Είναι τέτοιο το εύρος της αμάθειας των Ευρωπαίων φίλων μας, οι οποίοι κρατούν στα χέρια τους τα ηνία ολόκληρων κρατών, που στη χθεσινή σύνοδο κορυφής καλούσαν στην αίθουσα συνεδριάσεων ακόμη και εκπροσώπους χρηματοοικονομικών οίκων ώστε να τους εξηγήσουν τι σημαίνουν τα εναλλακτικά σενάρια για το κούρεμα χρέους της Ελλάδας!
Δίχως σχέδιο, δίχως αποφασιστικότητα και, κυριότερα, δίχως όραμα αντιμετωπίζει την κρίση που τη μαστίζει εδώ και δύο χρόνια η ευρωζώνη.
Μαθαίνοντας στου «κασίδη το κεφάλι», έχουν κάνει την Ελλάδα..αποδιοπομπαίο τράγο και συνάμα πειραματόζωο, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν κατάφατσα το γεγονός ότι, πέραν των αμιγώς ελληνικών δημοσιονομικών και λοιπών «αταξιών», η ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με τα θεμελιώδη προβλήματα που συνεπάγεται η ύπαρξη μιας νομισματικής ένωσης, δίχως ενιαία οικονομική και δημοσιονομική διακυβέρνηση.
Από την πρώτη στιγμή που οι αγορές «ξύπνησαν», ελέω των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, στην ελληνική δημοσιονομική «πραγματικότητα» και οδηγήθηκε η χώρα σε κρίση δανεισμού, η αντίδραση της «άπειρης» Ευρώπης και του «έμπειρου» ΔΝΤ ήταν σπασμωδική, ατελής και αποσπασματική.
Φτιάχτηκε ένα «μνημόνιο» δημοσιονομικής προσαρμογής στο πόδι, με λάθος παραδοχές και λάθος εκτιμήσεις τόσο για την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της χώρας όσο και για τη δυνατότητά της να επιστρέψει στις αγορές.
«Στήριξη» μέσω δανεισμού με υψηλά επιτόκια, ιδιαίτερα σύντομο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής και, κυριότερα, βασισμένη σε εκτιμήσεις περί ρυθμού ανάπτυξης που «πετάχτηκαν από το παράθυρο» εξαιτίας της στρεβλής εφαρμογής αυτού του προγράμματος από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Δημοσιονομική προσαρμογή δίχως την αντιμετώπιση των δύο σημαντικότερων προβλημάτων του προϋπολογισμού, των δαπανών και των εσόδων, γίνεται;
Αν δεν μειωθούν το εύρος και η σπατάλη του δημόσιου τομέα και, συνάμα, αν δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή, είναι δυνατόν να «βγουν» τα νούμερα;
Αυτά τα τόσο απλά οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι δεν τα έβλεπαν τόσο καιρό και επέτρεπαν στην κυβέρνηση Παπανδρέου ανενόχλητη να περικόπτει τις δημόσιες επενδύσεις, να κηρύσσει άτυπη στάση πληρωμών στους εγχώριους προμηθευτές, να εφαρμόζει οριζόντιο μαχαίρι στους μισθούς και να σφυρίζει αδιάφορα για τις αποκρατικοποιήσεις;
Και αν τα έβλεπαν, γιατί συνέχιζαν και οι ίδιοι να σφυρίζουν αδιάφορα;
Διστακτικότητα, κωλυσιεργία, και πολιτικοί χειρισμοί, που είχαν ως αποδέκτη την εγχώρια εθνική κατανάλωση του κάθε κράτους-μέλους της ευρωζώνης, και κυριότερα της Γερμανίας και των βορείων συμμάχων της, χαρακτήρισαν τη μέχρι τώρα στάση της περίφημης ζώνης του ευρώ έναντι της κρίσης χρέους.
Μιας κρίσης που ήδη μετρά τρία θύματα και απειλεί εδώ και καιρό τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, τη δεύτερη και την τρίτη από πλευράς μεγέθους οικονομίες της, ήτοι τη Γαλλία και την Ιταλία.
Προφανώς δεν αρκούν τα αμήχανα βλέμματα και η ιλαρότητα του Σαρκοζί και της Μέρκελ ως απάντηση στην ερώτηση των δημοσιογράφων "κατά πόσον εμπιστεύονται τον Μπερλουσκόνι".
Προφανώς δεν αρκεί το περίφημο πακέτο, που με τόσο κόπο έφτιαξαν μόλις πριν από τρεις μήνες για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους, και προφανώς δεν θα είναι αρκετό και ένα κούρεμα 50% στο χρέος της χώρας μας για να διασφαλιστεί η επιβίωσή της, αν η Ελλάδα δεν οδηγηθεί από σήμερα κιόλας τουλάχιστον σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και, αν μη τι άλλο, σε μηδενικά δημοσιονομικά ελλείμματα.
Έτσι είναι, φίλτατοι, αν δεν μπορείς να δανειστείς, ξοδεύεις μόνο ό,τι έχει η τσέπη σου ή ό,τι αποδεδειγμένα μπορείς να κερδίσεις.
Δεν υπερφορολογείς τους πολίτες οδηγώντας τόσο τους ίδιους όσο και την οικονομία σε εξόντωση, επειδή είσαι αδύναμος να μειώσεις τη σπατάλη στον δημόσιο τομέα.
Για την Ελλάδα, που μόνη της έβαλε το κεφάλι της στον «ντορβά», οι Ευρωπαίοι ακολούθησαν λανθασμένους χειρισμούς, από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή.
Για το ίδιο τους το «μαγαζί» ακολούθησαν και εξακολουθούν να υιοθετούν λανθασμένους χειρισμούς, αδυνατώντας να χαλιναγωγήσουν είτε τον υπερφίαλο Μπερλουσκόνι, είτε το ιδιόρρυθμο κράμα προτεσταντικής εργασιακής ηθικής και κομμουνιστικής παιδείας της Μέρκελ.
Σε όλα κυριαρχούν οι εθνικές πολιτικές σκοπιμότητες και το εκλογικό «καλεντάρι» της κάθε χώρας. Έχουμε εκλογική αναμέτρηση στη Ρηνανία-Βεστφαλία; Τελειώνει η θητεία του τάδε ή του δείνα και ούτω καθ’ εξής…
Πού καιρός για αλλαγές σε συνθήκες, για αυστηροποίηση των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας αλλά και ευρωομόλογα;
Είναι τέτοιο το εύρος της αμάθειας των Ευρωπαίων φίλων μας, οι οποίοι κρατούν στα χέρια τους τα ηνία ολόκληρων κρατών, που στη χθεσινή σύνοδο κορυφής καλούσαν στην αίθουσα συνεδριάσεων ακόμη και εκπροσώπους χρηματοοικονομικών οίκων ώστε να τους εξηγήσουν τι σημαίνουν τα εναλλακτικά σενάρια για το κούρεμα χρέους της Ελλάδας.
Και όλα αυτά ώστε να αποφασίσουν αν μια χώρα μπορεί ή πρέπει να οδηγηθεί σε χρεοκοπία…
Μα αν δεν το έχουν ξεκαθαρίσει αυτό στα μυαλά τους, τι τη θέλουν την ευρωζώνη;
Ν.Γ. Δρόσος
Δίχως σχέδιο, δίχως αποφασιστικότητα και, κυριότερα, δίχως όραμα αντιμετωπίζει την κρίση που τη μαστίζει εδώ και δύο χρόνια η ευρωζώνη.
Μαθαίνοντας στου «κασίδη το κεφάλι», έχουν κάνει την Ελλάδα..αποδιοπομπαίο τράγο και συνάμα πειραματόζωο, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν κατάφατσα το γεγονός ότι, πέραν των αμιγώς ελληνικών δημοσιονομικών και λοιπών «αταξιών», η ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με τα θεμελιώδη προβλήματα που συνεπάγεται η ύπαρξη μιας νομισματικής ένωσης, δίχως ενιαία οικονομική και δημοσιονομική διακυβέρνηση.
Από την πρώτη στιγμή που οι αγορές «ξύπνησαν», ελέω των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, στην ελληνική δημοσιονομική «πραγματικότητα» και οδηγήθηκε η χώρα σε κρίση δανεισμού, η αντίδραση της «άπειρης» Ευρώπης και του «έμπειρου» ΔΝΤ ήταν σπασμωδική, ατελής και αποσπασματική.
Φτιάχτηκε ένα «μνημόνιο» δημοσιονομικής προσαρμογής στο πόδι, με λάθος παραδοχές και λάθος εκτιμήσεις τόσο για την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της χώρας όσο και για τη δυνατότητά της να επιστρέψει στις αγορές.
«Στήριξη» μέσω δανεισμού με υψηλά επιτόκια, ιδιαίτερα σύντομο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής και, κυριότερα, βασισμένη σε εκτιμήσεις περί ρυθμού ανάπτυξης που «πετάχτηκαν από το παράθυρο» εξαιτίας της στρεβλής εφαρμογής αυτού του προγράμματος από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Δημοσιονομική προσαρμογή δίχως την αντιμετώπιση των δύο σημαντικότερων προβλημάτων του προϋπολογισμού, των δαπανών και των εσόδων, γίνεται;
Αν δεν μειωθούν το εύρος και η σπατάλη του δημόσιου τομέα και, συνάμα, αν δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή, είναι δυνατόν να «βγουν» τα νούμερα;
Αυτά τα τόσο απλά οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι δεν τα έβλεπαν τόσο καιρό και επέτρεπαν στην κυβέρνηση Παπανδρέου ανενόχλητη να περικόπτει τις δημόσιες επενδύσεις, να κηρύσσει άτυπη στάση πληρωμών στους εγχώριους προμηθευτές, να εφαρμόζει οριζόντιο μαχαίρι στους μισθούς και να σφυρίζει αδιάφορα για τις αποκρατικοποιήσεις;
Και αν τα έβλεπαν, γιατί συνέχιζαν και οι ίδιοι να σφυρίζουν αδιάφορα;
Διστακτικότητα, κωλυσιεργία, και πολιτικοί χειρισμοί, που είχαν ως αποδέκτη την εγχώρια εθνική κατανάλωση του κάθε κράτους-μέλους της ευρωζώνης, και κυριότερα της Γερμανίας και των βορείων συμμάχων της, χαρακτήρισαν τη μέχρι τώρα στάση της περίφημης ζώνης του ευρώ έναντι της κρίσης χρέους.
Μιας κρίσης που ήδη μετρά τρία θύματα και απειλεί εδώ και καιρό τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, τη δεύτερη και την τρίτη από πλευράς μεγέθους οικονομίες της, ήτοι τη Γαλλία και την Ιταλία.
Προφανώς δεν αρκούν τα αμήχανα βλέμματα και η ιλαρότητα του Σαρκοζί και της Μέρκελ ως απάντηση στην ερώτηση των δημοσιογράφων "κατά πόσον εμπιστεύονται τον Μπερλουσκόνι".
Προφανώς δεν αρκεί το περίφημο πακέτο, που με τόσο κόπο έφτιαξαν μόλις πριν από τρεις μήνες για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους, και προφανώς δεν θα είναι αρκετό και ένα κούρεμα 50% στο χρέος της χώρας μας για να διασφαλιστεί η επιβίωσή της, αν η Ελλάδα δεν οδηγηθεί από σήμερα κιόλας τουλάχιστον σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και, αν μη τι άλλο, σε μηδενικά δημοσιονομικά ελλείμματα.
Έτσι είναι, φίλτατοι, αν δεν μπορείς να δανειστείς, ξοδεύεις μόνο ό,τι έχει η τσέπη σου ή ό,τι αποδεδειγμένα μπορείς να κερδίσεις.
Δεν υπερφορολογείς τους πολίτες οδηγώντας τόσο τους ίδιους όσο και την οικονομία σε εξόντωση, επειδή είσαι αδύναμος να μειώσεις τη σπατάλη στον δημόσιο τομέα.
Για την Ελλάδα, που μόνη της έβαλε το κεφάλι της στον «ντορβά», οι Ευρωπαίοι ακολούθησαν λανθασμένους χειρισμούς, από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή.
Για το ίδιο τους το «μαγαζί» ακολούθησαν και εξακολουθούν να υιοθετούν λανθασμένους χειρισμούς, αδυνατώντας να χαλιναγωγήσουν είτε τον υπερφίαλο Μπερλουσκόνι, είτε το ιδιόρρυθμο κράμα προτεσταντικής εργασιακής ηθικής και κομμουνιστικής παιδείας της Μέρκελ.
Σε όλα κυριαρχούν οι εθνικές πολιτικές σκοπιμότητες και το εκλογικό «καλεντάρι» της κάθε χώρας. Έχουμε εκλογική αναμέτρηση στη Ρηνανία-Βεστφαλία; Τελειώνει η θητεία του τάδε ή του δείνα και ούτω καθ’ εξής…
Πού καιρός για αλλαγές σε συνθήκες, για αυστηροποίηση των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας αλλά και ευρωομόλογα;
Είναι τέτοιο το εύρος της αμάθειας των Ευρωπαίων φίλων μας, οι οποίοι κρατούν στα χέρια τους τα ηνία ολόκληρων κρατών, που στη χθεσινή σύνοδο κορυφής καλούσαν στην αίθουσα συνεδριάσεων ακόμη και εκπροσώπους χρηματοοικονομικών οίκων ώστε να τους εξηγήσουν τι σημαίνουν τα εναλλακτικά σενάρια για το κούρεμα χρέους της Ελλάδας.
Και όλα αυτά ώστε να αποφασίσουν αν μια χώρα μπορεί ή πρέπει να οδηγηθεί σε χρεοκοπία…
Μα αν δεν το έχουν ξεκαθαρίσει αυτό στα μυαλά τους, τι τη θέλουν την ευρωζώνη;
Ν.Γ. Δρόσος
