Κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει επιτέλους η κυβέρνηση ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν ψήφισε ΚΚΕ στις προηγούμενες, ή σε οποιεσδήποτε άλλες εκλογές.
Συνεπώς, δεν συναινεί στο να εξαρτάται η ζωή του από τις διαθέσεις κομματικά μισθοδοτούμενων επαγγελματιών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.
Τα παραπάνω, θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Κι όμως, χιλιάδες κάτοικοι μικρών νησιών, ξέμειναν καλοκαιριάτικα από προμήθειες, επειδή οι «ναυτεργάτες» του ΠΑΜΕ...έκλεισαν επί τρεις ημέρες τα λιμάνια. Χιλιάδες επίσης ήταν οι εργαζόμενοι που είχαν έλθει από τα νησιά στην Αθήνα για δουλειές (όλες οι υπηρεσίες άλλωστε βρίσκονται στην Αττική και η ενδοεπικοινωνία με τις πρωτεύουσες των νησιών είναι ελλιπέστατη) και εγκλωβίστηκαν εδώ, χωρίς μάλιστα προειδοποίηση.
Αυτούς ποιος θα τους αποζημιώσει;
Δεν είναι βλέπετε στο payroll του Περισσού όπως οι κύριοι που απέκλεισαν τους καταπέλτες των πλοίων.
Έχουν ανάγκες, οικογένειες και παιδιά να θρέψουν, επιχειρήσεις να συντηρήσουν, εργαζομένους να μισθοδοτήσουν, και προϊσταμένους στους οποίους αναφέρονται. Και εν πάση περιπτώσει, ποιον νομίζουν ότι τιμωρούν με αυτές τις κινητοποιήσεις; Τις ακτοπλοϊκές εταιρείες; Μα αυτές είναι ήδη καταχρεωμένες, καταγράφοντας τεράστιες ζημίες. Το ΚΚΕ απλά τους έδωσε μία ακόμη σπρωξιά προς τον γκρεμό, όπως άλλωστε και σε όσους δραστηριοποιούνται στον τουρισμό των νησιών και περίμεναν το φετινό καλοκαίρι για να σταθούν στα πόδια τους. Έκανε δηλαδή ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα που επενδύει στην οικονομική κατάρρευση της χώρας, προσδοκώντας πολιτικά οφέλη από την εξαθλίωση του πληθυσμού.
Φυσικά, ο τουρισμός δεν αναστενάζει μόνο στα λιμάνια, αλλά και στην Πλατεία Συντάγματος.
Εκεί όπου η αστυνομία αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά ανίκανη, ή, ακόμη χειρότερα, απρόθυμη, να κάνει τη δουλειά της. Να επιβάλλει δηλαδή την έννομη τάξη. Δεν ξέρω αν τα ΜΑΤ και οι κουκουλοφόροι συνεργάζονται. Αυτό που ξέρω είναι ότι πρόκειται για τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος – ένα ακόμη απόστημα της μεταπολίτευσης που δεν λέει να σπάσει.
Θέλει πραγματικά μεγάλη προσπάθεια για μία πόλη που έχει στο κέντρο της το σημαντικότερο μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (ξέρετε, αυτό που έχει στολιστεί με πανό με σφυροδρέπανα), να προσελκύει μηδαμινό τουρισμό.
Τις προηγούμενες ημέρες καταλάβαμε πως τα «κατάφερε» η Αθήνα: από τη μία πλευρά, έχουμε μία σημαντική μερίδα της κοινωνίας που θεωρεί ότι οι χιλιαστικές ονειρώξεις είναι προτιμότερες από τη συλλογική προκοπή και ευημερία.
Οι τελευταίες βλέπετε θέλουν δουλειά και επιμονή. Για την ονείρωξη, το μόνο που χρειάζεται είναι ένας μπουρδολόγος ινστρούκτορας της συλλογικής θυματοποίησης (μας επιβουλεύονται οι Αμερικανοί, οι Εβραίοι, οι αγορές, τα Ελλοχίμ, κλπ), οι ανοησίες μερικών φυλλάδων της κακιάς ώρας και μερικές πέτρες. Όλα τα άλλα είναι εύκολα... Ειδικά, όταν, από την άλλη πλευρά, το αντίπαλο δέος είναι μία κυβέρνηση, η οποία διστάζει να εφαρμόσει το Σύνταγμα και τους νόμους. Μια κυβέρνηση της οποίας συγκεκριμένα μέλη (στην προκειμένη περίπτωση, ο Ναυτιλίας και ο Προστασίας του Πολίτη) παραβαίνουν συνειδητά τον όρκο τους να προασπίζουν το δημόσιο συμφέρον. Το είδαμε άλλωστε και στην Κερατέα, τα Εξάρχεια και τα Ζωνιανά, όπου το κράτος παραχώρησε το μονοπώλιο της βίας, σχεδόν αμαχητί. Και όσες μάχες έδωσε δεν ήταν απλώς άτσαλες, ήταν μνημείο ανικανότητας.
Επιτέλους λοιπόν:
Υπάρχουν εκατομμύρια πολίτες που δεν περνάν την ώρα τους σχεδιάζοντας την επανάσταση, ενώ ξεκοκαλίζουν τη σύνταξη του μπαμπά. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη χώρα που ψωμίζονται είτε έμμεσα είτε άμεσα από τον τουρισμό.
Υπάρχουν πολίτες που θέλουν να εργαστούν, για όσο έχουν δουλειά σε αυτό το χαμαιτυπείο.
Υπάρχουν χιλιάδες νησιώτες που δεν τους πληρώνει τις χαμένες ώρες το ψευδώνυμο κόμμα του λαού.
Υπάρχουν εκατομμύρια δοκιμαζόμενοι φορολογούμενοι που πληρώνουν από το υστέρημά τους τις ζημιές στα δημόσια κτίρια και τις πλατείες.
Το ερώτημα είναι, υπάρχει ένας πολιτικός σε αυτή τη ρημάδα τη χώρα που να έχει αρκετή τσίπα ώστε να τους προστατεύσει όλους αυτούς;
N.Mαλεβίτης
