Κατακτούν πλέον μερίδιο άνω του 50% στους χώρους εργασίας των ΗΠΑ!.
Γράφει σχετικά ο Economist:
.
"Η ήσυχη επανάσταση η οποία συντελείται στις πλούσιες χώρες είναι γένους θηλυκού και πραγματοποιείται στους χώρους εργασίας. Μέσα στους επόμενους μήνες οι γυναίκες θα ξεπεράσουν το κατώφλι του 50% και θα καταστούν η πλειονότητα του εργατικού δυναμικού στις ΗΠΑ.
Οι γυναίκες, άλλωστε, ήδη είναι η πλειονότητα των πτυχιούχων στις χώρες του ΟΟΣΑ και η πλειονότητα των εργαζομένων σε... αρκετές πλούσιες χώρες, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων. Στο πηδάλιο πολλών από τις ισχυρότερες εταιρείες του κόσμου, οι οποίες παλιότερα μεταχειρίζονταν τις γυναίκες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, έχουν τοποθετηθεί γυναίκες, από την PepsiCo στις ΗΠΑ έως την Αreva στη Γαλλία.
Αδιαμφισβήτητα η οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών συνιστά τη μεγαλύτερη κοινωνική αλλαγή - ωστόσο, πριν από τριάντα χρόνια θεωρείτο δεδομένο ότι η εργασία τους ήταν περιορισμένη, χειρωνακτική και προσωρινή, καθώς ο τελικός προορισμός τους είχε να κάνει με την οικογένεια. Εκατομμύρια γυναίκες έχουν πλέον μεγαλύτερο έλεγχο της ζωής τους και εκατομμύρια μυαλά απασχολούνται σε πιο δημιουργικές και παραγωγικές εργασίες. Οσες κοινωνίες αρνούνται τις αλλαγές αυτές, όπως οι αραβικές, η Ιαπωνία και κάποιες από τις νοτιοευρωπαϊκές, θα πληρώσουν βαρύ τίμημα χαμένων ταλέντων.
Ωστόσο, τα επιτεύγματα της γυναικείας προόδου έχουν δύο ακανθώδη σημεία. Πρώτον, οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται στις ανώτατες διοικητικές βαθμίδες των επιχειρήσεων, καθώς μόνον το 2% των επικεφαλής στις μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρείες και το 5% στις βρετανικές είναι γυναίκες. Επιπλέον, κατά μέσο όρο οι γυναίκες αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες. Δεύτερον, είναι δυσχερής ο συνδυασμός της εργασίας και της οικογένειας.
Πολλές γυναίκες αισθάνονται ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να επιλέξουν μεταξύ σταδιοδρομίας και παιδιών. Επαγγελματίες, οι οποίες ανθούν στη δεκαετία των είκοσι, αναγκάζονται να αποχωρήσουν κατά χιλιάδες στα τριάντα τους από τις εταιρείες και αργότερα καθίσταται πλέον αδύνατο να ανακτήσουν τον πρότερο ρυθμό τους. Οι γυναίκες με λιγότερα προσόντα παγιδεύονται σε κακοπληρωμένες δουλειές, ενώ παράλληλα αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών. Το ζήτημα δεν είναι ο σεξισμός αλλά η μητρότητα. Στις ΗΠΑ οι γυναίκες χωρίς παιδιά κερδίζουν σχεδόν όσα και οι άνδρες.
Η ζήτηση για θηλυκά μυαλά συμβάλλει στην επίλυση ορισμένων προβλημάτων. Η αναγκαιότητα μεγαλύτερης ευελιξίας στην εργασία και το «κυνήγι ταλέντων» έχει κάνει πολλές εταιρείες να επανασχεδιάσουν τα ισχύοντα συστήματα προαγωγών, τα οποία επέβαλαν το δίλημμα «είτε ανεβαίνεις είτε είσαι εκτός», αποκλείοντας πολλές γυναίκες και προκαλώντας απώλεια σημαντικών ταλέντων.
Την τελευταία δεκαετία οι γυναίκες αποδίδουν καλύτερα από τους άνδρες και στην Ε. Ε. έχουν καταλάβει τα 6 από τα 8 εκατομμύρια νέων θέσεων εργασίας. Πολλοί ζητούν κρατικά μέτρα διασφάλισης της ισότητας τύπου Σουηδίας για να διευκολυνθεί η γυναικεία εργασία σε όλα τα επίπεδα. Εν τούτοις, υπάρχουν φθηνότεροι και δικαιότεροι τρόποι από αυτούς. Τα συστήματα πρόνοιας σχεδιάστηκαν όταν οι περισσότερες γυναίκες δεν εργάζονταν. Λόγου χάριν, τα γερμανικά σχολεία τελειώνουν το μεσημέρι και τα αμερικανικά κλείνουν δύο μήνες το καλοκαίρι - αυτό μπορεί ν’ αλλάξει σχετικά εύκολα. Επιπλέον, οι ΗΠΑ πρέπει να επενδύσουν υψηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ στη φύλαξη και φροντίδα των παιδιών.
Ούτως ή άλλως, τίποτε από αυτά δεν επισκιάζει την τεράστια πρόοδο των γυναικών, οι οποίες σήμερα παρελαύνουν μαζικά στους χώρους εργασίας και με ένα σφυρί θρυμματίζουν τις εναπομείνασες «γυάλινες οροφές».
