Είκοσι δημοσιογράφοι της γερμανικής εφημερίδας «Handelsblatt» επισκέφθηκαν την Αθήνα και περιγράφουν τις εντυπώσεις τους.
Επί μία εβδομάδα, 20μελής αποστολή δημοσιογράφων της εφημερίδας «Handelsblatt» αλώνισε την Αθήνα και την Ελλάδα. Το αφιέρωμα 22 σελίδων της «Handelsblatt» που δημοσιεύτηκε στην..έκδοση της εφημερίδας στις 28-29 του μηνός, είναι μια πραγματική ακτινογραφία της σημερινής Ελλάδας.
Εκείνο που βρήκαν ήταν μία «εξαντλημένη χώρα», σημειώνει ο διευθυντής της εφημερίδας, Στάινγκαρτ Γκάμπορ. Μία χώρα που υποφέρει διπλά: «Υποφέρει από τη δίνη του χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και από την ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσής της που τα κάνει όλα πολύ χειρότερα».
Η Ελλάδα ευθύνεται η ίδια για την κρίση χρέους στην οποία έχει βυθιστεί. Αλλά «η κατάθλιψη αυτών των ημερών είναι εισαγόμενη από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι», γράφει ο Γκάμπορ στο σχόλιό του.
«Εάν ήμουν Ελληνας, θα είχα μηνύσει όσους μου έδωσαν βοήθεια για πρόκληση σωματικής βλάβης εκ προθέσεως. Και μόλις άρχιζε το σούρουπο θα πήγαινα μαζί με τους άλλους στην Πλατεία Συντάγματος μπροστά στο Κοινοβούλιο, για να δείξω τη δυσαρέσκειά μου για την πολιτική διαχείρισης της κρίσης, που οδηγεί στην όξυνση της κρίσης», γράφει ο Γκάμπορ.
Δηλώνει επίσης κατανόηση «γιατί ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο άνθρωπος πίσω από τον πρόεδρο του συντηρητικού αρχηγού της αντιπολίτευσης Σαμαρά, λέει:
"Στην αρχή είχαμε τύφο και τώρα μας εμβολίασαν καρκίνο"».
Θεωρεί δε ορατό τον κίνδυνο της στρατιωτικής χούντας όπως στη δικτατορία '67-'74, από μια στρατιωτική μηχανή που «ενδεχομένως καιροφυλακτεί για την ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς».
Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Γκερντ Χέλερ γράφει ότι
«όταν έφτασε στην Αθήνα το 1979, η Ελλάδα έπρεπε να ξεπεράσει τις συνέπειες της στρατιωτικής δικτατορίας. Ακολούθησαν 32 χρόνια, στα οποία αναζητεί με ευφορία να συνδεθεί με την Ευρώπη, αλλά αποτυγχάνει με δική της ευθύνη».
Το βασικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι τα τεράστια χρέη.
Είναι ότι η ελληνική οικονομία αναπαύτηκε στο σπίτι της και δεν έχει καμία πιθανότητα στον διεθνή ανταγωνισμό, γράφει η εφημερίδα. Ενδεικτικά διαπιστώνει ότι μεταξύ των 100 μεγαλύτερων ομίλων της Ευρώπης, ούτε ένας δεν είναι από την Ελλάδα.
«Οι επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές για να είναι διεθνώς ανταγωνιστικές», γράφει το σχετικό ρεπορτάζ.
ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που χρηματοδοτήθηκαν με χρέη, ο κρατικός προϋπολογισμός βρέθηκε εκτός ελέγχου.
«Η Αθήνα έχτισε μέχρι χρεοκοπίας. Τώρα οι αθλητικές εγκαταστάσεις μουχλιάζουν», διαπιστώνει η έρευνα. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη διαφθορά.
«Χωρίς φακελάκι δεν γίνεται τίποτα», γράφει. «Εκείνος που κλείνει δουλειά με το Δημόσιο, θέλει μια θέση στο πανεπιστήμιο ή μια θεραπεία στο νοσοκομείο, πρέπει να πληρώσει μίζα».
Η «χειρότερη επιχείρηση» της χώρας είναι οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι που «συνδυάζουν όλα όσα πηγαίνουν στραβά στη χώρα», γράφει η εφημερίδα.
Δηλαδή μη κερδοφόρες προσφορές, υπέρογκες αμοιβές για τους απασχολούμενους, προκαλώντας στο Δημόσιο δύο εκατ. ευρώ ζημιά ημερησίως...
Επί μία εβδομάδα, 20μελής αποστολή δημοσιογράφων της εφημερίδας «Handelsblatt» αλώνισε την Αθήνα και την Ελλάδα. Το αφιέρωμα 22 σελίδων της «Handelsblatt» που δημοσιεύτηκε στην..έκδοση της εφημερίδας στις 28-29 του μηνός, είναι μια πραγματική ακτινογραφία της σημερινής Ελλάδας.
Εκείνο που βρήκαν ήταν μία «εξαντλημένη χώρα», σημειώνει ο διευθυντής της εφημερίδας, Στάινγκαρτ Γκάμπορ. Μία χώρα που υποφέρει διπλά: «Υποφέρει από τη δίνη του χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και από την ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσής της που τα κάνει όλα πολύ χειρότερα».
Η Ελλάδα ευθύνεται η ίδια για την κρίση χρέους στην οποία έχει βυθιστεί. Αλλά «η κατάθλιψη αυτών των ημερών είναι εισαγόμενη από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι», γράφει ο Γκάμπορ στο σχόλιό του.
«Εάν ήμουν Ελληνας, θα είχα μηνύσει όσους μου έδωσαν βοήθεια για πρόκληση σωματικής βλάβης εκ προθέσεως. Και μόλις άρχιζε το σούρουπο θα πήγαινα μαζί με τους άλλους στην Πλατεία Συντάγματος μπροστά στο Κοινοβούλιο, για να δείξω τη δυσαρέσκειά μου για την πολιτική διαχείρισης της κρίσης, που οδηγεί στην όξυνση της κρίσης», γράφει ο Γκάμπορ.
Δηλώνει επίσης κατανόηση «γιατί ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο άνθρωπος πίσω από τον πρόεδρο του συντηρητικού αρχηγού της αντιπολίτευσης Σαμαρά, λέει:
"Στην αρχή είχαμε τύφο και τώρα μας εμβολίασαν καρκίνο"».
Θεωρεί δε ορατό τον κίνδυνο της στρατιωτικής χούντας όπως στη δικτατορία '67-'74, από μια στρατιωτική μηχανή που «ενδεχομένως καιροφυλακτεί για την ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς».
Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Γκερντ Χέλερ γράφει ότι
«όταν έφτασε στην Αθήνα το 1979, η Ελλάδα έπρεπε να ξεπεράσει τις συνέπειες της στρατιωτικής δικτατορίας. Ακολούθησαν 32 χρόνια, στα οποία αναζητεί με ευφορία να συνδεθεί με την Ευρώπη, αλλά αποτυγχάνει με δική της ευθύνη».
Το βασικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι τα τεράστια χρέη.
Είναι ότι η ελληνική οικονομία αναπαύτηκε στο σπίτι της και δεν έχει καμία πιθανότητα στον διεθνή ανταγωνισμό, γράφει η εφημερίδα. Ενδεικτικά διαπιστώνει ότι μεταξύ των 100 μεγαλύτερων ομίλων της Ευρώπης, ούτε ένας δεν είναι από την Ελλάδα.
«Οι επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές για να είναι διεθνώς ανταγωνιστικές», γράφει το σχετικό ρεπορτάζ.
ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που χρηματοδοτήθηκαν με χρέη, ο κρατικός προϋπολογισμός βρέθηκε εκτός ελέγχου.
«Η Αθήνα έχτισε μέχρι χρεοκοπίας. Τώρα οι αθλητικές εγκαταστάσεις μουχλιάζουν», διαπιστώνει η έρευνα. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη διαφθορά.
«Χωρίς φακελάκι δεν γίνεται τίποτα», γράφει. «Εκείνος που κλείνει δουλειά με το Δημόσιο, θέλει μια θέση στο πανεπιστήμιο ή μια θεραπεία στο νοσοκομείο, πρέπει να πληρώσει μίζα».
Η «χειρότερη επιχείρηση» της χώρας είναι οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι που «συνδυάζουν όλα όσα πηγαίνουν στραβά στη χώρα», γράφει η εφημερίδα.
Δηλαδή μη κερδοφόρες προσφορές, υπέρογκες αμοιβές για τους απασχολούμενους, προκαλώντας στο Δημόσιο δύο εκατ. ευρώ ζημιά ημερησίως...
