Το παρασκήνιο που οδήγησε στα δραματικά τελευταία εικοσιτετράωρα

Έντονο παρασκήνιο που σχετίζεται με άκομψους χειρισμούς και καταδεικνύει την αμηχανία που επικρατεί στα κυβερνητικά στελέχη, φέρεται ως υπαίτιο για τις εικόνες βιβλικής καταστροφής που ζει τα τελευταία εικοσιτετράωρα η ελληνική οικονομία.

Κύκλοι της...τραπεζικής αγοράς που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις εξελίξεις και έχουν μακρά πείρα σε διαχείριση κρίσεων, αντιλαμβάνονται τη σύγχυση που έχουν προκαλέσει οι ομοβροντίες των αγορών και εκτιμούν ότι οι λάθος χειρισμοί, όπως και η απραξία που σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται, επιτείνει το πρόβλημα.
Ειδικότερα, τις ώρες που ακολούθησαν την ανακοίνωση της απόφασης του Πρωθυπουργού για προσφυγή στο πακέτο βοήθειας, στελέχη από τους περισσότερους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς έσπευσαν –σύμφωνα με πληροφορίες– στην Αθήνα και είχαν μοναδικό στόχο την «συμμετοχή» των οίκων στην «επόμενη ημέρα». Οι ίδιες πηγές, τους παρουσιάζουν σαν «τεχνοκράτες με γκρίζα κοστούμια» που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να βρουν αντικείμενο και να πείσουν για την αναγκαιότητά της συνεργασίας τους στην παρούσα φάση.
Έτσι πιέζουν στελέχη σε διάφορα κλιμάκια προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης του χρέους, επιχειρηματολογώντας ότι αποτελεί την καλύτερη ή και μοναδική λύση για τη χώρα. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν συμβουλευτικά, ώστε να επιτευχθούν καλύτεροι όροι για το ελληνικό δημόσιο. Για λόγους που σχετίζονται με την απειρία διαχείρισης τέτοιων κρίσεων αλλά και λόγω του γεγονότος ότι επιθυμούν να αφήσουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για καλό και για κακό, τα στελέχη δεν απέρριψαν κατηγορηματικά τις προτάσεις, δημιουργώντας ένα κλίμα που θα μπορούσε να εκληφθεί ακόμη και ως εύφορο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Με τον τρόπο αυτό, της χλιαρής δηλαδή αντίδρασης στις προτάσεις για αναδιάρθρωση, εντείνουν τις ανησυχίες των αγορών που εμφανίζονται ακόμη πιο νευρικές, μεγεθύνοντας το πρόβλημα. Επιπρόσθετα, εκφράζονται υπόνοιες και για τη λειτουργία των Chinese Walls που τυπικά υφίστανται εντός των μεγάλων οίκων. Πρόκειται για αόρατες διαχωριστικές γραμμές που δεν επιτρέπουν τη διάχυση πληροφοριών μεταξύ των τμημάτων μιας εταιρείας. Ουσιαστικά την ώρα που κάποιος σύμβουλος «προμοτάρει» τη συνεργασία του για την αναδιάρθρωση του χρέους, κάποιο άλλο τμήμα μπορεί να «σπρώχνει» την αγορά ομολόγων προς αυτή την κατεύθυνση.
Ουσιαστικά, η αναδιάρθρωση μπορεί να έχει δύο μορφές ή έναν συγκερασμό αυτών. Η πρώτη μορφή αφορά την επιμήκυνση του χρέους με τη μορφή ανταλλαγής των υφιστάμενων ομολόγων με άλλα μεγαλύτερης διάρκειας. Έτσι, το κράτος θα επιβαρυνθεί με μεγαλύτερο επιτόκιο, ωστόσο θα πάρει «ανάσα» για το επόμενο διάστημα, μέχρι τουλάχιστον να αποδείξει ότι τα μέτρα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και αποδίδουν. Η δεύτερη μορφή αφορά στην επαναδιαπραγμάτευση του ποσού που θα πληρωθεί στους κατόχους των χρεογράφων και είναι ένα ποσοστό της ονομαστικής αξίας. Κάτι ανάλογο έκανε και η Αργεντινή που πλήρωσε μόλις 35 δολάρια, για κάθε 100 δολάρια ονομαστικού χρέους. Και στις δύο περιπτώσεις, η χώρα θα αντιμετωπίζεται εφεξής με μεγάλο σκεπτικισμό από τις αγορές κεφαλαίων ενώ στη δεύτερη περίπτωση είναι πιθανό να «κλείσουν» και οι στρόφιγγες.
Στην κυβέρνηση επικρατεί η άποψη ότι η ηρεμία θα επανέλθει μόλις εκταμιευθούν τα πρώτα χρήματα από το πακέτο βοήθειας, άποψη που δείχνουν εν μέρει να συμμερίζονται και κύκλοι της αγοράς. Ωστόσο ακόμη και σε αυτή την περίπτωση το μόνο ουσιαστικό όφελος αφορά στην επιμήκυνση του χρόνου που έχει η κυβέρνηση για να δώσει δείγμα γραφής. Υπάρχουν εκτιμήσεις, ότι το σύνολο της εικόνας, δηλαδή της έναρξης εκταμίευσης από το ΔΝΤ αλλά και της τελικής θέσης των Γερμανών για τη βοήθεια, θα υπάρξει σχετικά άμεσα. Άλλωστε, η υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων πλήττει και τα γερμανικά χαρτοφυλάκια που έχουν τίτλους στην κατοχή τους, ενώ και οι πιέσεις στο ευρώ είναι αφόρητες.
Ανάλυση Στ. Ζαχαρού
Capital.gr