Τα τέσσερα βασικά μέτωπα του 2010: - Greece-Salonika| Ενημέρωση και Άποψη

NEWSROOM

Post Top Ad

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Τα τέσσερα βασικά μέτωπα του 2010:

  • Ασφαλιστικό,
  • Φορολογικό,
  • Παιδεία,
  • κλειστά επαγγέλματα.

Του κ.Ιωάννη Αλαβάνου,
προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ).

Oι αποφάσεις που θα ληφθούν το 2010 σε τέσσερα ανοικτά μέτωπα- Ασφαλιστικό, Φορολογικό, Παιδεία, κλειστά επαγγέλματα- θα κρίνουν αν η ελληνική οικονομία θα ξεπεράσει την κρίση αξιοποιώντας το επιστημονικό δυναμικό της χώρας, και βεβαίως τους μηχανικούς, ή θα το καταρρακώσει. Κανονικά, δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε.
Το...
ΤΣΜΕΔΕ, το πιο υγιές ταμείο, θα έπρεπε να λειτουργεί ως πρότυπο. Δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό παρά μόνο στο άδηλο μέλλον των αναξιόπιστων αναλογιστικών μελετών. Εξάλλου, ήδη έχουν προταθεί σημαντικές διαχειριστικές βελτιώσεις ως προς την ανεξάρτητη δομή και τα κύρια χαρακτηριστικά του. Εκεί όπου πρέπει να γίνουν ριζικές ενοποιήσεις είναι στα θέματα των κλάδων υγείας, του επικουρικού και του εφάπαξ.
Το σύστημα φορολόγησης των μηχανικών είναι συνεπές προς τις αρχές του, αντικειμενικό στον προσδιορισμό του εισοδήματος και έχει οδηγήσει από την καθιέρωσή του σε αξιόλογη αύξηση των εσόδων του κράτους. Το ΤΕΕ έχει μάλιστα καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για σημαντική ενίσχυση των εσόδων αυτών στον διάλογο για τη φορολογική μεταρρύθμιση. Για τα ζητήματα της τεχνικής εκπαίδευσης το ΤΕΕ έχει καταθέσει πρόταση ριζικών μεταρρυθμίσεων.
Οσον αφορά, τέλος, τα κλειστά επαγγέλματα, η αναλογία ελλήνων μηχανικών προς τον πληθυσμό της χώρας είναι ήδη τριπλάσια του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Δεν υπάρχει συνεπώς λόγος οι όποιες ρυθμίσεις να αφορούν επάγγελμα με την πλέον ανοιχτή πρόσβαση, το οποίο άλλωστε ασκείται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του ευρωπαϊκού και του εθνικού δικαίου. Πίσω όμως από αυτές τις συζητήσεις κρύβονται οι πλέον δυσμενείς προοπτικές για τους εργαζομένους.
Παρ΄ όλα αυτά όμως υποδεχόμαστε το 2010 με αγωνία.
Και αυτό γιατί αν οι επιλογές πολιτικής δεν γίνουν με ανατροπές στο κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης, τότε πιθανόν να καεί στην πυρά του λαϊκισμού και των «συντεχνιακών» λογικών αυτό που καταγράφεται, στις αναλύσεις, ως ο μεγαλύτερος πλούτος της χώρας: το επιστημονικό της δυναμικό. Και οι συνέπειες αυτής της επιλογής θα προστεθούν στην ήδη δεινή θέση που μας άφησε το 2009 με 23% άνεργους νέους μηχανικούς και ένα άλλο 25% να δουλεύει σε συνθήκες μερικής ομηρείας. Και το χειρότερο: να κυριαρχεί ως θέμα συζήτησης όχι η απασχόληση αλλά η αύξηση του ορίου συντάξιμης ηλικίας.

Γιατί λοιπόν, όσο και αν η αγωνία εμπεριέχει και την ελπίδα, αισθανόμαστε περισσότερο την πρώτη παρά τη δεύτερη; Κυρίως γιατί γρήγορα πρέπει να καλύψουμε μια μεγάλη διαδρομή ώστε να προγραμματίζουμε σε βάθος χρόνου, να υλοποιούμε με βάση τον σχεδιασμό, να μάθουμε στις συμμετοχικές διαδικασίες, να αποκτήσουμε ισχυρή δημόσια διοίκηση.

Bookmark and Share