l
Είναι η Ευρώπη έτοιμη να παίξει κάποιον ουσιαστικό ρόλο στο Μεσανατολικό; Και, σε προέκταση, έχει ρόλο η Ελλάδα στην προώθηση λύσης του ευρύτερου προβλήματος των σχέσεων του αραβικού κόσμου με τη Δύση; Τα ερωτήματα επανήλθαν στο προσκήνιο λόγω 
της πρόσφατης σύρραξης στη Γάζα και του ενδιαφέροντος που δείχνει τώρα η Ουάσιγκτον να δώσει κάποια ελπίδα ειρηνικής συμβίωσης Παλαιστινίων και Ισραήλ και να ξεκαθαρίσει το πρόβλημα με το Ιράν. Τα ερωτήματα για την ΕΕ και για την Ελλάδα θα λάβουν απάντηση πολύ σύντομα. Ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα ενημερώσει τον πρόεδρο Ομπάμα αυτή την εβδομάδα, αφού ολοκλήρωσε την επί τόπου έρευνά του και πήρε τις απόψεις των κκ. Σαρκοζί και Μπράουν. Οι υπουργοί Εξωτερικών Αμερικής και Ρωσίας, Κλίντον και Λαβρόφ, αντιστοίχως, έχουν εγγράψει στην ατζέντα της πρώτης συνάντησής τους- στο τέλος του Φεβρουαρίουτο Μεσανατολικό και οι εκλογές στο Ισραήλ την ερχόμενη εβδομάδα, όπως και τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών στο Ιράκ, αναδεικνύουν μια αρκετά σταθερή κατάσταση στην περιοχή, γεγονός το οποίο επιτρέπει να διατυπωθεί και να δοθεί για συζήτηση στους ενδιαφερομένους κάποιο σχέδιο, κάποια πρόταση· έστω και μόνον η ιδέα μιας μεθόδευσης για την επίτευξη του τελικού στόχου. Αλλά η ΕΕ δεν φαίνεται να παίζει κάποιον ρόλο. Στις Βρυξέλλες έχει κάνει αρνητική εντύπωση ότι ο νέος αμερικανός πρόεδρος στον λόγο του μετά την ορκωμοσία του δεν ανέφερε καν τη λέξη Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ παραμένει αναπάντητη από την Ουάσιγκτον η προθυμία που έδειξανστα μηνύματά τους προς τον πρόεδρο Ομπάμα και στην κυρία Κλίντον- οι κκ. Μπαρόζο και Σολάνα να συνεργαστούν για την επίλυση του Μεσανατολικού. Εξάλλου, στο Βερολίνο εκδηλώνεται επισήμως κάποια «απορία», επειδή δεν έγινε μέχρι στιγμής καμία προσπάθεια από τον Λευκό Οίκο ή από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ακουστεί η γερμανική άποψη στο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, τη στιγμή μάλιστα που οι σχέσεις της κυβέρνησης Μέρκελ με τους Αραβες είναι ιδιαιτέρως θερμές και με το Ιράν «παραγωγικές». Φυσικά, αργά ή γρήγορα η ΕΕ θα κληθεί να λάβει μέρος στις προσπάθειες για ειρήνευση στην περιοχή, όπως θα παίξει σοβαρότερο ρόλο στη «διευκρίνιση» του πυρηνικού προβλήματος με το Ιράν. Και η Ελλάδα; Η απουσία της από τη διάσκεψη του Καΐρου, η οποία οδήγησε στην εκεχειρία για τη Γάζα, έκανε αίσθηση στην Αθήνα- ιδιαίτερα καθώς πήρε μέρος σ΄ αυτή η Τουρκία-, όμως η προεδρία της ΟΑΣΕ και η συμμετοχή της Ελλάδας στη διάσκεψη της Ανάπολης (2007), η οποία διαμόρφωσε ένα κύτταρο ειρηνευτικής διαδικασίας, τη φέρνει στην (άτυπη) ομάδα εκείνων που θα συζητήσουν το Μεσανατολικό. Οπως άλλωστε έχει θέση και η Τουρκία σε αυτή την ομάδα. Εννοείται ότι η θέση δεν παρέχεται στην Ελλάδα αριστίδην. Η Αθήνα θα πρέπει να καταβάλει προσπάθειες, και σε πολλά επίπεδα, για να εξασφαλίσει ρόλο. Αντιθέτως η Τουρκία ως μουσουλμανική χώρα και, κυρίως, επειδή έχει κοινά σύνορα με τα τρία κράτη της περιοχής, τον έχει εξασφαλίσει.
της πρόσφατης σύρραξης στη Γάζα και του ενδιαφέροντος που δείχνει τώρα η Ουάσιγκτον να δώσει κάποια ελπίδα ειρηνικής συμβίωσης Παλαιστινίων και Ισραήλ και να ξεκαθαρίσει το πρόβλημα με το Ιράν. Τα ερωτήματα για την ΕΕ και για την Ελλάδα θα λάβουν απάντηση πολύ σύντομα. Ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα ενημερώσει τον πρόεδρο Ομπάμα αυτή την εβδομάδα, αφού ολοκλήρωσε την επί τόπου έρευνά του και πήρε τις απόψεις των κκ. Σαρκοζί και Μπράουν. Οι υπουργοί Εξωτερικών Αμερικής και Ρωσίας, Κλίντον και Λαβρόφ, αντιστοίχως, έχουν εγγράψει στην ατζέντα της πρώτης συνάντησής τους- στο τέλος του Φεβρουαρίουτο Μεσανατολικό και οι εκλογές στο Ισραήλ την ερχόμενη εβδομάδα, όπως και τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών στο Ιράκ, αναδεικνύουν μια αρκετά σταθερή κατάσταση στην περιοχή, γεγονός το οποίο επιτρέπει να διατυπωθεί και να δοθεί για συζήτηση στους ενδιαφερομένους κάποιο σχέδιο, κάποια πρόταση· έστω και μόνον η ιδέα μιας μεθόδευσης για την επίτευξη του τελικού στόχου. Αλλά η ΕΕ δεν φαίνεται να παίζει κάποιον ρόλο. Στις Βρυξέλλες έχει κάνει αρνητική εντύπωση ότι ο νέος αμερικανός πρόεδρος στον λόγο του μετά την ορκωμοσία του δεν ανέφερε καν τη λέξη Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ παραμένει αναπάντητη από την Ουάσιγκτον η προθυμία που έδειξανστα μηνύματά τους προς τον πρόεδρο Ομπάμα και στην κυρία Κλίντον- οι κκ. Μπαρόζο και Σολάνα να συνεργαστούν για την επίλυση του Μεσανατολικού. Εξάλλου, στο Βερολίνο εκδηλώνεται επισήμως κάποια «απορία», επειδή δεν έγινε μέχρι στιγμής καμία προσπάθεια από τον Λευκό Οίκο ή από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ακουστεί η γερμανική άποψη στο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, τη στιγμή μάλιστα που οι σχέσεις της κυβέρνησης Μέρκελ με τους Αραβες είναι ιδιαιτέρως θερμές και με το Ιράν «παραγωγικές». Φυσικά, αργά ή γρήγορα η ΕΕ θα κληθεί να λάβει μέρος στις προσπάθειες για ειρήνευση στην περιοχή, όπως θα παίξει σοβαρότερο ρόλο στη «διευκρίνιση» του πυρηνικού προβλήματος με το Ιράν. Και η Ελλάδα; Η απουσία της από τη διάσκεψη του Καΐρου, η οποία οδήγησε στην εκεχειρία για τη Γάζα, έκανε αίσθηση στην Αθήνα- ιδιαίτερα καθώς πήρε μέρος σ΄ αυτή η Τουρκία-, όμως η προεδρία της ΟΑΣΕ και η συμμετοχή της Ελλάδας στη διάσκεψη της Ανάπολης (2007), η οποία διαμόρφωσε ένα κύτταρο ειρηνευτικής διαδικασίας, τη φέρνει στην (άτυπη) ομάδα εκείνων που θα συζητήσουν το Μεσανατολικό. Οπως άλλωστε έχει θέση και η Τουρκία σε αυτή την ομάδα. Εννοείται ότι η θέση δεν παρέχεται στην Ελλάδα αριστίδην. Η Αθήνα θα πρέπει να καταβάλει προσπάθειες, και σε πολλά επίπεδα, για να εξασφαλίσει ρόλο. Αντιθέτως η Τουρκία ως μουσουλμανική χώρα και, κυρίως, επειδή έχει κοινά σύνορα με τα τρία κράτη της περιοχής, τον έχει εξασφαλίσει. 
