...κι όμως,με δεδομένη την άριστη κατάσταση του τραπεζικού τομέα και τις απώλειες του ΑΕΠ να περιορίζονται φέτος σε λίγα δέκατα της ακέραιος μονάδας, η ανάκαμψη θα ήταν θέμα μηνών, αν η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε τα τεράστια προβλήματα στα δημόσια οικονομικά της.
Όπως αποδείχθηκε από την εξέλιξη της πιστωτικής κρίσης τα τελευταία δύο χρόνια, οι βρετανικές τράπεζες ήταν εκείνες που είχαν τη μεγαλύτερη έκθεση σε ενυπόθηκες πιστώσεις αυξημένου κινδύνου (subprimes).
Άλλωστε η πρώτη χρεοκοπία τράπεζας συνέβη στη Βρετανία, με την Northern Rock να διασώζεται από την Τράπεζα της Αγγλίας το Σεπτέμβριο του 2007 και στη συνέχεια να εθνικοποιείται.
Στη συνέχεια εθνικοποιήθηκε σχεδόν το σύνολο του βρετανικού τραπεζικού συστήματος.
Οι δημόσιες δαπάνες και οι... πιστώσεις της κεντρικής τράπεζας για τη σωτηρία πιστωτικών ιδρυμάτων, ήταν αναλογικά υψηλότερες ακόμα και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο λόγος είναι πως ο χρηματοπιστωτικός τομέας στη Βρετανία αντιστοιχούσε πριν την κρίση στο 10% του ΑΕΠ, ποσοστό που θεωρείται υπερβολικό, συγκρινόμενο με τις άλλες βιομηχανικές χώρες της Δύσης.
Η αναφορά αυτή έχει ως σκοπό να αναδείξει τα προβλήματα που δημιουργούνται σε μία οικονομία από την υπερβολική ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα και η Βρετανία είναι το καλύτερο (αρνητικό) παράδειγμα. Σήμερα, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης των subprimes, η Βρετανία βρίσκεται ακόμα σε βαθιά ύφεση, με απώλειες ΑΕΠ της τάξης του 5,2% στο τρίτο τρίμηνο φέτος. Στο ίδιο ωστόσο διάστημα οι δύο μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν ξεπεράσει οριστικά την ύφεση και έχουν ήδη εισέλθει στη φάση της ανάκαμψης.
Όσον αφορά τη χώρα μας, με δεδομένη την άριστη κατάσταση του τραπεζικού τομέα και τις απώλειες του ΑΕΠ να περιορίζονται φέτος σε λίγα δέκατα της ακέραιος μονάδας, η ανάκαμψη θα ήταν θέμα μηνών, αν η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε τα τεράστια προβλήματα στα δημόσια οικονομικά της.
Επιστρέφοντας στις συγκρίσεις μεταξύ των μεγάλων οικονομιών της Δύσης διαπιστώνουμε, πώς ο περιορισμός του χρηματοπιστωτικού τομέα αποδεικνύεται απαραίτητος. Δυστυχώς οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την πιστωτική κρίση (Βρετανία, ΗΠΑ), επιμένουν τώρα στη στήριξη των ίδιων τραπεζικών πρακτικών που οδήγησαν σε αυτή. Προσφέρουν προς τούτο άφθονο χρήμα από τις κεντρικές τράπεζες σε περίπου μηδενικά επιτόκια. Φαίνεται δηλαδή πως πρόκειται για κεντρική πολιτική επιλογή, που όμως περιλαμβάνει στην ατζέντα της και την... επόμενη κρίση.
naftemporiki
Οι δημόσιες δαπάνες και οι... πιστώσεις της κεντρικής τράπεζας για τη σωτηρία πιστωτικών ιδρυμάτων, ήταν αναλογικά υψηλότερες ακόμα και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο λόγος είναι πως ο χρηματοπιστωτικός τομέας στη Βρετανία αντιστοιχούσε πριν την κρίση στο 10% του ΑΕΠ, ποσοστό που θεωρείται υπερβολικό, συγκρινόμενο με τις άλλες βιομηχανικές χώρες της Δύσης.
Η αναφορά αυτή έχει ως σκοπό να αναδείξει τα προβλήματα που δημιουργούνται σε μία οικονομία από την υπερβολική ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα και η Βρετανία είναι το καλύτερο (αρνητικό) παράδειγμα. Σήμερα, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης των subprimes, η Βρετανία βρίσκεται ακόμα σε βαθιά ύφεση, με απώλειες ΑΕΠ της τάξης του 5,2% στο τρίτο τρίμηνο φέτος. Στο ίδιο ωστόσο διάστημα οι δύο μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν ξεπεράσει οριστικά την ύφεση και έχουν ήδη εισέλθει στη φάση της ανάκαμψης.
Όσον αφορά τη χώρα μας, με δεδομένη την άριστη κατάσταση του τραπεζικού τομέα και τις απώλειες του ΑΕΠ να περιορίζονται φέτος σε λίγα δέκατα της ακέραιος μονάδας, η ανάκαμψη θα ήταν θέμα μηνών, αν η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε τα τεράστια προβλήματα στα δημόσια οικονομικά της.
Επιστρέφοντας στις συγκρίσεις μεταξύ των μεγάλων οικονομιών της Δύσης διαπιστώνουμε, πώς ο περιορισμός του χρηματοπιστωτικού τομέα αποδεικνύεται απαραίτητος. Δυστυχώς οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την πιστωτική κρίση (Βρετανία, ΗΠΑ), επιμένουν τώρα στη στήριξη των ίδιων τραπεζικών πρακτικών που οδήγησαν σε αυτή. Προσφέρουν προς τούτο άφθονο χρήμα από τις κεντρικές τράπεζες σε περίπου μηδενικά επιτόκια. Φαίνεται δηλαδή πως πρόκειται για κεντρική πολιτική επιλογή, που όμως περιλαμβάνει στην ατζέντα της και την... επόμενη κρίση.
naftemporiki
