Είναι καλή και χρήσιμη η αισιοδοξία, ειδικά αυτές τις δύσκολες και πιεστικές εποχές που ζούμε. Αποτελεί άλλωστε προτέρημα, να μπορεί κανείς να βλέπει τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Με μια διαφορά... Να υπάρχουν οι προϋποθέσεις που να δικαιολογούν την αισιοδοξία.. Γιατί, αν δεν υπάρχουν, η αισιοδοξία αποτελεί στοιχείο αφέλειας και μπορεί, πέραν των άλλων, να καταστεί επικίνδυνη. Αυτό τον κίνδυνο της επίπλαστης αισιοδοξίας, αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Μετά την.... ολοκλήρωση του PSI που μειώνει (προσωρινά) κατά 107 δισ. το δημόσιο χρέος, μετά και τη νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ. που καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες για τα επόμενα τρία χρόνια, άρχισε, δειλά είναι αλήθεια, να καλλιεργείται η εντύπωση ότι επιτέλους τα δύσκολα πέρασαν και ότι η χώρα έχει διασφαλίσει την οικονομική της επιβίωση και την παραμονή στο ευρώ.
Αυτό, θα πείτε, μπορεί να έγινε αυθόρμητα και αντανακλαστικά, γιατί όλοι έχουμε ανάγκη ν’ ακούσουμε μια καλή είδηση. Ή μπορεί να είναι έργο ανθρώπων που απεχθάνονται τη μιζέρια και είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι. Ενδεχομένως και να πρόκειται απλώς και μόνο για λάθος εκτίμηση της κατάστασης.
Μπορεί όμως να μην ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά, και ο λόγος να είναι πιο πεζός! Πως έρχονται εκλογές και πως μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Είναι γεγονός πως ατμόσφαιρα σαν αυτή που έχουμε τώρα, δεν έχει υπάρξει προεκλογικά στο παρελθόν. Πονηρά σκεπτόμενοι κάποιοι, θα θελήσουν να υπερβούν τη συγκυρία και την πραγματικότητα. Να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, για να πολιτευτούν ανενόχλητοι! Οι παλιές καλές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα... Πώς αλλιώς θα υποσχεθούν ότι θα ξαναδοθούν πίσω οι συντάξεις, ότι θα αποσυρθούν τα χαράτσια και ότι η ζωή μας θα γίνει καλύτερη.
Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σ’ αυτού του είδους τη ρητορική. Αντιθέτως, τώρα έρχονται τα δύσκολα. Η μαύρη τρύπα του Ιανουαρίου μετρήθηκε στο 1,4 δισ. Είναι πολύ πιθανό, πριν ακόμη φτάσουμε στο καλοκαίρι, είτε να μας ζητηθεί, είτε να υποχρεωθούμε εκ των πραγμάτων, να καταφύγουμε σε νέα μέτρα. Άλλα μέτρα, καινούργια, ξεχωριστά από αυτά που έχουμε συμφωνήσει να πάρουμε ούτως ή άλλως τον Ιούνιο, ύψους 11,7 δισ. για το 2013-14.
Και αυτό μπορεί να συμβεί είτε γιατί θα υπάρχει ταμειακό αδιέξοδο, είτε γιατί θα υπάρξουν μεγάλες αποκλίσεις στην εκτέλεση του προϋπολογισμού. Αν υπάρξει η ελάχιστη χαλαρότητα λόγω των εκλογών και δεν ενταθεί στον μέγιστο βαθμό η προσπάθεια να συλλέγουν οι φόροι και οι εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων, η στιγμή που δεν θα υπάρχουν χρήτματα για συντάξεις, δεν είναι μακριά. Το υπαινίχθηκε εξάλλου ο διοικητής του ΙΚΑ, απλώς το προσδιόρισε για λίγο αργότερα, στο τέταρτο τρίμηνο.
Η εκτίμηση πως και φέτος η ύφεση, σε κανονικές συνθήκες προσδιορίζεται στο 4,5%, θα προσθέσει με βεβαιότητα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους και θα φέρει στην επιφάνεια με μεγαλύτερη ένταση το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί. Ήδη η πρώτη γενιά των ανέργων του μνημονίου, θα πάψει να λαμβάνει εντός ολίγου το (κουτσουρεμένο) επίδομα ανεργίας, καθώς θα συμπληρώνει τον έναν χρόνο. Το 2010 το πρόβλημα της χώρας ήταν πρωτίστως δημοσιονομικό, ενώ το 2011 ήταν εκτός από δημοσιονομικό και πολιτικό, καθώς χρειάστηκε να γίνουν μεγάλες ανακατατάξεις στο πολιτικό τοπίο!
Το 2012 το πρόβλημα, εκτός από δημοσιονομικό και πολιτικό, θα αποκτήσει και εκρηκτική κοινωνική διάσταση! Και επειδή όλα είναι αλληλένδετα, μην έχετε καμία αμφιβολία πως η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, όποια κι αν είναι, θα είναι βραχύβια, ενώ τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν, θα είναι αναλώσιμα.
Δυστυχώς, περιθώρια αισιοδοξίας δεν υπάρχουν...
