Όλα τα επιχειρήματα των ναυτεργατών μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να θεωρηθούν σωστά και δίκαια. Και μαζί με τα αιτήματα τεκμηριώνονται μερικά ευρύτερα πολιτικά ζητήματα, για να σκληρύνουν τη στάση των ναυτεργατών μπροστά στην απεργία και να τη δικαιολογήσουν...
Ότι δηλαδή δεν...είναι οι αγρότες των νησιών για τους οποίους νοιάζονται όσοι είναι κατά της απεργίας, αλλά στην πράξη τα κόμματα και τα επιτελεία της πλουτοκρατίας κάνουν επίθεση στον αγώνα των ναυτεργατών.
Ότι αυτοί, με την αντιαπεργιακή μήνιν, κρύβουν την πολιτική τους, η οποία χτυπά βάναυσα όλους όσους –δήθεν– συμπονούν.
Και οι ίδιοι κύκλοι της πλουτοκρατίας και της κυβερνώσας πολιτικής ισχυρίζονται πως οι ναυτεργάτες χτυπούν τον τουρισμό και την ανάγκη που έχουν οι λαϊκές οικογένειες να ξεκουραστούν με τις εκδρομές που κανονίζουν εν όψει του Πάσχα, τη στιγμή που τα ναύλα για τις Κυκλάδες είναι 280 ευρώ, δηλαδή πάνω από 10 μεροκάματα!
Και τέλος ότι η πλουτοκρατία νοιάζεται για τα κέρδη της και όχι για τη συγκοινωνία των νησιών, αφού υπάρχουν νησιά που συνδέονται με την ξηρά μόνο 2 φορές την εβδομάδα.
Και άλλα πολλά στο ίδιο μοτίβο, πάνω στο οποίο επιδιώκεται να φαίνεται ότι η απεργία είναι δικαιολογημένη πάνω σε έναν καμβά λαϊκής εξαθλίωσης.
Αλλά όσοι επικαλούνται τέτοια επιχειρήματα παραβλέπουν με πάθος τα «άλλα» επιχειρήματα.
Όπως το ότι είναι μέρες Πάσχα, το ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το ότι απειλείται με πλήρη εξαφάνιση ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού της χώρας, το ότι πλήττεται για πολλοστή φορά η διεθνής εικόνα της χώρας και ότι χάνεται και η τελευταία δεκάρα οικονομικής δραστηριότητας που μετράει διπλά και τριπλά. Γιατί να επικρατήσουν τα επιχειρήματα της απεργίας και να αγνοηθούν τα «άλλα» επιχειρήματα;
Αν η κάθε τάξη και κατηγορία εργαζομένων έκανε τα ίδια, ποια θα ήταν η κατάληξη;
Προφανώς η πλήρης παράλυση κάθε οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα.
Μήπως αυτός είναι ο τελικός πραγματικός στόχος της απεργίας;
Τελικά αυτοί που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για τους νησιώτες ούτε για τους μικρομεσαίους αγρότες ούτε για τη λαϊκή οικογένεια είναι όσοι στηρίζουν την απεργία.
Κάθε άλλο παρά θίγουν τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μεγαλοξενοδόχων.
Αν οι ναυτεργάτες ήθελαν να παίρνουν υπόψη τους τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και με βάση αυτές να κλιμακώνουν την πάλη τους, θα έπρεπε να συνταχθούν με το υπόλοιπο σώμα του λαού, το οποίο υποφέρει χωρίς έλεος, γιατί με αποσπασματικές και ευκαιριακές πιέσεις, όπου και όποτε «τους παίρνει», δεν γυρίζει στα συγκαλά του ο τόπος...
K.Λουρόπουλος
Ότι αυτοί, με την αντιαπεργιακή μήνιν, κρύβουν την πολιτική τους, η οποία χτυπά βάναυσα όλους όσους –δήθεν– συμπονούν.
Και οι ίδιοι κύκλοι της πλουτοκρατίας και της κυβερνώσας πολιτικής ισχυρίζονται πως οι ναυτεργάτες χτυπούν τον τουρισμό και την ανάγκη που έχουν οι λαϊκές οικογένειες να ξεκουραστούν με τις εκδρομές που κανονίζουν εν όψει του Πάσχα, τη στιγμή που τα ναύλα για τις Κυκλάδες είναι 280 ευρώ, δηλαδή πάνω από 10 μεροκάματα!
Και τέλος ότι η πλουτοκρατία νοιάζεται για τα κέρδη της και όχι για τη συγκοινωνία των νησιών, αφού υπάρχουν νησιά που συνδέονται με την ξηρά μόνο 2 φορές την εβδομάδα.
Και άλλα πολλά στο ίδιο μοτίβο, πάνω στο οποίο επιδιώκεται να φαίνεται ότι η απεργία είναι δικαιολογημένη πάνω σε έναν καμβά λαϊκής εξαθλίωσης.
Αλλά όσοι επικαλούνται τέτοια επιχειρήματα παραβλέπουν με πάθος τα «άλλα» επιχειρήματα.
Όπως το ότι είναι μέρες Πάσχα, το ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το ότι απειλείται με πλήρη εξαφάνιση ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού της χώρας, το ότι πλήττεται για πολλοστή φορά η διεθνής εικόνα της χώρας και ότι χάνεται και η τελευταία δεκάρα οικονομικής δραστηριότητας που μετράει διπλά και τριπλά. Γιατί να επικρατήσουν τα επιχειρήματα της απεργίας και να αγνοηθούν τα «άλλα» επιχειρήματα;
Αν η κάθε τάξη και κατηγορία εργαζομένων έκανε τα ίδια, ποια θα ήταν η κατάληξη;
Προφανώς η πλήρης παράλυση κάθε οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα.
Μήπως αυτός είναι ο τελικός πραγματικός στόχος της απεργίας;
Τελικά αυτοί που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για τους νησιώτες ούτε για τους μικρομεσαίους αγρότες ούτε για τη λαϊκή οικογένεια είναι όσοι στηρίζουν την απεργία.
Κάθε άλλο παρά θίγουν τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μεγαλοξενοδόχων.
Αν οι ναυτεργάτες ήθελαν να παίρνουν υπόψη τους τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και με βάση αυτές να κλιμακώνουν την πάλη τους, θα έπρεπε να συνταχθούν με το υπόλοιπο σώμα του λαού, το οποίο υποφέρει χωρίς έλεος, γιατί με αποσπασματικές και ευκαιριακές πιέσεις, όπου και όποτε «τους παίρνει», δεν γυρίζει στα συγκαλά του ο τόπος...
K.Λουρόπουλος
