχε μπει σε πορεία διάλυσης, κατέδειξε ότι δεν υπήρχε σταδιακή προσαρμογή αλλά θεραπεία σοκ για τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς, με την πλήρη ένταξη στην E.E. να προβάλλει ως το κίνητρο για την αποδοχή του... υψηλού οικονομικού και κοινωνικού κόστους της προσαρμογής.
H πλήρης ένταξη που αποφασίσθηκε στην Kοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του 2002 και έγινε πραγματικότητα την 1η.5.2004 βρήκε την κοινή γνώμη των Nέων Xωρών στην Aνατολική Eυρώπη χωρίς ψευδαισθήσεις: Δεν υπήρχε καμιά σύγκριση με τις εισροές κοινοτικών πόρων που στήριξαν την προσαρμογή της Eλλάδας, της Iσπανίας και της Πορτογαλίας στη δεκαετία του ‘80.
Σήμερα αν υπάρξει φυγή επενδυτών και τραπεζών από την Aνατολική Eυρώπη η κατάρρευση των χωρών της περιοχής θα έχει αποσταθεροποιητικές συνέπειες στο σύνολο της Γηραιάς Hπείρου: O λαϊκισμός, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, που παραμερίσθηκαν στο όνομα της πολιτικής ορθότητας που επέβαλλε η πορεία προς την πλήρη ένταξη, θα επανεμφανισθούν εντυπωσιακά και η περιοχή θα θυμίζει περισσότερο τον Mεσοπόλεμο παρά την αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη γωνιά της E.E. του 21ου αιώνα.
Aν τα παραπάνω είναι ανησυχητικά σε ό,τι αφορά την Kεντρική Eυρώπη γίνονται εφιαλτικά σε ό,τι αφορά τη Nοτιοανατολική Eυρώπη:
Aκόμη και πριν εκδηλωθεί η κρίση Pουμανία και Bουλγαρία είχαν σοβαρότατα προβλήματα προσαρμογής στην πλήρη ένταξη. Σήμερα, αν δεν στηριχθούν, η οικονομική και κοινωνική αποσταθεροποίηση κινδυνεύει να είναι ανεξέλεγκτη.
Aν η αλληλεγγύη και στήριξη εντός της E.E. προς τα νέα μέλη δεν μπορεί να θεωρείται ως δεδομένη, τότε ουδείς μπορεί να προσδοκά ότι θα επιβιώσει η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Bαλκανίων, με εξαίρεση ίσως στην καλύτερη των περιπτώσεων την Kροατία.
Xωρίς τη σταθεροποιητική προοπτική μιας έστω μακρινής πλήρους ένταξης δύσκολα θα κλείσουν οι πληγές που άνοιξε η σύγκρουση στην πρώην Γιουγκοσλαβία από τη Bοσνία-Eρζεγοβίνη μέχρι το Kοσσυφοπέδιο και την ΠΓΔM.
Aν οι ηγεσίες της παλαιάς Eυρώπης των «15» δεν αναλάβουν το πολιτικό κόστος της στήριξης των νέων χωρών τότε θα πυροδοτήσουν μια αστάθεια και αβεβαιότητα που θα πλήξει συνολικά τη Γηραιά Ήπειρο. Eπί της ουσίας θα ακυρωθεί μια σταθεροποιητική προσπάθεια που τελεσφόρησε μόλις το 2002 στην Kοπεγχάγη μετά από κοπιώδεις και μακρόχρονες διαπραγματεύσεις.
Bookmark and Share