"Ευρωπαϊκό ΔΝΤ" σχεδιάζουν Γερμανοί και Γάλλοι;

Η αναζήτηση πολιτικής λύσης στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως απάντηση στην κρίση χρέους -με έκδηλη μάλιστα την ανησυχία των ΗΠΑ- κρύβει έναν «τραπεζικό πόλεμο», ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε βάρος της Ελλάδας και που έχει ως φόντο τα σενάρια χρεοκοπίας.

Πρόκειται για μια εντεινόμενη... διαμάχη που έχει βασικούς αντιπάλους τόσο τις δύο πλευρές του Ατλαντικού όσο και τις δύο όχθες του Ρήνου, τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Στον αντίποδα όμως αυτής της γαλλογερμανικής κόντρας με σημείο αιχμής τα ελληνικά ομόλογα βρίσκεται η αναθέρμανση και σημαντική προσέγγιση που παρατηρείται τελευταία μεταξύ των παντοδύναμων Γερμανών και Γάλλων εργοδοτών.

Προχωρώντας πλέον κυριολεκτικά «χέρι χέρι», η γερμανική ένωση εργοδοτών «BDI» και η γαλλική «Medef» επεξεργάζονται κοινές πρωτοβουλίες που αφορούν, μεταξύ άλλων, και την ελληνική οικονομία.

Η πρόεδρος της γαλλικής ένωσης εργοδοτών Λοράνς Παριζό αποκάλυψε ότι «η Ελλάδα βρίσκεται σε φρικτή κατάσταση και τους ζητάμε περικοπές παντού. Αλλά για να λειτουργήσει μια οικονομία θα πρέπει να δημιουργηθεί πλούτος».

Κεντρική ιδέα της κοινής πρότασης Γερμανών και Γάλλων εργοδοτών είναι να κινητοποιηθούν κοινοτικοί πόροι και να δημιουργηθούν συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με κοινοτικές χρηματοδοτήσεις.

Στις λύσεις που προτείνουν «BDI» και «Medef» για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας υπογραμμίζεται η ανάγκη δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου που θα προχωρά στη δανειοδότηση υπερχρεωμένων χωρών, υπό αυστηρές προϋποθέσεις (εγγυήσεις και αυστηρές δεσμεύσεις σε ζητήματα δημοσιονομικής πειθαρχίας).

Σκληροί όροι
Ωστόσο, θα προβλέπεται ότι σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι δεν τηρούνται οι δεσμεύσεις, θα παγώνουν οι χρηματοδοτήσεις και θα δρομολογείται διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Σε γενικές γραμμές, φιλοδοξία των Γερμανών και Γάλλων εργοδοτών είναι να συναφθεί «ένα νέο συμβόλαιο για το ευρώ», ένα είδος «Ευρωζώνης 2» όπως το αποκαλεί η Λ. Παριζό. Φιλοσοφία του εγχειρήματος είναι η μετεξέλιξη της νομισματικής ένωσης σε οικονομική οντότητα με έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά.

Μάλιστα, αναμένεται σύντομα να παρουσιαστούν 12 βασικές αρχές αυτής της «Ευρωζώνης 2» η οποία θα καλύπτεται από μια κοινή διαπίστωση: «Αμεση ανάγκη για περισσότερη Ευρώπη τώρα»!

Αναμφίβολα αυτή η εξέλιξη είναι άκρως ενθαρρυντική και πιστοποιεί ότι οι Γερμανοί εργοδότες δεν ενστερνίζονται ορισμένες ακραίες θέσεις της Χριστιανοδημοκρατίας σχετικά με τη βιωσιμότητα του ευρώ.

Θα πρέπει να θεωρείται επίσης βέβαιο ότι αυτές οι γαλλογερμανικές προτάσεις για περισσότερη Ευρώπη θα πέσουν δυναμικά στο τραπέζι τόσο στις γαλλικές προεδρικές εκλογές την άνοιξη του 2012 όσο και στις γερμανικές βουλευτικές εκλογές το 2013.

Για τα τοξικά ομόλογα
Υπερατλαντικό τραπεζικό πόκερ

Στο «μάτι του κυκλώνα» βρίσκεται η εύθραυστη κατάσταση των γαλλικών τραπεζών.

Οι επιφυλάξεις των Αμερικανών επενδυτών επικεντρώνονται στον μεγάλο βαθμό έκθεσης των γαλλικών τραπεζών στο ελληνικό και ιταλικό χρέος καθώς και στον υψηλό βαθμό εξάρτησης από τη μεσοπρόθεσμη χρηματοδότηση, κυρίως σε μια περίοδο που έχει παγώσει η διατραπεζική αγορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι φωνές τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εκφράζουν πλέον φόβους ότι δεν απέχουμε πολύ από μια συνολική τραπεζική κρίση στην Ευρώπη. Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζεται από κορυφαίους τραπεζικούς κύκλους, ενώ η Γερμανία έθεσε σε εφαρμογή ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών της, η Γαλλία δεν έχει κάνει το παραμικρό.

Συναγερμός
Ενδεικτικό του συναγερμού που έχει σημάνει είναι ότι την περασμένη εβδομάδα ο διευθύνων σύμβουλος της «Societe Generale», Φρεντερίκ Ουντεά, έσπευσε στη Νέα Υόρκη, σε μια προσπάθεια να πείσει για τη σταθερότητα του γαλλικού αυτού τραπεζικού ομίλου. Ωστόσο, οι προσπάθειες αυτές απέβησαν άκαρπες και το αποτέλεσμα ήταν οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών στη Γουόλ Στριτ να βρεθούν σε ελεύθερη πτώση. Το δραματικό κλίμα επιδεινώθηκε από τις εκτιμήσεις της Goldman Sachs, για ανάγκες επανακεφαλοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών ανέρχονται σε 1.000 δισ. ευρώ.

Στόχος και η Λαγκάρντ
Και σαν να μην έφτανε αυτό, η ατμόσφαιρα δυναμιτίστηκε περαιτέρω όταν οι ιθύνοντες των γαλλικών τραπεζών κατηγόρησαν ανοιχτά τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ότι έχει ρίξει «λάδι στη φωτιά» με τις δηλώσεις της περί της ανάγκης επανακεφαλοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών. Τραπεζικοί παράγοντες της Γαλλίας τονίζουν χωρίς δισταγμό: «H κρίση των γαλλικών τραπεζών εδώ και 15 ημέρες έχει όνομα: Λαγκάρντ!»

Η πρώτη νίκη
Μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα αρνητικό περιβάλλον οι γαλλικές τράπεζες επιχειρούν -ανεπιτυχώς έως τώρα- να περιορίσουν την έκθεσή τους στο ελληνικό χρέος, που ανέρχεται στα 7,2 δισ. ευρώ. Τη μερίδα του λέοντος κατέχει η «BNP Paribas» με 3,6 δισ. ευρώ και ακολουθούν η «BPCE» και η «Societe Generale» με 1,1 δισ. ευρώ αντίστοιχα. Αντίθετα, η Γερμανία φαίνεται πως έχει κερδίσει απέναντι στη Γαλλία τον αγώνα δρόμου απαλλαγής από ελληνικά ομόλογα, καθώς ο βαθμός έκθεσης των ιδιωτικών τραπεζών περιορίζεται πλέον στα 4,9 δισ. («Commerz­bank 2,2 δισ. και «Deutsche bank» 1,1 δισ. ευρώ).

Άρθρο:Β. Δεμίρης,Πηγή Ημερησία.