Πολιτιστικό τέλμα..

Τα όσα συμβαίνουν πριν και μετά την πρώτη Κυριακή των Αυτοδιοικητικών εκλογών αναδεικνύουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα, ότι βρισκόμαστε σε πολιτιστικό τέλμα. Συμπτώματα πολλά. Να αναφέρουμε ορισμένα..

Ο πρωθυπουργός, κατά κάποιους δημοσιογράφους, "μπλοφάρισε" με την απειλή διεξαγωγής εκλογών και "έσωσε την παρτίδα" για το Κόμμα του.
Ο κ. Σαμαράς σχολιάζοντας το αποτέλεσμα έδειξε πόσο δύσκολο είναι να απαλλαγεί από τον πειρασμό της δημοκοπίας.
Πάντως έσωσε κι αυτός την παρτίδα στο παρακμασμένο σύστημα, στο οποίο ολοκαρδίως συμμετέχει και φιλοδοξεί να το κατακτήσει...
Πολλοί...Νεοδημοκράτες μας είπαν ότι πήγαν και ψήφισαν Κικίλια, για να μην εκμεταλλευθεί την μη εκλογή του στον δεύτερο γύρο η κα Μπακογιάννη, που ξαναμπαίνει στο σύστημα.
Ο κ. Καρατζαφέρης, αν και επιδέξιος χειριστής του συστήματος, δεν κέρδισε από τους πολιτικοϊδεολογικούς ακροβατισμούς του και οι υποψήφιοι του απογοήτευσαν με την παρουσία τους. Αποτέλεσμα να βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Εκών - άκων έχασε ψήφους προς τη ΝΔ και πλαγιοκοπείται από το αυθεντικό ακροδεξιό Κόμμα της "Χρυσής Αυγής", που εξέλεξε και σύμβουλο στο Δήμο Αθηναίων. Ως προς την Αριστερά, αυτή συνεχίζει να αρθρώνει τη γνωστή ξύλινη γλώσσα και το ΚΚΕ να ζει με το όραμα επιστροφής στο Σταλινισμό…
Βλέπω και τους εκλεκτούς των δύο συνδυασμών που θα διεκδικήσουν την εκλογή στον Δήμο Αθηναίων και διερωτώμαι αν πολλοί από αυτούς έχουν καμία σχέση με τον μέσο Αθηναίο. Πολλών η επιλογή ήταν επειδή απλώς είναι "αναγνωρίσιμοι", δηλαδή επειδή παρουσιάζονται κυρίως στην τηλεόραση, ανεξάρτητα τι κάνουν ή τι λένε σ' αυτήν. Ο κ. Γ. Καμίνης δεν φαίνεται να έχει κάποιο συνειδησιακό πρόβλημα που εγκατέλειψε τη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη, θέση που απαιτεί όχι μόνο εντιμότητα και σοφία, αλλά και απόλυτη ιδεολογική και πολιτική ουδετερότητα και δέχθηκε να κατέβει υποψήφιος με πρόταση της Αριστεράς και την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς δεν σκέφθηκε ότι με τη στάση του επιτρέπει στον κάθε σκεπτόμενο πολίτη να σκεφθεί ότι οι όποιες παρεμβάσεις του από τη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη είχαν ιδεολογικό χρώμα.
Να μιλήσω και για τους συναδέλφους δημοσιογράφους, που μας εκπροσωπούν στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ στις συζητήσεις με τους πολιτικούς. Ομολογώ πως αισθανόμουν πολύ άβολα με όσους διέκοπταν συνεχώς κάποιον με τον οποίο διαφωνούσαν και, αντιθέτως, επέτρεπαν να μιλήσει με άνεση ο άλλος, με τον οποίο συμφωνούσαν. Είχα την αίσθηση ότι συμμετείχαν στο παιχνίδι της εξουσίας και δεν ήσαν απέναντι στην όποια μορφή της. Όταν γράφω αυτά ενθυμούμαι τον αείμνηστο Βλάση Γαβριηλίδη, για τον οποίο ο επίσης αείμνηστος Κώστας Σαρδελής έγραψε: "Ασυμβίβαστος με την εξουσία, ήταν πάντοτε απέναντι της και ποτέ δίπλα της". Έτσι πρέπει. Να μας υπολογίζει η όποια εξουσία και να μη μας χρησιμοποιεί, έστω κι αν αυτό έχει κόστος, υψηλό κάποιες φορές.
Να μιλήσω και για τους εκλογείς. Για μιαν ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι υπάρχει ένας πυρήνας ψηφοφόρων στα Κόμματα, που έχει σταθερή ψήφο. Ως προς μεν το Κόμμα που κυβερνά, το υποστηρίζουν έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υποστούν τα πιο αντιλαϊκά μέτρα. Ως προς δε τα άλλα Κόμματα, αυτά τα υποστηρίζουν έστω κι αν αντικειμενικά είναι οφθαλμοφανής η ανικανότητα των ηγετών τους να διαχειριστούν υπεύθυνα τα πράγματα. Υπάρχουν οι άλλοι, που απαγκιστρώθηκαν κομματικά και προσπάθησαν να εκδηλώσουν τη διαφωνία τους, ψηφίζοντας κάποιο ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο, ή ρίχνοντας λευκό ή άκυρο.
Μια εντυπωσιακά μεγάλη ομάδα πολιτών αρνήθηκε να ψηφίσει. Αναλυτές υποστήριξαν ότι έτσι εξεδήλωσαν την αποδοκιμασία τους προς την κυβέρνηση και προς την αντιπολίτευση, ότι υποδήλωσαν τη γνώμη τους πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση διαφυγής από τη δαγκάνα του Μνημονίου, και ότι τελικά ήταν μια άρνηση τους προς το πολιτικό σύστημα και μια προς αυτό άηχη κραυγή, ότι "έτσι που τα κάνατε βρείτε τη λύση εσείς χωρίς εμάς". Συνάδελφος δημοσιογράφος υποστήριξε και την άποψη ότι η αποχή σήμαινε έμμεση αποδοχή των αντιλαϊκών μέτρων που πήρε και θα πάρει η κυβέρνηση.
Να απαντήσω σε όσους επέλεξαν ενσυνείδητα την αποχή. Θεωρώ ότι διευκολύνει την εξουσία και γενικά το πολιτικό σύστημα. Η Δημοκρατία θέλει ενεργούς και όχι παθητικούς πολίτες.
Ο Πλάτωνας στην "Πολιτεία" του γράφει ότι όποιος "δραπέτευσε από το σπήλαιο, όπου έβλεπε μόνο σκιές και κατόρθωσε να αντικρίσει το διαυγές φως του ηλίου, την όψη της πραγματικότητας, δεν πρέπει να κρατήσει τις ανακαλύψεις του μόνο για τον εαυτό του, δεν μπορεί να μην επιστρέψει, να μην ξανακατέβει στο σπήλαιο, να μην προσκομίσει στους άλλους, τους λιγότερο προνομιούχους, φυλακισμένους μια αναλαμπή του φωτός που ο ίδιος αντίκρισε". Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν χιλιάδες πολίτες, ίσως και οι περισσότεροι από αυτούς που απέσχον των εκλογών, "που έχουν δραπετεύσει από το σπήλαιο". Όλοι αυτοί οφείλουν να βοηθήσουν το λαό να βγει από το "σπήλαιο", από το πολιτιστικό τέλμα. Η συγκυρία είναι κρίσιμη και η ευκαιρία μεγάλη.
Να μη χαθεί..
Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος