- «Απόδειξη οι ενδοκυβερνητικές έριδες για τα ταξί»
Ο πρόεδρος του Συλλόγου, σε μακροσκελή δήλωσή του, υπογραμμίζει ότι οι σχετικές «ενδοκυβερνητικές διχογνωμίες που ανέκυψαν δικαίωσαν δυστυχώς την από καιρό βεβαιότητά μας πως οι κατά καιρούς προωθούμενες 'μεταρρυθμίσεις' δεν αποτελούν στο σύνολό τους επιταγές των δανειστών μας και της Τρόικα, όπως εντέχνως επιχειρείται διαρκώς να παρουσιαστεί».
Την τελευταία διετία, επισημαίνει ο Αδαμόπουλος, διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι (μεταξύ αυτών και οι δικηγόροι) έχουν στοχοποιηθεί ως προνομιούχοι «κλειστού» δήθεν επαγγέλματος.
«Έτσι λοιπόν» συνεχίζει ο πρόεδρος του ΔΣΑ «στο πλαίσιο των "μνημονιακών" της υποχρεώσεων, η Κυβέρνηση σπεύδει διαρκώς να υιοθετεί εντελώς άκριτα κάθε πρόταση έξωθεν προερχόμενη, επικαλούμενη την αναγκαιότητα συμμόρφωσης προς τις επιταγές των δανειστών μας, οι οποίες συνοδεύονται από τη ρητή θέση εκβιαστικών διλημμάτων».
Ωστόσο, τονίζει ο κ. Αδαμόπουλος, «καθίσταται πλέον πασιφανές πως - μεταξύ των εν λόγω 'μνημονιακής' σύλληψης 'μεταρρυθμίσεων' - παρεισφρύουν (με προφανείς σκοπιμότητες) και άλλες ρυθμίσεις, τις οποίες δεν υπαγορεύει φυσικά η Τρόικα, αλλά αποκλειστικά και μόνο κύκλοι εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν - κατά τρόπο αθέμιτο και θεσμικά ανεπίτρεπτο - να χειραγωγήσουν τη νομοθετική πρωτοβουλία>>.
Στην προσπάθειά τους αυτή, αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου, «δυστυχώς ακόμα και κυβερνητικοί παράγοντες και άλλοι θεσμικά αρμόδιοι επιδεικνύουν πολλές φορές υπερβάλλοντα ζήλο και, διακατεχόμενοι από προσωπικές ιδεοληψίες, θέτουν επί τάπητος ρυθμίσεις, τη θέσπιση των οποίων - όπως εντέλει αποδεικνύεται - ουδέποτε απαίτησαν διά της Τρόικα οι δανειστές μας, παρουσιάζοντας μάλιστα αυτές όχι ως προσωπικές τους προτάσεις αλλά ως δήθεν αναπόφευκτες μεταρρυθμίσεις».
Και προσθέτει με έμφαση: «Αυτό που στηλιτεύουμε εν προκειμένω δεν είναι η έλλειψη του θάρρους της γνώμης εκ μέρους των εισηγητών των εν λόγω προτάσεων, αλλά η έντεχνη προσπάθεια επιβολής νομοθετικών αλλαγών με σκοπό την εξυπηρέτηση ίδιου οφέλους ή την ικανοποίηση προσωπικών εγωισμών στα πλαίσια ανούσιων και άστοχων ενδοκυβερνητικών αντιπαραθέσεων».
Τέλος, ο κ. Αδαμόπουλος σημειώνει: «Ωστόσο, όσο κατακριτέα τυγχάνει- από νομικής και ειδικότερα συνταγματικής άποψης- η παρέμβαση εξωθεσμικών παραγόντων στη λειτουργία της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, άλλο τόσο επιβάλλεται να στιγματιστεί η αποκαλυφθείσα αλλά και διαρκώς διαφαινόμενη προσπάθεια ορισμένων να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία προκειμένου να προωθήσουν ευνοϊκές για αυτούς ρυθμίσεις, οι οποίες συντηρούν το οικονομικό κατεστημένο, επιτείνουν την κοινωνική ανισότητα και τα δημοσιονομικά αδιέξοδα και απαξιώνουν συλλήβδην επαγγελματικές τάξεις, υποθηκεύοντας παράλληλα πλήρως τη μελλοντική τους πορεία, όπως ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση του δικηγορικού λειτουργήματος»
