Θα γίνει ή όχι το εθελοντικό κούρεμα; Αν η ερώτηση αυτή γινότανε πριν από δύο βδομάδες, η απάντηση θα ήταν η εξής: Οπωσδήποτε!
Χτες η απάντηση στο ίδιο ερώτημα ήταν σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση: Σχεδόν απίθανο!
Κι η αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός και εμείς ακολουθούμε την πολιτική της καθιστής αρκούδας, τόσο κερδίζει έδαφος το σενάριο της χρεοκοπίας με ταυτόχρονη παραμονή στο ευρώ.
Δηλαδή, βαθιά ύφεση, μεγάλη ανεργία και πείνα...
Ή αλλιώς, τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας. Η ελληνική πλευρά φαίνεται αδύναμη να... κάνει το παραμικρό εκσυγχρονιστικό βήμα. Έχει παγιδευτεί στην ζώνη της μιζέριας και της αδράνειας. Οι άλλοι θα ήθελαν πολύ να μας δείξουν τον δρόμο της εξόδου. Αν ήσαν απόλυτα σίγουροι ότι μία τέτοια απόφαση δεν θα τους τραυμάτιζε, θα την είχαν ήδη πάρει κι εμείς θα ζούσαμε σε συνθήκες της δεκαετίας του ΄50.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι η παραμονή μας στην ζώνη του ευρώ θα λύσει τα προβλήματά μας. Θα μας επιτρέψει να έχουμε καλύτερες επιλογές, αλλά για να μπορέσουμε να μιλάμε για λύσεις θα πρέπει να αρχίσουμε και πάλι να παράγουμε πλούτο.
Η χρεοκοπία εντός της ζώνης του ευρώ σημαίνει ότι θα είμαστε αναγκασμένοι να προβούμε σε μία σοβαρή εσωτερική υποτίμηση, μεγαλύτερη από αυτή που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Κι αυτό είναι λογικό.
Το δημόσιο δεν θα μπορεί να πληρώσει τους μισθούς των 1.000 ευρώ.
Θα μπορεί να πληρώσει τους μισθούς των 300 ευρώ.
Κι έτσι θα γίνει αυτόματα μία βίαιη αναπροσαρμογή και στον ιδιωτικό τομέα. Χιλιάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που σήμερα ζουν μόνο χάρη στις συναλλαγές τους με το δημόσιο, θα αναγκαστούν να αναστείλουν την δραστηριότητά τους και να οδηγήσουν κι άλλους εργαζόμενους στην ανεργία.
Μιλάμε για ένα εκρηκτικό περιβάλλον, για ένα εφιαλτικό μέλλον.
Η ανατροπή τους είναι δυνατή μόνο αν μπορέσουμε να σταματήσουμε την αναπαραγωγή της μιζέριας. Μόνο αν δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες που θα γεννήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Θα ρωτήσει κάποιος πως αυτό μπορεί να συμβεί όταν ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας δικαιολογεί απόλυτα τους πολίτες που βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό.
Είναι σαν να στέλνει ένα μήνυμα ότι όποιος σκέφτεται να βάλει τα λεφτά του για δουλειές σε αυτή την χώρα είναι τρελός. Κι αυτός ο κάποιος που θα το αναρωτηθεί θα έχει δίκιο.
Είναι σαφές ότι αντιστροφή της τάσης δεν μπορεί να συμβεί όσο οι πολίτες της χώρας δεν πείθονται από το πολιτικό προσωπικό.
Πρώτα θα πεισθούν οι πολίτες της χώρας και έπειτα οι αγορές...
Θανάσης Μαυρίδης.
capital
