Για κάθε εκατό ευρώ που πληρώνουμε στο κράτος, για κάθε είδους φόρο, εισφορά, πρόστιμο, ακόμη και για την κλήση της τροχαίας, τα πενήντα πηγαίνουν απευθείας σε μισθούς και συντάξεις στον στενό δημόσιο τομέα. Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2010, σε σύνολο κρατικών εσόδων 52 δισ., οι κάθε είδους δαπάνες μισθοδοσίας και συντάξεων στο Δημόσιο ανέρχονταν σε 26 δισ.!
- Εν τω μεταξύ κάθε δέκα ημέρες χάνουν τη δουλειά τους επτά χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όσοι συνολικά αντιστοιχούν στη θρυλούμενη εδώ και μήνες "εργασιακή εφεδρεία"!
Για όλα τα άλλα, τη δημόσια υγεία, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, τη δημόσια τάξη, τις ένοπλες δυνάμεις, τις κρατικές προμήθειες, την εξυπηρέτηση των δανείων και ό,τι άλλο τέλος πάντων απαιτείται, απομένει το υπόλοιπο 25% των εσόδων!
Είναι προφανές ότι είναι αδύνατον να λειτουργήσει το κράτος με τα 13 δισ. ευρώ που περισσεύουν.
Όσο δραματική κι αν είναι η περιστολή των κρατικών δαπανών, ακόμη κι αν φτάσουν στο ποσοστό του 30%, θα εξοικονομηθούν όλα κι όλα 4 δισ. ευρώ. Ελάχιστα για να βοηθήσουν στη μείωση του ελλείμματος, που πέρυσι ήταν 24 δισ. ευρώ, πάνω κάτω όση η δαπάνη για μισθούς και συντάξεις στο Δημόσιο.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν υλοποιήθηκε ποτέ η εξαγγελία της παρούσας κυβέρνησης, ότι ο περιορισμός του ελλείμματος θα γινόταν κατά κύριο λόγο από την περικοπή των δαπανών του Δημοσίου κατά δύο τρίτα (ενός κατά γενική ομολογία σπάταλου κράτους), έναντι μόλις ενός τρίτου που θα ήταν η αύξηση των εσόδων (της φορολογίας).
Δυστυχώς στην περίπτωσή μας, η σχέση περικοπής δαπανών και αύξησης εσόδων αντιστράφηκε, με αποτέλεσμα να έχει στεγνώσει η αγορά από τους αλλεπάλληλους φόρους, να καλπάζει ανεξέλεγκτη η ανεργία και να κλείνουν η μία μετά την άλλη οι επιχειρήσεις.
Διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνεργοι προστέθηκαν μέσα σε έναν χρόνο. Κι ένας Θεός ξέρει πόσες δεκάδες χιλιάδες ακόμη θα ζήσουν τον εφιάλτη της ανεργίας έως το τέλος του χρόνου!
Κάθε δέκα ημέρες χάνουν τη δουλειά τους επτά χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όσοι συνολικά αντιστοιχούν στη θρυλούμενη εδώ και μήνες εργασιακή εφεδρεία!
Η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, όπως αρχικά εξαγγέλθηκε, δυστυχώς είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση, όσες αντιδράσεις κι αν προκύψουν από τους εργαζόμενους!
Είναι πρακτικά αδύνατο ο ιδιωτικός τομέας να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το δυσανάλογα υψηλό μισθολογικό κόστος του δημοσίου. Ειδικά όταν ο προϋπολογισμός και φέτος έχει εκτροχιαστεί και το ενδεχόμενο επιβολής νέων σκληρότερων μέτρων είναι βεβαιότητα..
Τ.Σπηλιόπουλος
