Αρκεί μια φήμη ή ένα δημοσίευμα για να καταρρεύσει το κόστος δανεισμού της χώρας μας ή οι ρίζες του «ελληνικού προβλήματος» είναι πιο βαθιές και πιο σύνθετες; Ξαφνικά, μετά και την Ανάσταση του Κυρίου, το «καπέλο» με το οποίο δανειζόμαστε ως χώρα σε σχέση με αυτό που δανείζονται οι Γερμανοί εκτινάχθηκε χθες στα ύψη, κάτι που αποτυπώθηκε άμεσα στις πιέσεις που δέχτηκαν οι τραπεζικές μετοχές, αλλά και συνολικά το Χρηματιστήριο της Αθήνας.
Το περίφημο...και το κόστος ασφάλισης του ελληνικού χρέους έναντι αθέτησης πληρωμών βρέθηκαν σε νέο ιστορικό υψηλό.
Ορισμένοι στην αγορά είπαν ότι έφταιξε δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Μarket Νews Ιnternational, στο οποίο αναφερόταν ότι η Ελλάδα θα προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους της συμφωνίας με την Ευρώπη, ώστε να μη μετέχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στον μηχανισμό στήριξης της οικονομίας μας. Σενάριο το οποίο διαψεύστηκε πάντως από το οικονομικό επιτελείο.
Ηταν όμως αυτή η αιτία; Αρκεί δηλαδή μια φήμη ή ένα δημοσίευμα για να καταρρεύσει το κόστος δανεισμού της χώρας μας ή οι ρίζες του «ελληνικού προβλήματος» είναι πιο βαθιές και πιο σύνθετες;
Κατ΄ αρχάς, δεδομένης της εορταστικής περιόδου και του γεγονότος ότι η αγορά είναι ρηχή, οι διακυμάνσεις στα περίφημα spreads δεν θα πρέπει να έχουν τεράστια σημασία στην παρούσα φάση. Αντιθέτως, μεγαλύτερη σημασία ίσως έχει το γεγονός ότι για μια ομάδα ξένων δανειστών και επενδυτών η Ελλάδα έχει περάσει από τον «πιστωτικό κίνδυνο» στον λεγόμενο «κίνδυνο χρεοκοπίας», ενώ όσο η πορεία της οικονομικής και πολύ περισσότερο της πολιτικής ολοκλήρωσης της ευρωζώνης διατηρείται ρευστή η χώρα μας θα παραμένει ευάλωτη. Για την RΒS η αναταραχή καθιστά πιθανό το ενδεχόμενο η πρόσβαση του Ελληνικού Δημοσίου στις αγορές να διακοπεί, φέρνοντας την κρίση χρέους σε ένα άλλο επίπεδο, με την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης.
Οι ξένοι δανειστές και επενδυτές φαίνεται να πιστεύουν μάλιστα ότι συνολικά η Ελλάδα (ηγεσία και κοινωνία) δεν έχει αντιληφθεί τη δεινή θέση στην οποία έχουμε περιέλθει, ενώ δύο δρόμοι φαίνεται να «ανοίγονται» για τη χώρα:
Στον πρώτο, ήπιες λύσεις, σε συνάρτηση με ορισμένες αρνητικές εξελίξεις στο διεθνές κλίμα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη χώρα στη γωνία και ίσως, τελικώς, σε μια μορφή χρεοκοπίας με άγνωστες σήμερα συνέπειες για όλους. Στη δεύτερη, μια επώδυνη δημοσιονομική προσαρμογή με ουσιαστικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δίνει τουλάχιστον ελπίδες ότι μπορούμε τελικά να «τακτοποιήσουμε μόνοι μας τα του οίκου μας», μεταβάλλοντας μακροπρόθεσμα και τη δυναμική τού χρέους.
Τ.Μαντικιδης
tovima.gr
