Ένας από τους τελευταίους μεγάλους λαϊκούς τραγουδιστές της χώρας μας, άφησε την τελευταία του πνοή, σήμερα, σε ηλικία 64 ετών από πνευμονικό οίδημα.
Από μικρή ηλικία, δούλευε σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του, ώστε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του.
Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Στην ίδια ηλικία, μετά από παρότρυνση του Μπιθικώτση, επισκέπτεται την Κολούμπια όπου και γνωρίζει τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον οποίο μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα.
Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Το 1966, συναντά πρώτη φορά τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1967 ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη".
Έκτοτε η καριέρα του παίρνει την ανιούσα, και ξεκινά η μεγάλη του πορεία στο δρόμο του λαϊκού εντέχνου, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Οι δίσκοι ακολουθούν ο ένας τον άλλον, και τα κομμάτια του μένουν αξέχαστα στο μυαλό και στις ψυχές του κόσμου.
Από τις σημαντικότερες και αλησμόνητες συνεργασίες του, αυτή με τον Θάνο Μικρούτσικο, με τους δίσκους του «Εντελνάις», «Τα μεγάλα λαϊκά, Του έρωτα & της φυγής», «Στης ψυχής το παρακάτω», «Πες μου τ' αληθινά σου», και τον τελευταίο του δίσκο «Τα τραγούδια της ζωής μου», να παραμένουν αλησμόνητα.
Από τα μεγαλύτερα τραγούδια του, τα «Λαδάδικα», το «Σ΄αναζητώ στη Σαλονίκη», η «Ρόζα», το «Πες μου που πουλάν καρδιές» και άλλα πολλά...
- Σαν σήμερα ,ακριβώς ένα χρόνο νωρίτερα στις 17/4/11, έφυγε απ΄τη ζωή μια ακόμη μεγάλη φυσιογνωμία του Ελληνικού τραγουδιού,ο Νίκος Παπάζογλου...
Από μικρή ηλικία, δούλευε σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του, ώστε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του.
Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Στην ίδια ηλικία, μετά από παρότρυνση του Μπιθικώτση, επισκέπτεται την Κολούμπια όπου και γνωρίζει τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον οποίο μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα.
Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Το 1966, συναντά πρώτη φορά τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1967 ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη".
Έκτοτε η καριέρα του παίρνει την ανιούσα, και ξεκινά η μεγάλη του πορεία στο δρόμο του λαϊκού εντέχνου, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Οι δίσκοι ακολουθούν ο ένας τον άλλον, και τα κομμάτια του μένουν αξέχαστα στο μυαλό και στις ψυχές του κόσμου.
Από τις σημαντικότερες και αλησμόνητες συνεργασίες του, αυτή με τον Θάνο Μικρούτσικο, με τους δίσκους του «Εντελνάις», «Τα μεγάλα λαϊκά, Του έρωτα & της φυγής», «Στης ψυχής το παρακάτω», «Πες μου τ' αληθινά σου», και τον τελευταίο του δίσκο «Τα τραγούδια της ζωής μου», να παραμένουν αλησμόνητα.
Από τα μεγαλύτερα τραγούδια του, τα «Λαδάδικα», το «Σ΄αναζητώ στη Σαλονίκη», η «Ρόζα», το «Πες μου που πουλάν καρδιές» και άλλα πολλά...