Με το παραγωγικό πρόβλημα της Ευρώπης, ασχολείται σε δημοσίευμά της η Wall Street Journal. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι, οι εργαζόμενοι σε Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία παράγουν συνολικά κάτω από τον Μ.Ο της ευρωζώνης και κατά τη γνώμη τους αυτό συμβαίνει λόγο του ότι έχουν μεγάλο αγροτικό τομέα...Όπως τονίζει, το πρόβλημα είναι ακόμα πιο έντονο στην Ελλάδα...και την Πορτογαλία, όπου οι χώρες δανείζονται από την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Συχνά, ακούγεται, όπως αναφέρει η WSJ ότι, οι νότιοευρωπαίοι δεν εργάζονται αρκετά σκληρά όπως στις βόρειες χώρες.
Ωστόσο, μια πιο λογική εξήγηση, εξηγεί το δημοσίευμα είναι ότι, οι κάτοικοι της Νότιας Ευρώπης είναι πιο πιθανό να εργάζονται σε αγροκτήματα και η γεωργία είναι ένα είδος χαμηλής παραγωγικότητας (αν και πιο σκληρή εργασία).
Η διαφορά ξανά γίνεται πιο αισθητή σε Ελλάδα και Πορτογαλία, όπου το 12% στην πρώτη και το 7% στην δεύτερη, απασχολούνται στους τομείς της γεωργίας, της δασοπονίας και της αλιείας, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Την ίδια ώρα η Ισπανία και η Ιταλία βρίσκονται ελαφρώς πάνω από τον Μ.Ο της ευρωζώνης, καθώς το 4% σε κάθε μια ξεχωριστά εργάζεται στον συγκεκριμένο κλάδο.
Οι μικρές φάρμες είναι ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα, γεγονός που εξηγεί το γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων εργάζονται στην γεωργία από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ευρώ.
Η εικόνα που περιλαμβάνει ένα αγροτικό τοπίο και μικρές οικογενειακές φάρμες ακούγεται γοητευτικό, αλλά σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην πραγματικότητα αποτελεί την καλύτερη συνταγή χαμηλής παραγωγικότητας.
Η παραγωγικότητα βελτιώνεται δραματικά όταν οι εργαζόμενοι ζουν σε πόλεις. Αυτός είναι ο λόγος που το φαινόμενο των κατοίκων της Αθήνας που μετακομίζουν στην επαρχία, δεν αποτελεί μια θετική εξέλιξη.
Η εργασία είναι προτιμότερη από την ανεργία, αλλά η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη λιγότερη γεωργία.
Μια καλή ιδέα, σύμφωνα με την Wall Street Journal, είναι η ΕΕ να διαμορφώσει το σύστημά της με τέτοιο τρόπο ώστε να καταργήσει τις επιδοτήσεις στους αγρότες της. Αυτό είναι ήδη σε εξέλιξη, αλλά με την κατεύθυνση που πραγματοποιούνται οι μεταρρυθμίσεις δεν φαίνεται πως έχει γίνει κατανοητό πως το κάνει κανείς πιο παραγωγικές της φάρμες σημαίνει πως πρέπει να μειώσει και τον αριθμό των ατόμων που εργάζονται σε αυτές και να ζήσουν στις πόλεις.
Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα χωριά και μετακινούνται στις πόλεις γιατί εκεί οι μισθοί είναι υψηλότεροι και αυτό γιατί οι άνθρωποι στις πόλεις είναι πιο παραγωγικοί. Γιατί χρησιμοποιoύν τα ευρωπαϊκά κονδύλια εμποδίζοντας αυτό το φαινόμενο;
Αυτά ισχυρίζεται η εφημερίδα υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Κόσμος συγκεντρωμένος σε μεγάλες πόλεις είναι πιο εύκολα ελένξιμος και επιπλέον πιο εύκολα εκβιάσιμος αφού αν του κλείσεις τα σούπερμάρκετ δε θα έχει κυριολεκτικά να φάει τίποτα, και αν του κόψεις το νερό θα πεθάνει από τη δίψα. Εννοείται ότι θα μειωθεί και ο αριθμός ανθρώπων που ξέρουν να παράξουν τροφή με άμεσες συνέπειες στη διαπραγματευτική ισχύ μιας χώρας ή και μιας κοινωνίας. Καλή η παραγωγή ειδών πολυτελείας, αλλά ως γνωστόν αυτά δε τρώγονται.
Συχνά, ακούγεται, όπως αναφέρει η WSJ ότι, οι νότιοευρωπαίοι δεν εργάζονται αρκετά σκληρά όπως στις βόρειες χώρες.
Ωστόσο, μια πιο λογική εξήγηση, εξηγεί το δημοσίευμα είναι ότι, οι κάτοικοι της Νότιας Ευρώπης είναι πιο πιθανό να εργάζονται σε αγροκτήματα και η γεωργία είναι ένα είδος χαμηλής παραγωγικότητας (αν και πιο σκληρή εργασία).
Η διαφορά ξανά γίνεται πιο αισθητή σε Ελλάδα και Πορτογαλία, όπου το 12% στην πρώτη και το 7% στην δεύτερη, απασχολούνται στους τομείς της γεωργίας, της δασοπονίας και της αλιείας, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Την ίδια ώρα η Ισπανία και η Ιταλία βρίσκονται ελαφρώς πάνω από τον Μ.Ο της ευρωζώνης, καθώς το 4% σε κάθε μια ξεχωριστά εργάζεται στον συγκεκριμένο κλάδο.
Οι μικρές φάρμες είναι ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα, γεγονός που εξηγεί το γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων εργάζονται στην γεωργία από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ευρώ.
Η εικόνα που περιλαμβάνει ένα αγροτικό τοπίο και μικρές οικογενειακές φάρμες ακούγεται γοητευτικό, αλλά σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην πραγματικότητα αποτελεί την καλύτερη συνταγή χαμηλής παραγωγικότητας.
Η παραγωγικότητα βελτιώνεται δραματικά όταν οι εργαζόμενοι ζουν σε πόλεις. Αυτός είναι ο λόγος που το φαινόμενο των κατοίκων της Αθήνας που μετακομίζουν στην επαρχία, δεν αποτελεί μια θετική εξέλιξη.
Η εργασία είναι προτιμότερη από την ανεργία, αλλά η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη λιγότερη γεωργία.
Μια καλή ιδέα, σύμφωνα με την Wall Street Journal, είναι η ΕΕ να διαμορφώσει το σύστημά της με τέτοιο τρόπο ώστε να καταργήσει τις επιδοτήσεις στους αγρότες της. Αυτό είναι ήδη σε εξέλιξη, αλλά με την κατεύθυνση που πραγματοποιούνται οι μεταρρυθμίσεις δεν φαίνεται πως έχει γίνει κατανοητό πως το κάνει κανείς πιο παραγωγικές της φάρμες σημαίνει πως πρέπει να μειώσει και τον αριθμό των ατόμων που εργάζονται σε αυτές και να ζήσουν στις πόλεις.
Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα χωριά και μετακινούνται στις πόλεις γιατί εκεί οι μισθοί είναι υψηλότεροι και αυτό γιατί οι άνθρωποι στις πόλεις είναι πιο παραγωγικοί. Γιατί χρησιμοποιoύν τα ευρωπαϊκά κονδύλια εμποδίζοντας αυτό το φαινόμενο;
Αυτά ισχυρίζεται η εφημερίδα υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Κόσμος συγκεντρωμένος σε μεγάλες πόλεις είναι πιο εύκολα ελένξιμος και επιπλέον πιο εύκολα εκβιάσιμος αφού αν του κλείσεις τα σούπερμάρκετ δε θα έχει κυριολεκτικά να φάει τίποτα, και αν του κόψεις το νερό θα πεθάνει από τη δίψα. Εννοείται ότι θα μειωθεί και ο αριθμός ανθρώπων που ξέρουν να παράξουν τροφή με άμεσες συνέπειες στη διαπραγματευτική ισχύ μιας χώρας ή και μιας κοινωνίας. Καλή η παραγωγή ειδών πολυτελείας, αλλά ως γνωστόν αυτά δε τρώγονται.
