Η περίοδος της αναμονής, των εικασιών και των προβλέψεων τελείωσε για τις χώρες της Ευρωζώνης. Το ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο για το μέλλον της Ενωσης όπως αυτό το οραματίζονται οι χώρες που έχουν τη μεγαλύτερη οικονομική ισχύ, τέθηκε από χθες και...επισήμως στο τραπέζι των συζητήσεων και ουδείς πλέον έχει το περιθώριο να μιλά και να σχολιάζει «στον αέρα» καθώς είναι υποχρεωμένος να πάρει θέση για πολύ συγκεκριμένες αλλαγές που θα αναθεωρήσουν καθοριστικά το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της «γηραιάς ηπείρου».
Το σχέδιο όπως παρουσιάσθηκε στην ΕΕ περιγράφει ουσιαστικά σε αδρές γραμμές μια νέα Ευρωζώνη με διαφορετικές δομές και το σημαντικότερο με ανακατανομή των εξουσιών στα διάφορα κέντρα αποφάσεων.
Η μεταφορά της λήψης αποφάσεων από τις εθνικές κυβερνήσεις προς τις Βρυξέλλες αφορά ακόμη και τομείς που δεν προβλέπονται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, όπως το συνταξιοδοτικό, η αγορά εργασίας, η φορολογία ή ακόμη ο θεσμοθετημένος έλεγχος του δημόσιου ελλείμματος.
Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας όπως ονομάζεται το γαλλογερμανικό σχέδιο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι έρχεται να συμπληρώσει ελλείψεις και ανισορροπίες που είχε φανεί ότι υπάρχουν από τη σύσταση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης -όπως η απουσία ενός συντονισμού των οικονομιών- αλλά βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση.
Η κρίση ωστόσο ήρθε να τις «ξυπνήσει» και να θέσει πιεστικά ερωτήματα σε όλους όσοι πίστευαν ότι το χαλαρό μοντέλο που υπήρχε έως σήμερα μπορούσε να στηρίξει χωρίς προβλήματα και κλυδωνισμούς την ύπαρξη ενός κοινού νομίσματος παγκόσμιας εμβέλειας.
Οι εξελίξεις του τελευταίου χρόνου έδειξαν στην πράξη ότι δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Είτε θα γίνει το επόμενο μεγάλο βήμα για τη σύγκλιση των οικονομιών είτε θα πρέπει να επινοηθεί μια μεθοδική διαδικασία συντεταγμένης αποσύνθεσης που θα δώσει τέλος στην κοινή πορεία αφήνοντας τους επιμέρους μηχανισμούς να λειτουργήσουν εκεί που απέτυχε ο κεντρικός.
Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οι πολιτικοί και -το σημαντικότερο- οι λαοί της Ευρώπης είναι έτοιμοι να ενισχύσουν τους δεσμούς τους κατ΄αυτόν τον τρόπο και έτσι δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα για την έκβαση της προσπάθειας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλοι πρέπει να λάβουν τις αποφάσεις τους πολύ σύντομα, εντός των επόμενων 50 ημερών έως δηλαδή την εαρινή σύνοδο κορυφής.
Ν.Φραντζής
