Το 2010 προβλήθηκαν στην ελληνική τηλεόραση 165.515 λιγότερα μηνύματα σε σχέση με το 2009.-Αυτό μας κάνει 3.647.583 δευτερόλεπτα μείον,δηλαδή
-λίγο παραπάνω από 6.000 λεπτά,
-ίσον 1.000 ώρες και κάτι,
-σαν να λέμε σαρανταδυόμισι μέρες τηλεοπτικών σποτ..
Η μείωση των διαφημιστικών μηνυμάτων στην TV ήταν τόσο μεγάλη που είχε σημαντικές συνέπειες: Για τους τηλεθεατές ότι...παρακολουθούσαν ταινίες χωρίς εκνευριστικά μεγάλα διαλείμματα για διαφημίσεις, για τους δε εκπομπάρχες περισσότερη δουλειά..
Τι απέγιναν τα διαφημιστικά μηνύματα;
Πόσες φορές δεν βλαστημήσατε τα προηγούμενα έτη τις δεκάδες διαφημίσεις που παρεμβάλλονταν στην πλοκή των ξένων ταινιών, διογκώνοντας τη διάρκειά τους σε βαθμό εξωφρενικό; Ξεκίναγες, ας πούμε, να βλέπεις ένα φιλμ στο «Star» κατά τις 9 το βράδυ και ολοκλήρωνες την τηλεθέαση μετά τα μεσάνυχτα. Ενώ τώρα; Τώρα, βλέπεις το «The End» πολύ πριν το ρολόι χτυπήσει δώδεκα και (ακόμη καλύτερα!) μπαίνουν στον κόπο τα κανάλια να δείξουν και τους τίτλους τέλους που τους πετσόκοβαν ανηλεώς. Και δεν ήταν μόνο οι τίτλοι τέλους, ήταν και οι σκηνές-έκπληξη που υπέκυπταν στον πάγκο του Προκρούστη, όπως εκείνη στους «Πειρατές της Καραϊβικής», στο πέρας του δεύτερου sequel.
Και καλά με τις ταινίες, κάπως το κουλαντρίζεις το πράγμα.
Η έλλειψη, ωστόσο, διαφημιστικών μηνυμάτων δημιουργεί αναπάντεχες «τρύπες» στις εκπομπές. Αν ήθελες πριν από τρία χρόνια 40 λεπτά «καθαρού» τηλεοπτικού χρόνου για κάθε ώρα της Τατιάνας Στεφανίδου, τώρα πρέπει να ανέβεις στα 50 λεπτά ή και ακόμη παραπάνω. Και πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Με ατελείωτο μπλα-μπλα, ανακύκλωση τηλεοπτικού υλικού άλλων καναλιών και «πάσης φύσεως» καθυστερήσεις. Να δώσω ένα παράδειγμα; Καθόμουν τις προάλλες κι έβλεπα «Αξίζει να το ζεις» (όπως έλεγε και ο Μιθριδάτης, πρέπει να καταναλώνεις πού και πού λίγο δηλητήριο για να αποκτήσεις ανοσία!) κι έπεσα πάνω σε ένα «ρεπορτάζ» για το πώς πρέπει να ψωνίζετε έξυπνα και φτηνά. Εκεί λοιπόν που η ξανθιά στυλίστρια μια φορά κι έναν καιρό θα το τελείωνε το ζήτημα στο άψε σβήσε, τώρα το είχε τεντώσει σαν λάστιχο. Και είχε τοποθετήσει τις 10 ευκαιρίες της σεζόν σε διαφορετικά κουτιά την καθεμιά και ώσπου ν' ανοίξει το ένα κουτί και να κλείσει το άλλο, μεσολάβησε ολόκληρη εποποιία. Και πάει λέγοντας...
Θυμηθείτε επίσης τις διαφημίσεις «κοινωνικού περιεχομένου». Ναι, ναι εκείνες των κάθε είδους ΜΚΟ και οργανώσεων που επιθυμούν το καλό μας (άλλες φορές πραγματικά και άλλες φορές για να εισπράξουν κάτι παραπάνω από τσάι και συμπάθεια), οι οποίες μέχρι προ τινος ήταν εξορισμένες στη ζώνη του λυκόφωτος. Ξύπναγες για παράδειγμα με φλόγωση στομάχου στις τρεις το πρωί και μέχρι να δουλέψει το αντιόξινο άραζες λίγο μπροστά στον τηλεοπτικό δέκτη. Ε, ήταν ή δεν ήταν φίσκα στα σποτάκια καλών προθέσεων; Αυτά συνέβαιναν άλλες εποχές. Πλέον, οι διαφημίσεις «κοινωνικού περιεχομένου» φιγουράρουν άνετα πριν από τα μεσάνυχτα, για να μη σας πω ότι τις αντικρίζω συχνά-πυκνά στο prime time.
Εκεί, στις ώρες τις καλές του τηλεοπτικού προγράμματος, εμφανίζονται σωρηδόν και σποτάκια κάποτε εξορισμένα είτε στο πολύ πρωί είτε στο πολύ βράδυ. Διαφημιστικά μηνύματα για προϊόντα που αναρωτιέσαι ποιος τα έχει ανάγκη και υπηρεσίες που αδυνατείς να καταλάβεις ποιον διευκολύνουν. Και δεν είναι μόνο οι ώρες. Είναι και η μετακόμισή τους από ανθυποκαναλάκια τρίτης και τετάρτης διαλογής στα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, την πόρτα των οποίων δεν περνούσαν ούτε με παρέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας. Ανάγκα πάντως και Θεοί πείθονται και η ανάγκη λέγεται κρίση οικονομική που έχει τσακίσει τα τηλεοπτικά ταμεία.
Θα μπορούσα να επισημάνω εδώ και το γεγονός ότι έχουν πολλαπλασιαστεί τα σποτάκια με τα οποία τα κανάλια διαφημίζουν αφ' ενός τα προγράμματά τους και αφ' ετέρου (βλέπε Alter) την πραμάτεια τους. Μην μακρηγορούμε όμως, σειρά έχουν να μιλήσουν οι αριθμοί. Οπως δείχνουν τα στοιχεία της Media Services, το 2010 προβλήθηκαν 165.515 λιγότερα μηνύματα σε σχέση με το 2009. Αυτό μας κάνει 3.647.583 δευτερόλεπτα μείον, δηλαδή λίγο παραπάνω από 6.000 λεπτά, ίσον 1.000 ώρες και κάτι, σαν να λέμε σαρανταδυόμισι μέρες τηλεοπτικών σποτ που έλειψαν από τα ελληνικά κανάλια το περασμένο έτος...
