Σημερινό δημοσίευμα της Wall Street Journal επαναφέρει στο προσκήνιο την ιδέα της πώλησης νησιών, η οποία συζητείται σε πολλά μεγάλα "τζάκια" που γλυκοκοιτάζουν την ιδέα του να αποκτήσουν ..σε καλή τιμή έναν επίγειο παράδεισο στην Ελλάδα.
Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Όλα άρχισαν δύο χρόνια νωρίτερα όταν ο γερμανός πολιτικός..Frank Schaffler υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ανακουφιστεί από τεράστιο χρέος της πουλώντας τα νησιά της. Ο αρθρογράφος της εφημερίδας σημειώνει ότι «καθώς η ελληνική οικονομία δείχνει να βυθίζεται» παρουσιάζονται νέες ευκαιρίες για την απόκτηση ενός ελληνικού νησιού από ενδιαφερόμενους επενδυτές.
Από τότε άλλωστε που ο θρυλικός Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό στη δεκαετία του 1950, η απόκτηση ενός νησιού αποτελεί την απόλυτη ένδειξη ευμάρειας και κοινωνικού στάτους.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι τα μεγάλα κτηματομεσιτικά γραφεία που έχουν στη διάθεσή τους ή πωλούν για λογαριασμό πελατών τους βραχονησίδες «έχουν δεχθεί ήδη πολλές προσφορές» όμως ελάχιστες από αυτές καταλήγουν σε συμφωνία.Το αντίτιμο που καλούνται να καταβάλουν οι επίδοξοι ιδιοκτήτες ελληνικών νησιών θεωρείται αποτρεπτικό.
Για παράδειγμα ένα κτηματομεσιτικό γραφείο με έδρα την Κρήτη ζητά σε αγγελία της στο διαδίκτυο 180 εκατ. ευρώ για την πώληση ιδιωτικού νησιού έκτασης περίπου 4.000 στρεμμάτων.
Ελαφρώς χαμηλότερη (1,5 εκατ. ευρώ) είναι η τιμή του νησιού Αθανάσιος στον Κορινθιακό κόλπο κοντά στην Ιτέα.
Οι τιμές αυτές χαρακτηρίζονται «μη ρεαλιστικές» από κτηματομεσίτες αλλά όπως λένε οι ίδιοι «αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος» που δεν βρίσκονται αγοραστές. Η παροιμιώδης ελληνική γραφειοκρατία προβάλλει και σε αυτή την περίπτωση ως εμπόδιο ενώ η WSJ διευκρινίζει ότι πολλά από τα χιλιάδες ακατοίκητα νησάκια του Αιγαίου δεν μπορούν ουσιαστικά να πωληθούν λόγω της γειτνίασης με τις τουρκικές ακτές του Αιγαίου. «Προέχουν οι λόγοι εθνικής ασφάλειας» επισημαίνει η εφημερίδα.
Παρόλο που οι κτηματομεσίτες επισημαίνουν πως η τιμολόγηση ενός νησιού είναι πολύ δύσκολη λόγω έλλειψης μέτρου σύγκρισης, οι επίδοξοι αγοραστές μπορούν να αναμένουν μία τιμή κοντά στο 1,2 εκατομμύρια ευρώ για ένα μικρό νησία κοντά στα 24 στρέμματα. Για παράδειγμα, ο Αγ. Αθανάσιος δίπλα στην Ιτέα στον Κορινθιακό Κόλπο, που εμφανίζεται να πωλείται έναντι 1.500.000 ευρώ. Για ένα μεγαλύτερο νησί, με νερό, ηλεκτρικό, διαχείριση αποβλήτων και όλα τα άλλα απαραίτητα η τιμή κυμαίνεται κοντά στα 25 εκατ. ευρώ.
Στην ιστοσελίδα private islands online υπάρχουν αγγελίες πώλησης για πάνω από δέκα νησιά. Ο Πάτροκλος, της οικογένειας Γιατράκου, πωλείται με τιμή εκκίνησης τα 150.000.000 ευρώ και έχει προσελκύσει αρκετούς μνηστήρες ανάμεσα στους μεγαλύτερους μεγιστάνες.
Στο σφυρί είναι επίσης Καρδιώτισσα (κοντά σε Σίκινο και Φολέγανδρο) έναντι 6,5 εκατ. ευρώ,
η Ναυσικά (στα νησιά του Ιονίου) έναντι 6,9 εκατ. ευρώ,
το St Thomas (στον Αργοσαρωνικό) έναντι 12 εκατ. ευρώ,
το St Athanasios (στον Κορινθιακό κόλπο, κοντά στην Ιτέα) έναντι 1,5 εκατ. ευρώ,
το Λιχνάρι Πενινσούλα (10 λεπτά από τα δυτικά της Κορίνθου) έναντι 3 εκατ. ευρώ,
η Μικρή Αμοργός έναντι 6,1 εκατ. ευρώ,
το Μόδι (κοντά στην Κεφαλλονιά) έναντι 1,5 εκατ. δολ., αλλά και
το Βούβαλος, το Τραγονήσι (στον Σαρωνικό Κόλπο),
το St Johns (στον Σαρωνικό Κόλπο, 2 ώρες από την Αθήνα).
Από τότε άλλωστε που ο θρυλικός Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό στη δεκαετία του 1950, η απόκτηση ενός νησιού αποτελεί την απόλυτη ένδειξη ευμάρειας και κοινωνικού στάτους.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι τα μεγάλα κτηματομεσιτικά γραφεία που έχουν στη διάθεσή τους ή πωλούν για λογαριασμό πελατών τους βραχονησίδες «έχουν δεχθεί ήδη πολλές προσφορές» όμως ελάχιστες από αυτές καταλήγουν σε συμφωνία.Το αντίτιμο που καλούνται να καταβάλουν οι επίδοξοι ιδιοκτήτες ελληνικών νησιών θεωρείται αποτρεπτικό.
Για παράδειγμα ένα κτηματομεσιτικό γραφείο με έδρα την Κρήτη ζητά σε αγγελία της στο διαδίκτυο 180 εκατ. ευρώ για την πώληση ιδιωτικού νησιού έκτασης περίπου 4.000 στρεμμάτων.
Ελαφρώς χαμηλότερη (1,5 εκατ. ευρώ) είναι η τιμή του νησιού Αθανάσιος στον Κορινθιακό κόλπο κοντά στην Ιτέα.
Οι τιμές αυτές χαρακτηρίζονται «μη ρεαλιστικές» από κτηματομεσίτες αλλά όπως λένε οι ίδιοι «αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος» που δεν βρίσκονται αγοραστές. Η παροιμιώδης ελληνική γραφειοκρατία προβάλλει και σε αυτή την περίπτωση ως εμπόδιο ενώ η WSJ διευκρινίζει ότι πολλά από τα χιλιάδες ακατοίκητα νησάκια του Αιγαίου δεν μπορούν ουσιαστικά να πωληθούν λόγω της γειτνίασης με τις τουρκικές ακτές του Αιγαίου. «Προέχουν οι λόγοι εθνικής ασφάλειας» επισημαίνει η εφημερίδα.
Παρόλο που οι κτηματομεσίτες επισημαίνουν πως η τιμολόγηση ενός νησιού είναι πολύ δύσκολη λόγω έλλειψης μέτρου σύγκρισης, οι επίδοξοι αγοραστές μπορούν να αναμένουν μία τιμή κοντά στο 1,2 εκατομμύρια ευρώ για ένα μικρό νησία κοντά στα 24 στρέμματα. Για παράδειγμα, ο Αγ. Αθανάσιος δίπλα στην Ιτέα στον Κορινθιακό Κόλπο, που εμφανίζεται να πωλείται έναντι 1.500.000 ευρώ. Για ένα μεγαλύτερο νησί, με νερό, ηλεκτρικό, διαχείριση αποβλήτων και όλα τα άλλα απαραίτητα η τιμή κυμαίνεται κοντά στα 25 εκατ. ευρώ.
Στην ιστοσελίδα private islands online υπάρχουν αγγελίες πώλησης για πάνω από δέκα νησιά. Ο Πάτροκλος, της οικογένειας Γιατράκου, πωλείται με τιμή εκκίνησης τα 150.000.000 ευρώ και έχει προσελκύσει αρκετούς μνηστήρες ανάμεσα στους μεγαλύτερους μεγιστάνες.
Στο σφυρί είναι επίσης Καρδιώτισσα (κοντά σε Σίκινο και Φολέγανδρο) έναντι 6,5 εκατ. ευρώ,
η Ναυσικά (στα νησιά του Ιονίου) έναντι 6,9 εκατ. ευρώ,
το St Thomas (στον Αργοσαρωνικό) έναντι 12 εκατ. ευρώ,
το St Athanasios (στον Κορινθιακό κόλπο, κοντά στην Ιτέα) έναντι 1,5 εκατ. ευρώ,
το Λιχνάρι Πενινσούλα (10 λεπτά από τα δυτικά της Κορίνθου) έναντι 3 εκατ. ευρώ,
η Μικρή Αμοργός έναντι 6,1 εκατ. ευρώ,
το Μόδι (κοντά στην Κεφαλλονιά) έναντι 1,5 εκατ. δολ., αλλά και
το Βούβαλος, το Τραγονήσι (στον Σαρωνικό Κόλπο),
το St Johns (στον Σαρωνικό Κόλπο, 2 ώρες από την Αθήνα).
