Στην περίοδο εσωτερικής υποτίμησης που διάγει η χώρα μας έγιναν σχεδόν όλα όσα αναμένονται σε μια υποτίμηση.Εκτός από ένα:την αναμόρφωση των τιμών προς τα κάτω.
Ο κίνημα της πατάτας έχει αποκτήσει συμβολικό νόημα. Ένα αγαθό ευρείας και λαϊκής κατανάλωσης προσφέρεται με εναλλακτική προώθηση στην αγορά στο ένα τρίτο της τιμής που είχε μέχρι τώρα. Στην...περίοδο εσωτερικής υποτίμησης που διάγει η χώρα μας έγιναν σχεδόν όλα όσα αναμένονται σε μια υποτίμηση, εκτός από την αναμόρφωση των τιμών προς τα κάτω. Έτσι η πατάτα με 25 λεπτά στον καταναλωτή είναι ένα θέμα που τραβά την προσοχή και θέτει σε κίνηση μια διαδικασία προβληματισμού.
Ταυτόχρονα προσφέρεται το θέμα για κάθε είδους εκμετάλλευση από κάθε κατεύθυνση.
Μακάρι στην πραγματική οικονομική διαδικασία τα πράγματα να ήταν τόσο απλά.
Να μπορούσε αυτόματα ένα αγροτικό προϊόν να φτάσει «από το χωράφι στο ράφι» χωρίς να μεσολαβήσει κανένα στάδιο ενδιάμεσης επεξεργασίας, όπως μεταφορά, διαλογή, συσκευασία, αποθήκευση, πλύσιμο, ασφάλιστρα, μαζί με τον αδυσώπητο ΦΠΑ, που επιβαρύνει κάθε στάδιο της μετακίνησης και επεξεργασίας των πάσης φύσεως αγαθών.
Όλα τα παραπάνω είναι ενσωματωμένα στην τελική τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής.
Όμως κανείς δεν βγήκε να πει στον κόσμο την επίσημη σύνθεση του κόστους ενός κιλού πατάτας, για να δούμε τελικά ποιοι και πόσο καρπώνονται ανά στάδιο της αλυσίδας. Μερικά ακόμη στοιχεία:
(α) Κανείς δεν απαγόρευσε στους παραγωγούς να συνεταιρισθούν και να φτάσουν με δικές τους δυνάμεις «στο ράφι», γιατί ένας ένας μόνος του δεν αρκεί. Αλλά όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του συνεταιριστικού κινήματος στην Ελλάδα και πόσο αυτό υπέφερε από τις κάθε είδους εμβολές πολιτικού χαρακτήρα.
Στο τέλος της γραφής, μακάρι να πάρουν οι παραγωγοί παραπάνω ρόλο στη ροή των αγαθών προς τον τελικό καταναλωτή. Τους περιμένουμε.
(β) Αυτό που κρύβεται κάτω από την «καυτή πατάτα» είναι ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η αγορά αγροτικών προϊόντων όπως θα έπρεπε. Κυρίως λείπει ένα είδος χρηματιστηρίου αγροτικών προϊόντων.
Σε τέτοιο όργανο ο παραγωγός καταθέτει τα προϊόντα και παίρνει στα χέρια του ένα διαπραγματεύσιμο αποθετήριο αξιόγραφο. Έτσι καταργούνται μια για πάντα οι πιέσεις των μεσαζόντων. Η τιμή καθορίζεται από τους νόμους προσφοράς και ζήτησης και όχι από προσωπικές σχέσεις ή αντιδικίες.
(γ) Μέχρι το ράφι στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται –κατά δήλωση και στατιστική καταγραφή– 26 χιλιάδες έμποροι, ως μεταφορείς, αποθηκευτές κ.λπ. Αριθμός τεράστιος, που δείχνει την κακή οργάνωση του δικτύου διανομής, αν συγκρίνουμε τον αριθμό αυτό με τους 200 της Γερμανίας ή τους 20 των ΗΠΑ.
Μέσα σε αυτούς είναι και πολλοί μεγαλοπαραγωγοί, που πλουτίζουν από τα τεράστια περιθώρια κέρδους.
Σε μία κρίση σαν τη σημερινή πρέπει να οργανωθούν λοιπόν σωστά οι αγορές –όχι μόνο της πατάτας–, για να πέσουν οι τιμές των αγαθών μια και για πάντα, όπως αναμένεται...
Κ.Λουρόπουλος
