Ουδείς μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Μπορεί όμως να το υποψιαστεί βάσιμα. Κάτι συμβαίνει τις τελευταίες μέρες και, παράλληλα με το μπαράζ επιθέσεων σε βάρος της Ελλάδας στον διεθνή Τύπο, συντονισμένα (μάλλον) αναγνωρισμένοι αρθρογράφοι και καθηγητές με αναφορές τους σε διεθνούς κύρους έντυπα χρησιμοποιούν το «ελληνικό πρόβλημα» για να επαναφέρουν ευρύτερα το ζήτημα της πολιτικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Eνωσης.
Σταχυολογούμε ενδεικτικά προχθεσινό τίτλο της..οικονομικής γαλλικής εφημερίδας Les Echos, «Και εάν η Ελλάδα μπορούσε να αναζωογονήσει την Ευρώπη;», που υπογράφει ο καθηγητής Oικονομίας και Πολιτικής Eπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια Μπάρι Αϊχενγκρίν και με υπότιτλο: «Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είναι ο Δούρειος Iππος που θα οδηγήσει την Ευρώπη προς μια πολιτική αφομοίωση περισσότερο ολοκληρωμένη».
Εκεί ο καθηγητής αναφέρει ούτε λίγο ούτε πολύ πως είναι μονόδρομος για την Ευρώπη να βοηθήσει την Ελλάδα και να διαθέσει επειγόντως πόρους –υπό όρους και προϋποθέσεις όμως– για τη διάσωσή της. Aλλωστε, όπως σημειώνει, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που παρουσιάζει συμπτώματα δυσλειτουργίας και αδυναμία ελέγχου των δημοσιονομικών της, ενώ ενδεχόμενη βοήθεια δεν θα είχε δραματικές συνέπειες.
Αντιθέτως, η ελληνική κρίση προσφέρει στην Ευρώπη μια ευκαιρία να ξεπεράσει το παρελθόν της και να προχωρήσει στη νομισματική ένωση, δημιουργώντας όχι μόνο πιο σταθερούς οικονομικούς δεσμούς αλλά και πιο στενούς πολιτικούς δεσμούς. Σύμφωνα με την εκτίμηση του αρθρογράφου (αλλά και άλλων πολλών), εμπόδια σε μια τέτοια προοπτική προβάλλει η Γερμανία, η οποία γνωρίζει πως το βάρος θα πέσει και πάλι σε αυτήν. Πλην όμως είναι η Γερμανία που έχει επωφεληθεί κατά κύριο λόγο απ' το ευρώ και πλέον οφείλει να ξεπληρώσει την υποχρέωση.
Να 'ναι οι Γάλλοι που (ανα)κινούν όλη αυτή τη συζήτηση; Δεν αποκλείεται. Aλλωστε υψηλόβαθμος Γάλλος αξιωματούχος σε ρεπορτάζ των Financial Times σημειώνει πως «η ελληνική τραγωδία είναι η ιδανική ευκαιρία για να προχωρήσει αυτή η συζήτηση», ενώ την ίδια ώρα ο πρώην πρωθυπουργός Εντουάρ Μπαλαντίρ σε άρθρο στη Le Figaro σημειώνει ότι «βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι» και πλέον «ήλθε η ώρα να προχωρήσουμε σε μια νέα φάση».
Με αυτά τα λίγα αντιλαμβάνεται κανείς πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα και κατ' επέκταση η Ευρώπη είναι πρωτίστως πολιτικό και το ερώτημα επανέρχεται επιτακτικά: Θέλουμε περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Η απάντηση καταφατική ως προς το πρώτο σκέλος της ερώτησης εντοπίζεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ασχέτως αν για λόγους διαπραγματευτικούς ψιθυρίζεται το απονενοημένο διάβημα της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Π.Κ. Μαυρίδης
Εκεί ο καθηγητής αναφέρει ούτε λίγο ούτε πολύ πως είναι μονόδρομος για την Ευρώπη να βοηθήσει την Ελλάδα και να διαθέσει επειγόντως πόρους –υπό όρους και προϋποθέσεις όμως– για τη διάσωσή της. Aλλωστε, όπως σημειώνει, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που παρουσιάζει συμπτώματα δυσλειτουργίας και αδυναμία ελέγχου των δημοσιονομικών της, ενώ ενδεχόμενη βοήθεια δεν θα είχε δραματικές συνέπειες.
Αντιθέτως, η ελληνική κρίση προσφέρει στην Ευρώπη μια ευκαιρία να ξεπεράσει το παρελθόν της και να προχωρήσει στη νομισματική ένωση, δημιουργώντας όχι μόνο πιο σταθερούς οικονομικούς δεσμούς αλλά και πιο στενούς πολιτικούς δεσμούς. Σύμφωνα με την εκτίμηση του αρθρογράφου (αλλά και άλλων πολλών), εμπόδια σε μια τέτοια προοπτική προβάλλει η Γερμανία, η οποία γνωρίζει πως το βάρος θα πέσει και πάλι σε αυτήν. Πλην όμως είναι η Γερμανία που έχει επωφεληθεί κατά κύριο λόγο απ' το ευρώ και πλέον οφείλει να ξεπληρώσει την υποχρέωση.
Να 'ναι οι Γάλλοι που (ανα)κινούν όλη αυτή τη συζήτηση; Δεν αποκλείεται. Aλλωστε υψηλόβαθμος Γάλλος αξιωματούχος σε ρεπορτάζ των Financial Times σημειώνει πως «η ελληνική τραγωδία είναι η ιδανική ευκαιρία για να προχωρήσει αυτή η συζήτηση», ενώ την ίδια ώρα ο πρώην πρωθυπουργός Εντουάρ Μπαλαντίρ σε άρθρο στη Le Figaro σημειώνει ότι «βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι» και πλέον «ήλθε η ώρα να προχωρήσουμε σε μια νέα φάση».
Με αυτά τα λίγα αντιλαμβάνεται κανείς πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα και κατ' επέκταση η Ευρώπη είναι πρωτίστως πολιτικό και το ερώτημα επανέρχεται επιτακτικά: Θέλουμε περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Η απάντηση καταφατική ως προς το πρώτο σκέλος της ερώτησης εντοπίζεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ασχέτως αν για λόγους διαπραγματευτικούς ψιθυρίζεται το απονενοημένο διάβημα της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Π.Κ. Μαυρίδης