Το καλοκαίρι του 2010, λίγους μόνο μήνες μετά την είσοδο της Ελλάδας στο μνημόνιο, ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου προέβλεπε ότι εντός του 2011 η Ελλάδα θα έβγαινε στις αγορές. Σύντομα αποδείχθηκε ότι ο υπουργός Οικονομικών ή έλεγε ψέματα ή δεν ήξερε τι έλεγε...
Πρόσφατα, ο ίδιος μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή εκστόμισε τη φοβερή φράση ότι στις 15 Ιουλίου δεν θα... υπάρχει σάλιο στο ταμείο (!) και δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Λίγο καιρό πριν η Ελλάδα εισέλθει στο μνημόνιο, όταν ακόμα η κυβέρνηση μπορούσε να λέει διάφορα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε παρομοιάσει την Ελλάδα με Τιτανικό… Δεν μας είχε πει τότε σε τι απόσταση έβλεπε το παγόβουνο, για να εκτιμήσουμε το πότε θα βουλιάξουμε.
Το μυστικό εκείνο μας το είπε τώρα: στα μέσα Ιουλίου! Η χώρα είχε προγραφεί σημειολογικά, μέσω του υπουργού Οικονομικών, από την εποχή με τον Τιτανικό. Και το επικείμενο τέλος, ενδεχομένως, με βάση την εκτίμηση εκείνη, είναι θέμα χρόνου...
Μπορεί ο υπουργός Οικονομικών να θέλει να δραματοποιήσει μια κατάσταση για να σταματήσει τον (πρωτίστως κυβερνητικό) εφησυχασμό. Δεν θα έπρεπε, όμως, να καταφεύγει σε φθηνούς εντυπωσιασμούς.
Η τακτική Παπακωνσταντίνου μοιάζει να αποτελεί έσχατο καταφύγιο, όπως και το σενάριο περί επιστροφής στη δραχμή… Πρωτίστως το θέμα της δραχμής «χαροποίησε» εκείνους που έχουν μεγάλα χρέη στο εσωτερικό και ταυτόχρονα καταθέσεις στο εξωτερικό. Στην υποθετική περίπτωση που η δραχμή γινόταν εθνικό νόμισμα, τότε, από τη μία, πολύ σύντομα ο πληθωρισμός θα έτρωγε τα χρέη, και από την άλλη, οι εξοφλήσεις θα γίνονταν με δραχμοποίηση ευρώ από τους λογαριασμούς στην Ελβετία και αλλαχού. Για τους άλλους, τους πολλούς, αυτή η επαναφορά θα σήμαινε μετάβαση στο 1910… Μια τέτοια νομισματική εξέλιξη θα ξαναέστηνε πανίσχυρο το κομματικό διεφθαρμένο κράτος, που απειλείται να γκρεμιστεί τώρα, και θα έστελνε στο πυρ το εξώτερο τις τελευταίες υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου.
Εν κατακλείδι, φαίνεται σήμερα, σε αυτές τις οριακές στιγμές για τη χώρα, το πόσο αδύναμο και ελλιποβαρές είναι το πολιτικό προσωπικό. Τα φθηνά πολιτικά παιχνίδια είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ εντυπωσιάζει η ανευθυνότητα, που καλύπτει μεγάλο τμήμα του. Οι άνθρωποι έμαθαν να κάνουν μια δουλειά όταν όλα ήταν καλά και άνετα. Τώρα, στα δύσκολα, που τα φώτα σκοτείνιασαν και οι απειλές εμφανίζονται από παντού, όλοι αυτοί είναι αδύναμοι να κάνουν το παραμικρό.
Ούτε και ποτέ κάθισαν να μιλήσουν με ειλικρίνεια για την οικονομία. Και να ενημερώσουν το πόπολο ότι δεν πάμε όσο καλά λέγαμε, για να περνάει ο καιρός με τα δανεικά των ξένων… Πάντα μισόλογα και ποτέ για την ουσία των θεμάτων.
Γ.Δ.Παπαδοκωστόπουλος
