Γεωστρατηγικοί ελιγμοί.

Tι μπορούν να σημαίνουν οι εξελίξεις στην Αίγυπτο και άλλες βορειοαφρικανικές χώρες για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα; Πρόκειται για ένα σημαντικό ερώτημα που οφείλουμε να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε, γιατί κάθε μεγάλη κρίση στη γειτονιά μας εμπεριέχει πιθανά οφέλη, ευκαιρίες για νέες συμμαχίες και βεβαίως ρίσκα.
Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά,
αναδημοσιεύεται απ΄την εφημερίδα Καθημερινή.

Να αρχίσουμε από τα απλά. Αίγυπτος και Τυνησία σε κρίση, μπορεί να σημαίνει ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι τουρίστες θα αναζητήσουν άλλους μεσογειακούς προορισμούς.
Μια σοβαρή χώρα θα άρπαζε αμέσως την ευκαιρία, καταργώντας οιονδήποτε... περιορισμό για κρουαζιερόπλοια που θέλουν να αλλάξουν δρομολόγια λόγω της κρίσης στο Μαγκρέμπ. Θα μου πείτε ότι θα διαμαρτυρηθεί ο Χ ή ο Ψ. Ε, κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε τα μικροσυμφέροντα του Χ και του Ψ από τη μια και της κοινωνίας από την άλλη και να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Είναι τόσες χιλιάδες οι άνθρωποι στα ξενοδοχεία, στα εστιατόρια, τα μαγαζιά που θα μπορούσαν να φάνε ψωμί από την αυξημένη κρουαζιέρα και θα είναι εγκληματικό να δειλιάσει πάλι η κυβέρνηση λόγω της φασαρίας των ελαχίστων.
Ακόμη περισσότερο θα βοηθούσε την πατρίδα μας μια συμφωνία των διαφόρων συνδικάτων και φορέων σε ένα μνημόνιο προστασίας του ελληνικού τουρισμού. Να συμφωνήσουν δηλαδή ότι λιμάνια και αεροδρόμια δεν κλείνουν το καλοκαίρι, ξενοδοχεία επίσης την περίοδο αιχμής, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι μένουν ανοικτοί ό,τι και να συμβαίνει στη χώρα. Αν καταφέρουμε να ανοίξουμε την τουριστική μας αγορά και να εγγυηθούμε ασφάλεια και προβλέψιμη λειτουργία λιμανιών, αεροδρομίων, μουσείων κ.λπ. σε μια περίοδο που οι γείτονες θα έχουν σοβαρά προβλήματα, έχουμε μεγάλες ελπίδες να κερδίσουμε πολλά. Ηδη, η ελληνική αγορά κέρδισε από τους Ισραηλινούς που «έκοψαν» την Τουρκία από τουριστικό προορισμό.

Απο γεωστρατηγική, τώρα, άποψη οι εξελίξεις μπορεί τελικά να οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια πιο στενή σχέση με το Ισραήλ, και ίσως με τις ΗΠΑ. Ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε κοινά συμφέροντα, ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον. Τώρα όμως το Ισραήλ μπορεί να περικυκλωθεί από εχθρικές ή και ασταθείς αραβικές χώρες και μια Τουρκία που δεν έχει τις καλύτερες διαθέσεις έναντί του. Το Ισραήλ θα χρειάζεται την Ελλάδα και την Κύπρο, ως συμμάχους στην ευρύτερη περιοχή για να επιζήσει. Αλλά και οι Αμερικανοί χάνοντας τα παραδοσιακά τους ερείσματα τύπου Μουμπάρακ, θα βλέπουν με άλλο μάτι την Ελλάδα.

Είναι λοιπόν φυσικό να περιμένει κανείς την προσέγγιση Ελλάδος-Ισραήλ να προχωράει. Ομως, έχει και αυτή τους κινδύνους της. Η Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ να εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις ή περιπέτειες του Ισραήλ σε σχέση με το Ιράν ή άλλη χώρα της περιοχής, γιατί αυτό θα διέλυε όποια συμπάθεια έχει η χώρα μας στη Μέση Ανατολή και θα την εξέθετε σε κινδύνους αντιποίνων από ακραία μουσουλμανικά στοιχεία στην Ελλάδα, τρομοκρατικές επιθέσεις κ.λπ.

Η Ελλάδα θα πρέπει να χαράξει μια δύσκολη πορεία μέσα σε μια ανατολική Μεσόγειο που θα περάσει μεγάλη περίοδο αστάθειας, εν μέσω μάλιστα σημαντικών εξελίξεων στην έρευνα και την εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Θα χρειασθούν λεπτοί χειρισμοί, σοβαρή διπλωματία και πολλή προσοχή. Και βέβαια το σημαντικότερο είναι, για να μπορούμε να παίξουμε οιοδήποτε στρατηγικό ρόλο, να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας και να σταθούμε στα πόδια μας...