Τι γράφει σήμερα ο αμερικανικός Τύπος για την Ελλάδα.

Η εφημερίδα New York Times αναφέρει ότι ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, Μπεν Μπερνάνκι, δήλωσε ότι «ερευνάται η τακτική της Goldman Sachs και άλλων εταιρειών της Wall Street, να στοιχηματίζουν στο χρέος της Ελλάδας, εξαιτίας του οποίου τώρα κινδυνεύει αυτή η χώρα».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η...δήλωση έγινε με αφορμή τις αποκαλύψεις της New York Times κατά την έναρξη ακρόασης της αρμόδιας Επιτροπής της Γερουσίας για τις τράπεζες, στην οποία παρουσιάζει απολογισμό ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας δύο φορές το χρόνο.

«Είναι ολοφάνερο ότι χρησιμοποιώντας τέτοιες μεθόδους με πρόθεση να αποσταθεροποιήσεις μία εταιρία ή μία χώρα είναι επιζήμιο», δήλωσε ο κ. Μπερνάνκι, προσθέτοντας ότι «το θέμα θα ερευνηθεί από την Επιτροπή Ασφαλειών και Συναλλάγματος». «Σίγουρα θα εκτιμήσουμε ό,τι μάθουμε από τις συμπεριφορές αυτών των εταιριών που εμείς εδώ στις ΗΠΑ ελέγχουμε», κατέληξε ο κ. Μπερνάνκι.

Αντιδρώντας ο πρόεδρος της Επιτροπής, Δημοκρατικός γερουσιαστής Κρίστοφερ Ντοντ, δήλωσε ενοχλημένος από το γεγονός ότι «αυτή η τακτική μπορεί να χειροτερέψει την κρίση στην Ελλάδα».

«Έχουμε μία κατάσταση στην οποία μεγάλα οικονομικά ινστιτούτα διογκώνουν μία δημόσια κρίση με στόχο, όπως φαίνεται, το ιδιωτικό κέρδος», δήλωσε ο κ. Ντοντ και αναρωτήθηκε εάν πρέπει να τεθούν όρια στη χρήση αυτών των swaps ώστε να αποτρέπεται «η σκόπιμη δημιουργία δυσχερειών έναντι κυβερνήσεων».


Παιχνίδια τραπεζών

Σε άλλο άρθρο της New York Times αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (credit default swaps) και τονίζεται ότι «τα στοιχήματα που βάζουν οι τράπεζες που βοήθησαν την Ελλάδα να κρύψει το αυξανόμενο χρέος της, πιθανώς τώρα να την σπρώχνουν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής», καθώς «η αύξηση της ασφάλισης για το κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας δυσκολεύει την Αθήνα να μαζέψει τα χρήματα που απαιτούνται για να αποπληρώσει τα χρέη της».

Όπως σημειώνεται, «τα CDS επιτρέπουν στις τράπεζες και στα επενδυτικά κεφάλαια να στοιχηματίζουν στην πιθανότητα χρεοκοπίας μιας εταιρείας, ή όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, μιας χώρας. Αυτό σημαίνει ότι εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, οι παίκτες στο χρηματιστήριο στους οποίους ανήκουν τα swaps θα βγουν κερδισμένοι».

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται, επίσης, ότι «με την υποστήριξη μεγάλων τραπεζών, η εταιρεία Markit Group of London εισήγαγε τον περασμένο Σεπτέμβριο τον δείκτη iTraxx SovX Western Europe, ο οποίος βασίζεται σε αυτά τα swaps και επέτρεψε στους χρηματιστές να στοιχηματίσουν στην Ελλάδα λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Καθώς οι τράπεζες έσπευσαν να αγοράσουν αυτά τα swaps, το κόστος ασφάλισης του ελληνικού χρέους αυξήθηκε και οι επενδυτές ομολόγων άρχισαν να αποφεύγουν τα ελληνικά ομόλογα, δυσκολεύοντας τη χώρα να δανειστεί χρήματα. Αυτό αύξησε το άγχος στην αγορά και δημιουργήθηκε ένας φαύλος κύκλος».

Στο άρθρο σημειώνεται ότι «ανάμεσα στις τράπεζες που φαίνεται να είναι οι μεγαλύτεροι αγοραστές swaps συγκαταλέγονται οι ελβετικές Credit Suisse και UBS, οι γαλλικές Societe Generale και BNP Paribas και η γερμανική Deutsche Bank», και γίνεται αναφορά σε δηλώσεις της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών, η οποία ζητά αυστηρότερους κανονισμούς για τα CDS, αλλά και σε δηλώσεις ειδικών ότι «ο δείκτης iTraxx SovX δεν προκάλεσε την κατάσταση, αλλά την επιδείνωσε» και ότι «τα CDS δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας αλλά στην πραγματικότητα αυξάνουν τον κίνδυνο».


Το τίμημα της κρίσης

H εφημερίδα Wall Street Journal υποστηρίζει ότι «η οικονομική κρίση μετατρέπεται σε πολιτική κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά δυνητικά και σε άλλες χώρες».

Στο άρθρο σημειώνεται ότι «για την Ελλάδα, η προοπτική να παραχωρήσει δημοσιονομική κυριαρχία σε μη εκλεγμένους γραφειοκράτες, δεν είναι κάποιο είδος αστείου, καθώς αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ ήδη μελετούν προσεκτικά τους λογαριασμούς της χώρας».

Επίσης, διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι «όπως οι τράπεζες, έτσι και οι χώρες, ίσως να ανακαλύψουν ότι το τίμημα της κρίσης είναι μια παραχώρηση μέρος της ισχύος τους σε νέα ανεξάρτητα σώματα, κάτι που πολλοί ίσως να θεωρήσουν ως ήττα της δημοκρατίας. Στην ουσία όμως αυτό θα ήταν μια επέκταση του σκεπτικού που υπάρχει πίσω από τη δημιουργία των ανεξάρτητων κεντρικών τραπεζών, δηλαδή να εμποδίσει τους πολιτικούς να διαχειρίζονται λανθασμένα τη νομισματική πολιτική της χώρας για να έχουν εκλογικά οφέλη».