.."η Ελλάδα δεν εξαρτάται από κανέναν διεθνή οίκο, αλλά από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να χαλαρώσει ή όχι για χάρη της τα κριτήρια επιλεξιμότητας των ομολόγων. Στη Φρανκφούρτη απευθύνονται οι σοφιστείες περί αναξιόπιστων οίκων που κρατούν όμηρο ένα μέλος της Ευρωζώνης"...Πριν από λίγες ημέρες κυβερνητικά στελέχη αποκαλούσαν κερδοσκόπους τις τράπεζες και τα funds που πουλούσαν ελληνικά ομόλογα με αποτέλεσμα να διευρύνονται τα spreads και να τροφοδοτούνται τα σενάρια περί χρεοκοπίας της χώρας.
Λίγες ημέρες αργότερα κράδαιναν τα σχόλια αναλυτών των τραπεζών που κατηγορούσαν για κερδοσκοπία και κήρυσσαν ανένδοτο στη Moody’s, με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί μια οικονομία της Ευρωζώνης να είναι όμηρος των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης.
Πράγματι, η Ελλάδα... έχει βρεθεί σε μια παράδοξη θέση: σε ένα χρόνο περίπου η επιλεξιμότητα των ομολόγων της ως ενέχυρο για τη χορήγηση ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα εξαρτάται από το εάν και κατά πόσο η Moody’s θα υποβαθμίσει την πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας μας. Εάν επέλεγε να μας υποβαθμίσει κατά τρεις θέσεις τότε τα ελληνικά ομόλογα δεν θα ήταν επιλέξιμα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες τράπεζες θα προτιμούσουν να αγοράσουν ομόλογα άλλων κρατών, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο, και όχι της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να διευρυνθούν περισσότερο τα spreads, ή -ακόμη χειρότερα- να μην κατορθώσει η χώρα να δανειστεί τα ποσά που χρειάζεται, όποια απόδοση και αν προσφέρει.
Υπό την έννοια αυτή η Ελλάδα και η οικονομική πολιτική της εξαρτώνται από την απόφαση της Moody’s και των άλλων οίκων. Είναι αλήθεια ότι οι οίκοι δεν είναι ο ορισμός της αξιοπιστίας. Για παράδειγμα, βαθμολογούσαν με άριστα τις φούσκες των dot. com στις αρχές της 10ετίας, μέχρι την ώρα που έσκασαν. Εδιναν υψηλότερο βαθμό στη Lehman Brothers απ’ ό, τι στην Εθνική Τράπεζα.
Η Εθνική παρά τη χαμηλότερη αξιολόγησή της εξακολουθεί να υπάρχει και να βγάζει κέρδη, σε αντίθεση με τον αμερικανικό γίγαντα που κέρδισε περίοπτη θέση στην ιστορία του καπιταλισμού ως «αστοχία» του συστήματος.
Ωστόσο, η Ελλάδα δεν εξαρτάται από κανέναν διεθνή οίκο, αλλά από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να χαλαρώσει ή όχι για χάρη της τα κριτήρια επιλεξιμότητας των ομολόγων. Στη Φρανκφούρτη απευθύνονται οι σοφιστείες περί αναξιόπιστων οίκων που κρατούν όμηρο ένα μέλος της Ευρωζώνης.
Εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, αφού εξέλιπαν οι συνθήκες που της επέτρεπαν να δανείζεται απρόσκοπτα τα προηγούμενα χρόνια, παρά τα δημοσιονομικά προβλήματά της (π. χ. πλεονάζουσα ρευστότητα, ισχυρή ανάπτυξη κ. λπ.), είναι οι αγορές που έχουν το πάνω χέρι, που αποφασίζουν πότε, πόσα και με ποιο κόστος θα μας δανείσουν. Ανεξάρτητα από το τι έλεγαν ή δεν έλεγαν οι οίκοι.
Συνεπώς, η καταγγελία των «κερδοσκόπων» χθες και των «αναξιόπιστων» οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης σήμερα, ακόμη και οι έμμεσες εκκλήσεις προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να χαλαρώσει τα κριτήρια για τα ομόλογα, είναι κενές περιεχομένου και απλώς δείχνουν ότι αρνούμαστε να δεχθούμε πως ο δεσμοφύλακας της χώρας δεν είναι καμία Moody’s, αλλά το υπέρογκο δημόσιο χρέος της.
Βασίλης Ζήρας.
