Υπάρχει η αίσθηση μεταξύ των Ελλήνων τραπεζιτών ότι κάτι θα γίνει στο τέλος και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα ζητήσει άμεσα τα χρήματα που έχει δανείσει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι έχουν κάνει ελάχιστα προς την κατεύθυνση της μείωσης του κόστους λειτουργίας τους, όπως τους έχει ήδη ζητηθεί. Κάνουν λάθος και μάλιστα μεγάλο...
Νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου και αγνοούν ότι η ΕΚΤ χαράζει πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης και όχι μόνο για την Αθήνα...
Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Οι ελληνικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να παραδώσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή στην...ένα επιχειρησιακό σχέδιο με το οποίο θα αποδεικνύουν ότι σε εύλογο χρονικό διάστημα θα είναι σε θέση να επιστρέψουν τα 97 δισεκατομμύρια ευρώ που οφείλουν στον Οργανισμό του κ. Τρισέ. Έπειτα, θα ελέγχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως κάνει η τρόικα με την ελληνική κυβέρνηση. Αν είναι συνεπείς θα συνεχίζεται η χρηματοδότησή τους. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει οι ίδιοι οι μέτοχοι να αντικαταστήσουν τα δάνεια της ΕΚΤ με δικά τους χρήματα ή να βρουν άλλον τρόπο χρηματοδότησης, κάτι που στις μέρες μας είναι σχεδόν αδύνατο και μάλιστα για τέτοια νούμερα...
Πως θα πετύχουν τη μείωση του κόστους; Τέσσερις είναι οι πιθανοί τρόποι: Η μείωση προσωπικού, η πώληση περιουσιακών στοιχείων στο εσωτερικό της χώρας, η πώληση του δικτύου τους στο εξωτερικό και οι συγχωνεύσεις. Για να είμαστε πιο ακριβείς, η μείωση προσωπικού θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και υπολογίζεται ότι μπορεί να φτάσει και στο 30% των απασχολουμένων στο τραπεζικό σύστημα. Εκείνες οι δράσεις που θα μπορούσαν να περιοριστούν είναι οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων εντός και εκτός συνόρων κι αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τη διαδικασία των συγχωνεύσεων.
Οι κινήσεις τακτικής έχουν νόημα όταν η αγορά δίνει τα περιθώρια για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, όταν οι συνθήκες είναι ασφυκτικές οι κινήσεις τακτικής μπορεί να αποβούν μοιραίες για όποιον τις επιχειρεί. Οι κανόνες του παιγνιδιού είναι συγκεκριμένοι και δίκαιοι. Οι ελληνικές τράπεζες πήραν στη δύσκολη ώρα χρήματα που θα πρέπει να τα επιστρέψουν. Κι ο δανειστής είναι διατεθειμένος να συνεχίσει να παρέχει τη βοήθειά του, αρκεί οι δανειολήπτες να αποδείξουν ότι μπορούν να επιστρέψουν τα χρήματα που ήδη έχουν δανειστεί. Σε διαφορετική περίπτωση ο δανειστής, στην προκειμένη περίπτωση η ΕΚΤ, δεν θα συνεχίσει, επειδή δεν θέλει να χάσει χρήματα και επειδή δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Το κριτήριο της ΕΚΤ είναι η σταθερότητα του ευρωσυστήματος και όχι η άνετη επιβίωση της κάθε μιας τράπεζας.
Δεν μπορεί η ΕΚΤ να κάνει άλλη πολιτική για την Ελλάδα κι άλλη για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις κι αυτό είναι που κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν. Νομίζουν ότι θα τύχουν της ίδιας αντιμετώπισης που έχουν τύχει στο παρελθόν εντός των ελληνικών συνόρων, όταν το ελληνικό δημόσιο φάνηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρο απέναντί τους. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει σήμερα...
Πρακτικά οι εξελίξεις αυτές ανοίγουν διάπλατα το δρόμο των συγχωνεύσεων. Όταν θα φτάσει η πρώτη απειλή διακοπής της χρηματοδότησης, τότε το δρόμο αυτόν θα τον «ανακαλύψουν» και οι πλέον δύσπιστοι. Κι όλα αυτά θα συμβούν αρκετά σύντομα και σίγουρα μέχρι το τέλος του 2011. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ποιος θα πάει με ποιόν. Ξέρουμε την εκκλησία και την ώρα που θα τελεστεί το μυστήριο. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε ακόμη είναι τα ζευγάρια...
Άρθρο Θ. Μαυρίδης,
αναδημοσίευση από Capital.gr
Νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου και αγνοούν ότι η ΕΚΤ χαράζει πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης και όχι μόνο για την Αθήνα...
Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Οι ελληνικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να παραδώσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή στην...ένα επιχειρησιακό σχέδιο με το οποίο θα αποδεικνύουν ότι σε εύλογο χρονικό διάστημα θα είναι σε θέση να επιστρέψουν τα 97 δισεκατομμύρια ευρώ που οφείλουν στον Οργανισμό του κ. Τρισέ. Έπειτα, θα ελέγχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως κάνει η τρόικα με την ελληνική κυβέρνηση. Αν είναι συνεπείς θα συνεχίζεται η χρηματοδότησή τους. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει οι ίδιοι οι μέτοχοι να αντικαταστήσουν τα δάνεια της ΕΚΤ με δικά τους χρήματα ή να βρουν άλλον τρόπο χρηματοδότησης, κάτι που στις μέρες μας είναι σχεδόν αδύνατο και μάλιστα για τέτοια νούμερα...
Πως θα πετύχουν τη μείωση του κόστους; Τέσσερις είναι οι πιθανοί τρόποι: Η μείωση προσωπικού, η πώληση περιουσιακών στοιχείων στο εσωτερικό της χώρας, η πώληση του δικτύου τους στο εξωτερικό και οι συγχωνεύσεις. Για να είμαστε πιο ακριβείς, η μείωση προσωπικού θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και υπολογίζεται ότι μπορεί να φτάσει και στο 30% των απασχολουμένων στο τραπεζικό σύστημα. Εκείνες οι δράσεις που θα μπορούσαν να περιοριστούν είναι οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων εντός και εκτός συνόρων κι αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τη διαδικασία των συγχωνεύσεων.
Οι κινήσεις τακτικής έχουν νόημα όταν η αγορά δίνει τα περιθώρια για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, όταν οι συνθήκες είναι ασφυκτικές οι κινήσεις τακτικής μπορεί να αποβούν μοιραίες για όποιον τις επιχειρεί. Οι κανόνες του παιγνιδιού είναι συγκεκριμένοι και δίκαιοι. Οι ελληνικές τράπεζες πήραν στη δύσκολη ώρα χρήματα που θα πρέπει να τα επιστρέψουν. Κι ο δανειστής είναι διατεθειμένος να συνεχίσει να παρέχει τη βοήθειά του, αρκεί οι δανειολήπτες να αποδείξουν ότι μπορούν να επιστρέψουν τα χρήματα που ήδη έχουν δανειστεί. Σε διαφορετική περίπτωση ο δανειστής, στην προκειμένη περίπτωση η ΕΚΤ, δεν θα συνεχίσει, επειδή δεν θέλει να χάσει χρήματα και επειδή δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Το κριτήριο της ΕΚΤ είναι η σταθερότητα του ευρωσυστήματος και όχι η άνετη επιβίωση της κάθε μιας τράπεζας.
Δεν μπορεί η ΕΚΤ να κάνει άλλη πολιτική για την Ελλάδα κι άλλη για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις κι αυτό είναι που κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν. Νομίζουν ότι θα τύχουν της ίδιας αντιμετώπισης που έχουν τύχει στο παρελθόν εντός των ελληνικών συνόρων, όταν το ελληνικό δημόσιο φάνηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρο απέναντί τους. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει σήμερα...
Πρακτικά οι εξελίξεις αυτές ανοίγουν διάπλατα το δρόμο των συγχωνεύσεων. Όταν θα φτάσει η πρώτη απειλή διακοπής της χρηματοδότησης, τότε το δρόμο αυτόν θα τον «ανακαλύψουν» και οι πλέον δύσπιστοι. Κι όλα αυτά θα συμβούν αρκετά σύντομα και σίγουρα μέχρι το τέλος του 2011. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ποιος θα πάει με ποιόν. Ξέρουμε την εκκλησία και την ώρα που θα τελεστεί το μυστήριο. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε ακόμη είναι τα ζευγάρια...
Άρθρο Θ. Μαυρίδης,
αναδημοσίευση από Capital.gr
