Για τη μετατροπή του .."χαμαιτυπείου" που ζούμε σε κράτος, ένα μεγάλο βήμα θα ήταν επιτέλους να στείλει το μήνυμα η πολιτεία πως δεν εκβιάζεται, ούτε από μετανάστες, ούτε από Έλληνες πολίτες.
Όσο για το πολιτικό μέρος της υπόθεσης, μας οδηγεί για άλλη μία φορά αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η αριστερά βρίσκεται διαρκώς υπό την επήρεια επαναστατικών παραισθησιογόνων..
Όσο αντιαισθητικό και αν φαίνεται να κουνάει το δάχτυλο σε μερικές δεκάδες αποστεωμένους απεργούς πείνας ένα καλοζωισμένο κυβερνητικό στέλεχος, που είναι μάλιστα συνυπεύθυνο για την...κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, οφείλει κανείς να παραδεχθεί ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε δίκιο όταν δήλωσε πως τα περιθώρια συμβιβασμού με τους μετανάστες του μεγάρου «Υπατία» έχουν εξαντληθεί.
Πέραν των πολιτικών λόγων που αποκλείουν την επιλογή της νομιμοποίησής τους, το γεγονός δηλαδή ότι εφόσον επιτύχουν τον στόχο τους θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους χιλιάδες επιπλέον και θα συρρεύσουν στη χώρα μας ακόμη περισσότεροι, υπάρχουν και ηθικές παράμετροι: σε όλες τις συντεταγμένες πολιτείες, οι νόμοι ισχύουν για όλους, ανεξαρτήτως αν είναι ισχυροί ή ανίσχυροι. Ρωτήστε τον Σωκράτη...
Τα περίφημα κοινωνικά «κριτήρια» στην εφαρμογή των νόμων, τα οποία εσχάτως επικαλέστηκε ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!), Χάρης Καστανίδης, ήταν ακριβώς αυτά που μας έριξαν στο γκρεμό. Γιατί και τα γαλάζια παιδιά που αμείβονταν με πενιχρούς μισθούς στις θέσεις «stage», φουκαράδες ήταν υπό μία έννοια. Και όσοι «αμάρτησαν για το παιδί τους» και ψήφισαν τον τάδε άθλιο πολιτικάντη για να το βάλει σε μία θεσούλα στο δημόσιο, επίσης δεν ήταν προνομιούχοι. Γεγονός όμως παραμένει ότι δεκάδες χιλιάδες πενιχροί μισθοί μαζί, μας κάνουν ένα τεράστιο έλλειμμα για το κράτος που κατάντησε αγία Ελεούσα.
Θα αντιτείνει κανείς βέβαια, από τους «κακομοίρηδες» θα ξεκινήσει η εφαρμογή των νόμων; Όχι βέβαια και γι’ αυτό η στήλη έχει συχνά σύρει τον εξάψαλμο στην κυβέρνηση, για την παταγώδη αποτυχία της να επιβάλλει μία στοιχειώδη δικαιοσύνη στον επιμερισμό των βαρών της δημοσιονομικής προσαρμογής. Όμως, η εφαρμογή του νόμου δεν μπορεί να εξαιρεί τους «κακομοίρηδες».
Το πρώτο συμπέρασμα είναι επομένως ότι για τη μετατροπή του χαμαιτυπείου που ζούμε σε κράτος, ένα μεγάλο βήμα θα είναι να στείλει το μήνυμα η πολιτεία πως δεν εκβιάζεται, ούτε από μετανάστες, ούτε από Έλληνες πολίτες. Κυρίως από τους δευτέρους θα προσέθετα. Μια καλή αρχή λοιπόν θα ήταν να ασκηθούν άμεσα διώξεις για έκθεση σε κίνδυνο εναντίον των δήθεν αλληλέγγυων, οι οποίοι δίνουν οδηγίες στους γιατρούς για το αν και πότε θα σιτιστούν οι απεργοί πείνας. Γιατί δεν μπορεί την ίδια στιγμή που διατείνονται ότι δεν καθοδηγούν τους μετανάστες, να απαγορεύουν σε νοσοκομειακούς γιατρούς να τους δώσουν την ενδεδειγμένη αγωγή.
Και, εν πάση περιπτώσει, ποιοι είναι αυτοί οι γιατροί που δίνουν οδηγίες και ποιοι είναι οι συνάδελφοί τους, που τους ακούνε; Μήπως θα έπρεπε να τους αφαιρεθούν οι άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, αφού το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς με ασφάλεια είναι ότι παραβιάζουν τον όρκο του Ιπποκράτη; Αν έχουμε νεκρούς, είναι σαφές ότι οι «Δρ. Θάνατοι» θα είναι συνυπεύθυνοι και υπόλογοι.
...Αυτά για το νομικό και ηθικό μέρος της υπόθεσης.
Γιατί το πολιτικό, μας οδηγεί για άλλη μία φορά αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η αριστερά βρίσκεται διαρκώς υπό την επήρεια επαναστατικών παραισθησιογόνων. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως δεν αντιλαμβάνεται ότι αν δοθούν άδειες παραμονής σε όλους τους μετανάστες, όπως ζητά, σε τρεις μήνες η Ελλάδα θα έχει πληθυσμό τριάντα εκατομμύρια και θα πάψει να υφίσταται ως κοινωνία. Όσο συγκινητικοί και να ακούγονται, οι στίχοι – πρόσκληση της Έμμα Λαζάρους στο εσωτερικό του Αγάλματος της Ελευθερίας («Φέρτε μου τους κουρασμένους, τους φτωχούς, τα ταπεινωμένα πλήθη που ζητούν ελευθερία, τους απόκληρους των πλούσιων ακτών σας. Αυτούς να στείλετε, τους άστεγους, τους θαλασσοδαρμένους...»), δεν μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για την Ελλάδα.
Πολύ απλά γιατί η Ελλάδα του 2011 δεν είναι Αμερική του 19ου αιώνα και οι απόκληροι, οι άστεγοι, οι θαλασσοδαρμένοι βρίσκονται ήδη εδώ. Πολλοί μάλιστα θα αναγκαστούν σύντομα να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς από μια ρημαγμένη πατρίδα, όχι πολύ καλύτερη από εκείνη που άφησαν πίσω τους οι απεργοί της Υπατίας.
N.Mαλεβiτηs
Όσο για το πολιτικό μέρος της υπόθεσης, μας οδηγεί για άλλη μία φορά αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η αριστερά βρίσκεται διαρκώς υπό την επήρεια επαναστατικών παραισθησιογόνων..
Όσο αντιαισθητικό και αν φαίνεται να κουνάει το δάχτυλο σε μερικές δεκάδες αποστεωμένους απεργούς πείνας ένα καλοζωισμένο κυβερνητικό στέλεχος, που είναι μάλιστα συνυπεύθυνο για την...κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, οφείλει κανείς να παραδεχθεί ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε δίκιο όταν δήλωσε πως τα περιθώρια συμβιβασμού με τους μετανάστες του μεγάρου «Υπατία» έχουν εξαντληθεί.
Πέραν των πολιτικών λόγων που αποκλείουν την επιλογή της νομιμοποίησής τους, το γεγονός δηλαδή ότι εφόσον επιτύχουν τον στόχο τους θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους χιλιάδες επιπλέον και θα συρρεύσουν στη χώρα μας ακόμη περισσότεροι, υπάρχουν και ηθικές παράμετροι: σε όλες τις συντεταγμένες πολιτείες, οι νόμοι ισχύουν για όλους, ανεξαρτήτως αν είναι ισχυροί ή ανίσχυροι. Ρωτήστε τον Σωκράτη...
Τα περίφημα κοινωνικά «κριτήρια» στην εφαρμογή των νόμων, τα οποία εσχάτως επικαλέστηκε ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!), Χάρης Καστανίδης, ήταν ακριβώς αυτά που μας έριξαν στο γκρεμό. Γιατί και τα γαλάζια παιδιά που αμείβονταν με πενιχρούς μισθούς στις θέσεις «stage», φουκαράδες ήταν υπό μία έννοια. Και όσοι «αμάρτησαν για το παιδί τους» και ψήφισαν τον τάδε άθλιο πολιτικάντη για να το βάλει σε μία θεσούλα στο δημόσιο, επίσης δεν ήταν προνομιούχοι. Γεγονός όμως παραμένει ότι δεκάδες χιλιάδες πενιχροί μισθοί μαζί, μας κάνουν ένα τεράστιο έλλειμμα για το κράτος που κατάντησε αγία Ελεούσα.
Θα αντιτείνει κανείς βέβαια, από τους «κακομοίρηδες» θα ξεκινήσει η εφαρμογή των νόμων; Όχι βέβαια και γι’ αυτό η στήλη έχει συχνά σύρει τον εξάψαλμο στην κυβέρνηση, για την παταγώδη αποτυχία της να επιβάλλει μία στοιχειώδη δικαιοσύνη στον επιμερισμό των βαρών της δημοσιονομικής προσαρμογής. Όμως, η εφαρμογή του νόμου δεν μπορεί να εξαιρεί τους «κακομοίρηδες».
Το πρώτο συμπέρασμα είναι επομένως ότι για τη μετατροπή του χαμαιτυπείου που ζούμε σε κράτος, ένα μεγάλο βήμα θα είναι να στείλει το μήνυμα η πολιτεία πως δεν εκβιάζεται, ούτε από μετανάστες, ούτε από Έλληνες πολίτες. Κυρίως από τους δευτέρους θα προσέθετα. Μια καλή αρχή λοιπόν θα ήταν να ασκηθούν άμεσα διώξεις για έκθεση σε κίνδυνο εναντίον των δήθεν αλληλέγγυων, οι οποίοι δίνουν οδηγίες στους γιατρούς για το αν και πότε θα σιτιστούν οι απεργοί πείνας. Γιατί δεν μπορεί την ίδια στιγμή που διατείνονται ότι δεν καθοδηγούν τους μετανάστες, να απαγορεύουν σε νοσοκομειακούς γιατρούς να τους δώσουν την ενδεδειγμένη αγωγή.
Και, εν πάση περιπτώσει, ποιοι είναι αυτοί οι γιατροί που δίνουν οδηγίες και ποιοι είναι οι συνάδελφοί τους, που τους ακούνε; Μήπως θα έπρεπε να τους αφαιρεθούν οι άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, αφού το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς με ασφάλεια είναι ότι παραβιάζουν τον όρκο του Ιπποκράτη; Αν έχουμε νεκρούς, είναι σαφές ότι οι «Δρ. Θάνατοι» θα είναι συνυπεύθυνοι και υπόλογοι.
...Αυτά για το νομικό και ηθικό μέρος της υπόθεσης.
Γιατί το πολιτικό, μας οδηγεί για άλλη μία φορά αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η αριστερά βρίσκεται διαρκώς υπό την επήρεια επαναστατικών παραισθησιογόνων. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως δεν αντιλαμβάνεται ότι αν δοθούν άδειες παραμονής σε όλους τους μετανάστες, όπως ζητά, σε τρεις μήνες η Ελλάδα θα έχει πληθυσμό τριάντα εκατομμύρια και θα πάψει να υφίσταται ως κοινωνία. Όσο συγκινητικοί και να ακούγονται, οι στίχοι – πρόσκληση της Έμμα Λαζάρους στο εσωτερικό του Αγάλματος της Ελευθερίας («Φέρτε μου τους κουρασμένους, τους φτωχούς, τα ταπεινωμένα πλήθη που ζητούν ελευθερία, τους απόκληρους των πλούσιων ακτών σας. Αυτούς να στείλετε, τους άστεγους, τους θαλασσοδαρμένους...»), δεν μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για την Ελλάδα.
Πολύ απλά γιατί η Ελλάδα του 2011 δεν είναι Αμερική του 19ου αιώνα και οι απόκληροι, οι άστεγοι, οι θαλασσοδαρμένοι βρίσκονται ήδη εδώ. Πολλοί μάλιστα θα αναγκαστούν σύντομα να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς από μια ρημαγμένη πατρίδα, όχι πολύ καλύτερη από εκείνη που άφησαν πίσω τους οι απεργοί της Υπατίας.
N.Mαλεβiτηs
