Η κυβέρνηση με τον διπλό εκβιασμό, εντός και εκτός Ελλάδος, παίζει το τελευταίο της χαρτί. Η παρέμβαση Δαμανάκη δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί «ο μπαμπούλας της δραχμής».
Στο εσωτερικό της χώρας, η απειλή της χρεοκοπίας θα δημιουργεί κλίμα πανικού και πολεμικής εγρήγορσης κατευνάζοντας έτσι τις αντιδράσεις που ευλόγως προκαλεί το νέο σκληρό πακέτο μέτρων που θέλει να περάσει η κυβέρνηση.
Εντός της... Ευρωπαϊκής Ενωσης, το ενδεχόμενο αποχώρησης της Ελλάδος από το ευρώ, το οποίο για πρώτη φορά λέγεται ότι τέθηκε επισήμως στην «κρυφή» σύνοδο του Λουξεμβούργου από τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, βάζει τους ισχυρούς εταίρους προ των ευθυνών τους για το μέλλον της Ε.Ε. Ο εφιάλτης του ντόμινο και μιας γενικευμένης αποσταθεροποίησης, ο οποίος κατατρέχει τους Ευρωπαίους, αυτή τη φορά είναι «σύμμαχος της Ελλάδας».
Ομως ακόμη και αν πετύχει ο εκβιασμός, το μόνο που θα έχει κερδίσει η κυβέρνηση θα είναι μία νέα παράταση χρόνου. Ο,τι ακριβώς πέτυχε και πριν από ένα χρόνο υπογράφοντας το Μνημόνιο. Η ίδια ομάδα, η οποία κατ' ομολογίαν του ίδιου του υπουργού Οικονομικών κατάφερε να φέρει και πάλι τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, μάλλον δεν διαθέτει τα εχέγγυα για να υλοποιήσει το Μνημόνιο 2, όπως απαιτούν οι δανειστές μας. Η αποτυχία του Μνημονίου δεν οφείλεται στη «μη εποικοδομητική στάση της αντιπολίτευσης», αλλά στις έριδες που εμφανίστηκαν στο εσωτερικό της κυβέρνησης και στην αβελτηρία ορισμένων υπουργών.
Επομένως το υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα και πρωτίστως ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου είναι αμφίβολο ότι μπορούν να πείσουν -εκτός από τους στενούς του συνεργάτες- και τις αγορές για το εθνοσωτήριο έργο τους. Ακόμη και στο εσωτερικό της χώρας η πολυπόθητη συναίνεση είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί υπό το βάρος των αποτυχιών, οι οποίες φέρουν και το προσωπικό στίγμα των υπουργών. Υπό τις συνθήκες αυτές ένα νέο κυβερνητικό σχήμα με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος.
