Τα σχόλια του διεθνούς Τύπου, αλλά και των ξένων επενδυτών που παρακολουθούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα δρώμενα στην Ελλάδα δεν ήταν και πολύ κολακευτικά όταν προκηρύχθηκαν οι πρόωρες εκλογές. Του Τ.Μαντικίδη.
Υπάρχουν πλέον πολύ λίγες εκπλήξεις στην Ελλάδα, ανέφεραν, χαρακτηρίζοντάς την «χώρα του deja-vu», ενώ επισημαίνονταν τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας, την κοινωνική αβεβαιότητα και την... έλλειψη πολιτικών οραμάτων σε μια χώρα όπου ανθούν η παραοικονομία και η διαφθορά που υπολογίζονται σε 65 δισ. ευρώ. Παράλληλα με την ύφεση της οικονομίας, σημειώνονταν και οι μίζες προς κρατικούς λειτουργούς οι οποίες κυμαίνονται σε 3,5 δισ. ευρώ ετησίως, ο όγκος της φοροδιαφυγής που υπολογίζεται στα 20 δισ. ευρώ, ενώ ειδική μνεία γινόταν και για τη διακηρυγμένη «επανίδρυση του κράτους» που κατέληξε τελικά σε φάρσα.
Με εξαίρεση ίσως κάποια αιχμηρά σχόλια, όπως ο «έλληνας ασθενής» ή «η Ελλάδα είναι μια παραιτημένη χώρα», πολλές από τις επισημάνσεις των ξένων δεν προκαλούν έκπληξη στον μέσο Ελληνα.
Εκπληξη δεν προκαλούν ούτε ορισμένες επισημάνσεις των οικονομολόγων που θεωρούν την ενίσχυση της εξωστρέφειας του ιδιωτικού τομέα, της μακροχρόνιας αποταμίευσης, της τόνωσης της εγχώριας παραγωγής, της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας και του περιορισμού των τεράστιων ελλειμμάτων, την ώρα όπου και ο πληθυσμός συνεχίζει να γηράσκει, αναγκαίες παρεμβάσεις ώστε η χώρα να μην κινδυνεύσει να παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο (μακροχρόνιας) ισχνής ανάπτυξης.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, κάποια πράγματα θα πρέπει μάλλον να διορθωθούν, καθώς η εποχή όπου το κράτος κάλυπτε τις ανάγκες του υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών φαίνεται ότι παρέρχεται.
Ωστόσο οι (έως και κυνικές) προσδοκίες των ανθρώπων των αγορών αποτελούν μια μικρή έκπληξη. Πάνω κάτω, οι τελευταίοι, αφού προεξοφλούν σχεδόν πλήρως μια κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα, θεωρούν ότι κατά την προεκλογική περίοδο πολλά λέγονται απλώς για «λαϊκή κατανάλωση», ενώ εν μέσω ύφεσης δεν προωθούνται διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία. Ετσι, υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια δύσκολα θα μπορέσει να ξεφύγει από μια περίοδο οριακών πλέον ρυθμών ανάπτυξης, ενώ οι ανισορροπίες της οικονομίας της είναι τέτοιες που απαιτούν παρεμβάσεις τις οποίες το πολιτικό κατεστημένο, αλλά και η ίδια η κοινωνία δεν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν.
Αυτό όμως αποτελεί καμπανάκι για όλους.
Το Βήμα
Με εξαίρεση ίσως κάποια αιχμηρά σχόλια, όπως ο «έλληνας ασθενής» ή «η Ελλάδα είναι μια παραιτημένη χώρα», πολλές από τις επισημάνσεις των ξένων δεν προκαλούν έκπληξη στον μέσο Ελληνα.
Εκπληξη δεν προκαλούν ούτε ορισμένες επισημάνσεις των οικονομολόγων που θεωρούν την ενίσχυση της εξωστρέφειας του ιδιωτικού τομέα, της μακροχρόνιας αποταμίευσης, της τόνωσης της εγχώριας παραγωγής, της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας και του περιορισμού των τεράστιων ελλειμμάτων, την ώρα όπου και ο πληθυσμός συνεχίζει να γηράσκει, αναγκαίες παρεμβάσεις ώστε η χώρα να μην κινδυνεύσει να παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο (μακροχρόνιας) ισχνής ανάπτυξης.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, κάποια πράγματα θα πρέπει μάλλον να διορθωθούν, καθώς η εποχή όπου το κράτος κάλυπτε τις ανάγκες του υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών φαίνεται ότι παρέρχεται.
Ωστόσο οι (έως και κυνικές) προσδοκίες των ανθρώπων των αγορών αποτελούν μια μικρή έκπληξη. Πάνω κάτω, οι τελευταίοι, αφού προεξοφλούν σχεδόν πλήρως μια κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα, θεωρούν ότι κατά την προεκλογική περίοδο πολλά λέγονται απλώς για «λαϊκή κατανάλωση», ενώ εν μέσω ύφεσης δεν προωθούνται διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία. Ετσι, υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια δύσκολα θα μπορέσει να ξεφύγει από μια περίοδο οριακών πλέον ρυθμών ανάπτυξης, ενώ οι ανισορροπίες της οικονομίας της είναι τέτοιες που απαιτούν παρεμβάσεις τις οποίες το πολιτικό κατεστημένο, αλλά και η ίδια η κοινωνία δεν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν.
Αυτό όμως αποτελεί καμπανάκι για όλους.
Το Βήμα
