Αντίθετος με την απελευθέρωση του κλάδου των ταξί με κριτήρια που στηρίζονται στο νόμο της αγοράς και χωρίς πληθυσμιακούς όρους είναι ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Μαγνησίας Κώστας Καρτάλης.
Σε επιστολή του προς τον Γ. Ραγκούση, ο κ. Καρτάλης επισημαίνει ότι οι άδειες ταξί θα πρέπει να... μεταβιβάζονται, σύμφωνα με σύστημα αντικειμενικών αξιών.
Αναλυτικά ο βουλευτής σημειώνει τα εξής:
1. Εκκρεμεί η κατάθεση από το Υπουργείο Μεταφορών πλήρους και επικαιροποιημένου Πίνακα με τις διατάξεις που ισχύουν στις άλλες χώρες της Ε.Ε. ως προς τη λειτουργία των ταξί (κριτήρια, εταιρικές μορφές, καθεστώς αδειών, κ.α.). Είναι προφανές ότι η διεθνής εμπειρία δεν μπορεί να αγνοηθεί αλλά αντιθέτως να αξιοποιηθεί.
2. Η απελευθέρωση ενός επαγγέλματος οφείλει να παρακολουθεί δύο, τουλάχιστον, βασικές αρχές: την κατοχύρωση της βιωσιμότητας του επαγγέλματος και τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών προς τους πολίτες. Προϋπόθεση για την απελευθέρωση ενός επαγγέλματος είναι η οργάνωση του με διαφανείς και επιστημονικά πλήρεις κανόνες.
3. Τάσσομαι υπέρ των μεταρρυθμίσεων που υποστηρίζουν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, αλλά υποστηρίζω ότι το άνοιγμα αυτό πρέπει να γίνεται με κανόνες και κριτήρια που ορίζονται από την Πολιτεία σε συνεργασία με τους κατά περίπτωση επαγγελματικούς φορείς. Η αντίληψη ότι τα κριτήρια θα τεθούν από την ελεύθερη αγορά και παρωχημένη είναι και επικίνδυνη.
4. Το νομοσχέδιο κινείται σε δύο άξονες: στον άξονα της απελευθέρωσης των αδειών με κριτήρια της αγοράς και στον «κρατικίστικο» άξονα της ανάκτησης του δημόσιου ελέγχου στις άδειες. Ο διφυής αυτός χαρακτήρας επηρεάζει αρνητικά την πληρότητα του νομοσχεδίου και οδηγεί σε αντιφατικές διατάξεις.
5. Σε συνέχεια του σημείου 4, η απελευθέρωση πρέπει να συνοδεύεται από την ελεύθερη επιλογή των επαγγελματιών της νομικής μορφής που επιθυμούν για την οργάνωση των δραστηριοτήτων τους: φυσικά πρόσωπα, συνεταιρισμοί ταξί, ΕΠΕ και Α.Ε. Ο περιορισμός που επιβάλλει το νομοσχέδιο σε συγκεκριμένες μορφές σχημάτων είναι προβληματικός.
6. Σε συνέχεια του σημείου 4 επίσης, η απελευθέρωση πρέπει επίσης να συνοδεύεται από την ελεύθερη μεταβίβαση άδειας ταξί, υπό την απαρέγκλιτη προϋπόθεση καθιέρωσης αντικειμενικών αξιών, κατ΄ αναλογία δηλαδή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Η αντικειμενική τιμή θα προσδιορίζεται ανάλογα με την περιοχή, λ.χ. άλλη θα είναι στην Ανάφη και άλλη στην τουριστική Ρόδο. Με την καθιέρωση αντικειμενικών αξιών αντιμετωπίζεται στη ρίζα του το πρόβλημα της φοροδιαφυγής και του «μαύρου χρήματος» στις μεταβιβάσεις των αδειών. Είναι προφανές δε ότι όσο περισσότερες μεταβιβάσεις πραγματοποιούνται, τόσο δυναμικότερη είναι η αγορά και τόσο περισσότερα τα έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο.
7. Το εύρος της απελευθέρωσης των αδειών ταξί δεν πρέπει να αγνοεί τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά μία πόλης. Το επιχείρημα, λ.χ. για την πρωτεύουσα, ότι δεν θα προκαλέσουν πρόβλημα 4000 ακόμα άδειες ταξί (άρα συνολικά 13.500 + 4.000 = 17.500 ταξί) σε ένα στόλο 2 εκ οχημάτων διατυπώνεται με ελλειπτικό και κατά συνέπεια εσφαλμένο τρόπο. Στην περίπτωση των ταξί, αυτό που έχει σημασία είναι ο αριθμός των διανυόμενων οχηματοχιλιομέτρων ανά ημέρα και η προκύπτουσα περιβαλλοντική και κυκλοφοριακή επιβάρυνση. Σύμφωνα άλλωστε με επιστημονικά στοιχεία, ένα ταξί που κινείται ως επί το πλείστον στο κέντρο της πόλης, ισοδυναμεί μέχρι και με δέκα Ι.Χ. οχήματα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι κατά τις απεργίες των ταξί, υπερδιπλασιάζεται ο μέσος όρος ταχύτητας των οχημάτων αλλά και περιορίζεται η αέρια ρύπανση σε ποσοστά που για μερικούς ρύπους ανέρχονται σε 50%.
8. Το εύρος της απελευθέρωσης των αδειών ταξί δεν μπορεί επίσης να αγνοεί τα πληθυσμιακά κριτήρια, που άλλωστε εφαρμόζονται στη συντριπτική πλειοψηφία των πόλεων της Ευρώπης ή και της Βορείου Αμερικής. Το σκεπτικό της συνάρτησης των αδειών ταξί με πληθυσμιακά κριτήρια είναι παρεμφερές με αυτό που αναπτύσσεται στην παράγραφο 7 παραπάνω, δηλαδή ότι ο πληθυσμός μίας πόλης καθορίζει τις ανάγκες εξυπηρέτησης των πολιτών και τις κυκλοφοριακές ανοχές της. Η επιμονή του νομοσχεδίου στην παράλειψη πληθυσμιακών κριτηρίων δεν είναι κατανοητή.
9. Σε συνέχεια και των σημείων 7 και 8, το νομοσχέδιο οφείλει να κατοχυρώνει με καθαρό και διαφανή τρόπο τα κριτήρια που θα χρησιμοποιούνται για τη χορήγηση αδειών ταξί και να τα συνθέτει με διαφορετικούς συντελεστές βαρύτητας ανάλογα με το κριτήριο. Η γενική αναφορά του Αρθρου 14 είναι προβληματική και εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει σοβαρά εφαρμοστικά προβλήματα. Η πρόταση μου είναι να μελετηθεί και να ενσωματωθεί στο σχέδιο νόμου, αλγόριθμος που θα κατατάσσει και θα μοριοδοτεί κάθε ένα κριτήριο χωριστά (λ.χ. πληθυσμιακό, πολεοδομικό, περιβαλλοντικό, τουριστικό, γεωγραφικό, επάρκεια ΜΜΜ, κ.α.) και θα οδηγεί με την εφαρμογή του στην αποτύπωση του ανά περιοχή αριθμού αδειών ταξί. Σημειώνεται ότι ανάλογη αλγοριθμική πολυκριτηριακή προσέγγιση θεσμοθετήθηκε μόλις πρόσφατα για τον προσδιορισμό των τελών τακτοποίησης των αυθαιρέτων.
10. Είναι αναγκαίο να καθορισθούν συγκεκριμένα όρια στην απόκτηση αδειών από τις εταιρείες που θα δημιουργηθούν ώστε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο η «καρτελοποίηση» της σχετικής αγοράς.
11. Τέλος σε ότι αφορά στο καθεστώς των ειδικών μισθώσεων, που εκτιμάται ότι θα ενισχύσει σημαντικά την εξυπηρέτηση των πολιτών και θα στηρίξει την τουριστική αγορά της χώρας, η πρόταση μου είναι να επεκταθεί και στους σημερινούς ιδιοκτήτες ταξί. Και στο θέμα των ειδικών μισθώσεων, απαιτείται η θέσπιση κανόνων που θα αποτρέψουν τον «κανιβαλισμό» αγορών, λ.χ. για τους τουριστικούς μήνες.
