Μπορεί ο χρυσός που έχει εξαχθεί από την γη από την γέννηση του ανθρώπινου είδους να χωράει όλος κι όλος σε μόλις ...τρεισήμισι πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων, αλλά μέσω των παραγώγων διαπραγματεύεται στις διεθνείς αγορές 92 φορές περισσότερη ποσότητα!Ας πούμε ότι μόλις το 1% των αγοραστών απαιτούν με την λήξη των συμβολαίων τους την εκπλήρωσή τους, την παραλαβή φυσικού προϊόντος. Τι θα συμβεί;
Είναι βέβαιο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, επειδή δεν υπάρχει τόσος χρυσός για να ικανοποιήσει τόσα πολλά αιτήματα. Από... την άλλη, αυτό το παράδειγμα που μας παρουσίασε σε εκδήλωση της Ένωσης Πιστοποιημένων Αναλυτών ο κ. Θάνος Βαρβιτσιώτης από την Marfin δείχνει το μέγεθος του παραλογισμού που επικρατεί σήμερα στις αγορές.
Για να είμαστε πιο ακριβείς, οι αγορές μοιάζουν όλο και περισσότερο σε Καζίνο.
Το πρόβλημα είναι ότι το κόστος δεν το πληρώνουν μόνο οι εθισμένοι στον τζόγο παίκτες, αλλά όλη η ανθρωπότητα. Με συνθήκες Καζίνο καθορίζονται σήμερα οι τιμές του πετρελαίου και των αγροτικών προϊόντων.
Κι όμως!
Με βάση τις επίσημες τιμές κλεισίματος των χρηματιστηρίων αγοράζουμε σήμερα την βενζίνη από τα πρατήρια ή τα τρόφιμα από το ράφι των σούπερ μάρκετ.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είχε κατ΄ επανάληψη επισημανθεί στο προηγούμενο ράλι του πετρελαίου, όταν και η τιμή είχε φτάσει στα 150 δολάρια το βαρέλι:
Η τιμή ανέβαινε δίχως να υπάρχει πραγματική έλλειψη του προϊόντος!
Αυτός ήταν άλλωστε και ο πραγματικός λόγος που η τιμή στην συνέχεια βυθίστηκε μέχρι την περιοχή των 30 δολαρίων, για να ξαναβρεθεί σήμερα στην περιοχή των 100 δολαρίων.
Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ποιος είναι ο μεγάλος κερδισμένος από αυτό το τραινάκι του τρόμου: Οι μεγάλες τράπεζες και χρηματιστηριακές που κερδίζουν έτσι κι αλλιώς από τις προμήθειες που εισπράττουν από τις πράξεις των πελατών τους.
Στο μεταξύ, αν συμβεί και κάποια τράπεζα χάσει χρήματα από μια απότομη μεταβολή της τιμής, το σύστημα δεν έχει να φοβηθεί για την συνέχεια του παιγνιδιού:
Σκεφτείτε ότι στα παράγωγα ο παίκτης έχει καταθέσει ως εγγύηση ένα μικρό μέρος των χρημάτων που αντιπροσωπεύει η χρηματιστηριακή του πράξη, της τάξης του 6%.
Αν η διακύμανση είναι απότομη, ας πούμε της τάξης του 20% ή του 30%, τότε τις πιθανές ζημίες που δεν θα πληρώσουν οι πελάτες των τραπεζών θα κληθούν να τις πληρώσουν οι ίδιες οι τράπεζες.
Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει. Αν και η τράπεζα δεν έχει τα απαραίτητα κεφάλαια, που είναι και το πιο πιθανό, τότε οι κοινωνίες θα αναλάβουν και πάλι το κόστος διάσωσης της χαμένης τράπεζας. Κι έτσι οι ανθρωποθυσίες στον θεό της μόχλευσης θα εξακολουθήσουν προς μεγάλη ευχαρίστηση της τεράστιας στρατιάς των υπηρετών του.
Το έχουμε ξαναπεί, ότι είναι μία τεράστια κερδοφόρα μηχανή που έχει ήδη εξαγοράσει τους πάντες και είναι αδύνατο να κτυπηθεί.
Φανταστείτε ότι έχει δημιουργηθεί ένας παράλληλος κόσμος εικονικής πραγματικότητας που διαπραγματεύεται εμπορεύματα 80 και 100 φορές περισσότερα από αυτά που υπάρχουν στην πραγματικότητα. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι οι διαμεσολαβητές, δηλαδή οι τράπεζες, κερδίζουν με μία πράξη και μόνο όσο πλούτο παράγει αυτός ο πλανήτης στην πραγματικότητα! Μόνο από τις προμήθειες και μόνο με μία πράξη των πελατών τους. Κάθε δεμάτι καλαμπόκι που παράγει ο γεωργός ανήκει ήδη στην τράπεζα πριν αυτή παραχθεί! Όχι μέσω των δανείων, αλλά μέσω του ελέγχου της λειτουργίας της αγοράς παραγώγων.
Είναι τρέλα, αλλά αυτή η τρέλα είναι η πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου μας.
Έπειτα, μπορούν να δανείζουν κράτη, να προσλαμβάνουν στις υπηρεσίες τους παροπλισμένους πρωθυπουργούς και να ονειρεύονται έναν κόσμο όπως τελικά τον επιθυμούν...
Θ. Μαυρίδης
