Όσοι θα αναλίσκονται καθημερινώς από 'δω και πέρα σε βλακώδη καταστροφολογικά σενάρια σχετικά με την προσφυγή στο ΔΝΤ είχαν να προτείνουν κάποια άλλη λύση; Κι αν την είχαν, γιατί δεν την λέγανε δυνατά για να την ακούσουμε όλοι...
Υπάρχουν πολλοί πολέμιοι του ΔΝΤ, οι οποίοι και υποστηρίζουν ότι ο διεθνής αυτός Οργανισμός είναι φορέας μεγάλων δεινών για τους λαούς. Ότι φέρνει πείνα, δυστυχία και άλλα κακά που συγκρίνονται μόνο με τις δέκα πληγές του Φαραώ.
Το ερώτημα είναι αν όσοι διαφωνούσαν με την προσφυγή στο ΔΝΤ έχουν να προτείνουν κάποια άλλη λύση. Κι αν την έχουν, γιατί δεν την λέγανε δυνατά για να την ακούσουμε όλοι...
Το ΔΝΤ δεν είναι ο φορέας των προβλημάτων. Δεν είναι ο κακός ο λύκος που θα φάει τα αθώα πρόβατα που ξεστράτισαν.
Είναι ένας...μηχανισμός που έρχεται για να βοηθήσει κράτη που βρίσκονται σε αδυναμία να δανειστούν σε λογικά επιτόκια, κράτη που στην πραγματικότητα έχουν ήδη χρεοκοπήσει.Όχι βέβαια γιατί συμπονά τους λαούς που βρίσκονται σε δύσκολη θέση αλλά -για να είμαστε ειλικρινείς- για να εξασφαλίσει πως οι δανειστές μας θα πάρουν κάποτε πίσω τα χρήματά τους.
Οι «συνταγές» δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές απ’ αυτές που ήδη γνωρίζουμε. Στη δική μας περίπτωση, ας πούμε, τι άλλο μπορεί να γίνει πέρα από τις μειώσεις των δαπανών του δημοσίου; Να έρθουν και να μας δίνουν κάθε χρόνο χρήματα για να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τον πρότερο έντιμο βίο μας; Από τη στιγμή που θα δώσουν τα χρήματά τους και μάλιστα με πολύ καλύτερους όρους απ’ αυτούς της αγοράς, είναι φυσικό να θέλουν να τα πάρουν κάποια στιγμή πίσω κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο στην περίπτωση που ξεφύγουμε από την κόκκινη ζώνη. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θέλουν να αποδείξουν ότι μπορούν να είναι αποτελεσματικοί, ότι έχουν πράγματι ρόλο...
Είναι σαφές ότι όποια νέα μέτρα θα δημιουργήσουν μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα, όμως, θα δημιουργηθεί αν κηρύξουμε στάση πληρωμών. Εκτός και αν δεν καταλαβαίνει κανείς τι είναι αυτό, οπότε μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Άραγε, πιστεύει κανείς στα αλήθεια ότι αν χρεοκοπήσουμε θα εξακολουθήσουμε να αγοράζουμε από το εξωτερικό αγαθά σαν να μην συμβαίνει το παραμικρό; Θα έχει η χώρα χρεοκοπήσει και εμείς θα πάμε στο βενζινάδικο της γειτονιάς μας να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ να φύγουμε για weekend;
Τι άλλες λύσεις μας μένουν, αν δεν προσφεύγαμε στο ΔΝΤ; Που θα βρεθούν τα χρήματα; Προχτές σε μία τηλεοπτική εκπομπή ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης έλεγε ότι τα χρήματα πράγματι υπάρχουν και αναφερότανε στον πλούτο φυσικών προσώπων. Κάπου εδώ τα έχουν ίσως μπερδέψει. Τι θα κάνουν δηλαδή; Θα δημεύσουν τις περιουσίες ή θα επιβάλλουν κι άλλους φόρους για να πληρώνουν τους δημοσίους υπαλλήλους;
Η Νέα Δημοκρατία εξέφρασε την αντίθεσή της στη λύση του ΔΝΤ με τον πλέον επίσημο τρόπο, δια του αρχηγού της του κ. Σαμαρά. Μα, ο κ. Σαμαράς δεν ήταν εκείνος που προσπαθούσε να πείσει στις Βρυξέλλες τους ομοϊδεάτες του να βοηθήσουν την Ελλάδα, αποκλείοντας από τη λύση το ΔΝΤ; Το αποτέλεσμα το γνωρίζει ήδη. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που ακολουθεί μία τέτοια πολιτική και τι έχει να προτείνει; Που θα βρει η χώρα τα χρήματα που χρειάζεται; Ποιος θα μας δανείσει αν όχι το ΔΝΤ;
Είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα έχει πολιτικό κόστος από τις επιλογές της. Μόνο που οι επιλογές αυτές είναι υποχρεωτικές και επιπλέον δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ευθύνονται για το έλλειμμα. Αν κάποιος, λοιπόν, επενδύει πολιτικά στην επόμενη ημέρα της καταιγίδας των νέων μέτρων, δεν κάνει κάτι άλλο από το να καιροσκοπεί.
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Τα έχουμε πει πολλές φορές από αυτή εδώ την στήλη εδώ και πολλούς μήνες. Όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρούσε τα σχετικά ρεπορτάζ ως παραπληροφόρηση και η τότε αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ μας έλεγε ότι έχει έτοιμο σχέδιο δράσης και ότι τα λεφτά υπάρχουν. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολλά πράγματα στην αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού εθνικού θέματος. Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι ρόλοι εξακολουθούν αι είναι οι ίδιοι.
Η σημερινή κυβέρνηση έπαιζε ως σήμερα με τις λέξεις και με τα νεύρα των αγορών. Τη μία ήθελε το ΔΝΤ, την άλλη δεν το ήθελε, άλλα έλεγε την μία και άλλα την άλλη. Κι αυτή η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη φοβάται το πολιτικό κόστος. Αλλά, κι η αντιπολίτευση γίνεται σήμερα ανέξοδα, όπως ανέξοδα την έκανε και το ΠΑΣΟΚ. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι για το μέλλον. Το ΔΝΤ ήρθε, αλλά το αν θα καταφέρουμε να ανασυγκροτήσουμε τη χώρα, αυτό είναι δικό μας θέμα. Ανασυγκρότηση, πάντως, με τα μυαλά αυτά που κουβαλάμε, ας μην περιμένουμε...
