Οι στάχτες του ηφαιστείου της Ισλανδίας μπορεί να έχουν καθυστερήσει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης, των Ευρωπαίων αξιωματούχων και του ΔΝΤ όμως η ώρα πλησιάζει. Η Ελλάδα, όπως διαβάζουμε στον Guardian, έχει άμεση ανάγκη από χρηματοδότηση με χαμηλότερα επιτόκια από αυτά που δίνουν οι αγορές. Το 7,5% που ισχύει αυτή τη στιγμή, είναι απαγορευτικό. Ως εκ τούτου..πολλοί θεωρούν ότι την ανάμειξη του ΔΝΤ ως «καλό πράγμα». Όμως, οι συνέπειες των μέτρων που θα επιβάλει ο διεθνής οργανισμός, είναι υψίστης σημασίας. Το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου είναι το εξής: Αξίζει τον κόπο;
Μαθαίνουμε ότι αξιωματούχοι σε Ουάσινγκτον και Αθήνα ζητούν απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις καθώς και βαθιές τομές στο ασφαλιστικό σύστημα. Από όλα αυτά προκύπτουν διάφορα θέματα.
Καταρχήν, συνεχίζει το δημοσίευμα, η ελληνική κοινή γνώμη δεν θα δεχτεί τα μέτρα αμαχητί. Στα μάτια των Ελλήνων, το ΔΝΤ αποτελεί όργανο της αμερικανικής παρεμβατικότητας χωρίς καμία δικαιοδοσία στα ελληνικά ζητήματα. Η αποστροφή που δείχνουν οι κάτοικοι της χώρας για την εξωτερική παρέμβαση στα εσωτερικά τους, δεν είναι μόνο θέμα υπερηφάνειας όπως πολλοί πιστεύουν: ιστορικά, αποτελεί στοιχείο της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας. Ήδη οι Έλληνες ήταν δύσπιστοι απέναντι στην ευρωπαϊκή ένταξη, αυτό θα αποδειχτεί αδύνατον.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας για να καταλάβει τις κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις τέτοιων έντονων συναισθημάτων. Η επιβολή των μέτρων από το ΔΝΤ θα προκαλέσει κοινωνική αναταραχή οπότε και ο κύριος Παπανδρέου θα χάσει απαραίτητο πολιτικό κεφάλαιο σε αυτή τη φάση. Είναι απολύτως απαραίτητο να καταλάβουν οι πολίτες τα σχέδια τα οποία η κυβέρνηση θεωρεί απαραίτητα οπότε και να εξασφαλιστεί ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον που θα υποστηρίξει τις μακροπρόθεσμες προσπάθειες για εξυγίανση. Από τα μέχρι στιγμής παραδείγματα της εμπλοκής του ΔΝΤ ανά την υφήλιο, καταλαβαίνει κανείς ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα επιτευχθεί.
Δεύτερον, ο ρόλος του ΔΝΤ στην εξίσωση Ελλάδα-Ευρώπη-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-ΔΝΤ θα ασκήσει πίεση στην Ευρώπη. Σε συνέντευξή του σήμερα ο κύριος Γιούνγκερ, πρόεδρος του Eurogroup δήλωσε ότι η ηγεσία του πλαισίου στήριξης θα παραμείνει σε ευρωπαϊκά χέρια και τα όργανα που θα λαμβάνουν μέρος σε αυτό θα μιλούν με μία φωνή. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν θα καταφέρει να πείσει τους συναδέλφους του να υπακούουν στις ορέξεις της Ευρώπης.
Ακόμα και αν αφήσουμε στο περιθώριο τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις του πακέτου στήριξης, το πιθανότερο είναι ότι οι συστάσεις του ΔΝΤ θα ρίξουν τη χώρα σε βαθιά ύφεση. Πως θα καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να επωμιστεί το βάρος των απολύσεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα; Αν η βασική ιδέα πίσω από όλα αυτά είναι να γίνει πιο ελαστικός ο εργασιακός τομέας, οπότε και να είναι ευκολότερη η πρόσληψη και απόλυση ενός εργαζομένου, η εφαρμογή των μέτρων θα σημαίνει ότι θα αυξηθούν αυτοί που θα παίρνουν επιδόματα ανεργίας, επιβαρύνοντας περισσότερο τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τέλος υπάρχει και το θέμα της ιδεολογίας. Η επιστήμη των οικονομικών έχει αποδείξει τα όριά της τους τελευταίους μήνες. Η αντιμετώπιση, ότι ένα κουστούμι ταιριάζει σε όλους δεν είναι η καλύτερη στην προκειμένη περίπτωση. Ανεξαρτήτως της κρισιμότητας της κατάστασης, ποιος θα συμφωνήσει σε ένα οικονομικά μη αποδοτικό μοντέλο, με έλλειμμα δημοκρατικότητας, το οποίο θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή των φορολογουμένων και μελλοντικών ψηφοφόρων; Υποψιαζόμαστε ότι οι περισσότεροι Έλληνες απλά δεν θα συμφωνούσαν.
Όλα καταλήγουν σύμφωνα με το δημοσίευμα στο κατά πόσο ο κύριος Παπανδρέου μπορεί να διαπραγματευτεί τους όρους της συμφωνίας. Αν καταφέρει να πείσει τους αξιωματούχους της Ευρώπης και του ΔΝΤ ότι κάποιες συστάσεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές και κάποιες άλλες όχι, χωρίς να προκληθεί κοινωνικοπολιτικό χάος και οικονομική ύφεση, θα πρόκειται για επιτυχία. Αν αναγκαστεί να δεχτεί την συνολική εφαρμογή των εισηγήσεων θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τα δύσκολα.
*Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/apr/19/imf-bailout-greece-george-papandreou
Μαθαίνουμε ότι αξιωματούχοι σε Ουάσινγκτον και Αθήνα ζητούν απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις καθώς και βαθιές τομές στο ασφαλιστικό σύστημα. Από όλα αυτά προκύπτουν διάφορα θέματα.
Καταρχήν, συνεχίζει το δημοσίευμα, η ελληνική κοινή γνώμη δεν θα δεχτεί τα μέτρα αμαχητί. Στα μάτια των Ελλήνων, το ΔΝΤ αποτελεί όργανο της αμερικανικής παρεμβατικότητας χωρίς καμία δικαιοδοσία στα ελληνικά ζητήματα. Η αποστροφή που δείχνουν οι κάτοικοι της χώρας για την εξωτερική παρέμβαση στα εσωτερικά τους, δεν είναι μόνο θέμα υπερηφάνειας όπως πολλοί πιστεύουν: ιστορικά, αποτελεί στοιχείο της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας. Ήδη οι Έλληνες ήταν δύσπιστοι απέναντι στην ευρωπαϊκή ένταξη, αυτό θα αποδειχτεί αδύνατον.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας για να καταλάβει τις κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις τέτοιων έντονων συναισθημάτων. Η επιβολή των μέτρων από το ΔΝΤ θα προκαλέσει κοινωνική αναταραχή οπότε και ο κύριος Παπανδρέου θα χάσει απαραίτητο πολιτικό κεφάλαιο σε αυτή τη φάση. Είναι απολύτως απαραίτητο να καταλάβουν οι πολίτες τα σχέδια τα οποία η κυβέρνηση θεωρεί απαραίτητα οπότε και να εξασφαλιστεί ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον που θα υποστηρίξει τις μακροπρόθεσμες προσπάθειες για εξυγίανση. Από τα μέχρι στιγμής παραδείγματα της εμπλοκής του ΔΝΤ ανά την υφήλιο, καταλαβαίνει κανείς ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα επιτευχθεί.
Δεύτερον, ο ρόλος του ΔΝΤ στην εξίσωση Ελλάδα-Ευρώπη-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-ΔΝΤ θα ασκήσει πίεση στην Ευρώπη. Σε συνέντευξή του σήμερα ο κύριος Γιούνγκερ, πρόεδρος του Eurogroup δήλωσε ότι η ηγεσία του πλαισίου στήριξης θα παραμείνει σε ευρωπαϊκά χέρια και τα όργανα που θα λαμβάνουν μέρος σε αυτό θα μιλούν με μία φωνή. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν θα καταφέρει να πείσει τους συναδέλφους του να υπακούουν στις ορέξεις της Ευρώπης.
Ακόμα και αν αφήσουμε στο περιθώριο τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις του πακέτου στήριξης, το πιθανότερο είναι ότι οι συστάσεις του ΔΝΤ θα ρίξουν τη χώρα σε βαθιά ύφεση. Πως θα καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να επωμιστεί το βάρος των απολύσεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα; Αν η βασική ιδέα πίσω από όλα αυτά είναι να γίνει πιο ελαστικός ο εργασιακός τομέας, οπότε και να είναι ευκολότερη η πρόσληψη και απόλυση ενός εργαζομένου, η εφαρμογή των μέτρων θα σημαίνει ότι θα αυξηθούν αυτοί που θα παίρνουν επιδόματα ανεργίας, επιβαρύνοντας περισσότερο τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τέλος υπάρχει και το θέμα της ιδεολογίας. Η επιστήμη των οικονομικών έχει αποδείξει τα όριά της τους τελευταίους μήνες. Η αντιμετώπιση, ότι ένα κουστούμι ταιριάζει σε όλους δεν είναι η καλύτερη στην προκειμένη περίπτωση. Ανεξαρτήτως της κρισιμότητας της κατάστασης, ποιος θα συμφωνήσει σε ένα οικονομικά μη αποδοτικό μοντέλο, με έλλειμμα δημοκρατικότητας, το οποίο θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή των φορολογουμένων και μελλοντικών ψηφοφόρων; Υποψιαζόμαστε ότι οι περισσότεροι Έλληνες απλά δεν θα συμφωνούσαν.
Όλα καταλήγουν σύμφωνα με το δημοσίευμα στο κατά πόσο ο κύριος Παπανδρέου μπορεί να διαπραγματευτεί τους όρους της συμφωνίας. Αν καταφέρει να πείσει τους αξιωματούχους της Ευρώπης και του ΔΝΤ ότι κάποιες συστάσεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές και κάποιες άλλες όχι, χωρίς να προκληθεί κοινωνικοπολιτικό χάος και οικονομική ύφεση, θα πρόκειται για επιτυχία. Αν αναγκαστεί να δεχτεί την συνολική εφαρμογή των εισηγήσεων θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τα δύσκολα.
*Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/apr/19/imf-bailout-greece-george-papandreou
