Αν δεν ήμασταν τόσο ξερόλες και μπαίναμε στον κόπο να διαβάσουμε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, πριν βρίσουμε και απειλήσουμε με κρεμάλες, θα βλέπαμε ότι όλοι μας θεωρούν «ειδική περίπτωση» που καμία σχέση δεν έχει με την κρίση στην αγορά κατοικίας και την αστάθεια του τραπεζικού συστήματος στις άλλες χώρες που βρίσκονται στη διακεκαυμένη ζώνη.
Όλοι τους πλέον πιστεύουν ότι είμαστε ένα κράτος «πρόβλημα» και ένας λαός που ούτε είναι, ούτε θέλει να γίνει Ευρωπαϊκός, Δυτικός, ανεπτυγμένος..
-Θα βλέπαμε επίσης ότι στο όνομα της σταθερότητας της ευρωζώνης, κράτη με πολύ μικρότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ελλάδα μας δανείζουν δισεκατομμύρια μέχρι αιμορραγίας δικής τους.
-Ότι κράτη που δανείζονται με 7%, δανείζουν εμάς με 3%, λες και έχουμε αξιολόγηση ΑΑΑ.
-Θα μπαίναμε στον κόπο να κάνουμε μερικές απλές αριθμητικές πράξεις και να υπολογίσουμε ότι αν κάθε χρόνο μπαίνεις μέσα 5 ευρώ, τότε σε 20 χρόνια θα χρωστάς 100 ευρώ + τους τόκους.
-Θα θυμόμασταν ότι κάθε χρόνο το ελληνικό δημόσιο ανακοίνωνε ότι μπαίνει μέσα και ο προϋπολογισμός κλείνει με έλλειμμα, αλλά εμείς δεν δίναμε σημασία.
-Θα είχαμε διαπιστώσει ότι χωρίς τα δάνεια των εταίρων μας θα έπρεπε σήμερα να προσαρμοστούμε στον πραγματικό πλούτο που παράγει αυτή η χώρα, δηλαδή στο βιοτικό επίπεδο Βουλγαρορουμανίας.
-Θα αντιλαμβανόμασταν ότι οι μεγαλύτεροι πιστωτές του ελληνικού κράτους είναι οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και αυτοί θα κατέρρεαν αμέσως αν βαρούσαμε κανόνι το 2010.
Οι Ευρωπαίοι τις δικές τους τράπεζες θα τις στήριζαν απευθείας ούτως ή άλλως.
-Θα μαθαίναμε τι σημαίνει πρωτογενές έλλειμμα και τι «απεχθές χρέος» και ότι το τελευταίο νοείται μόνο για δάνεια που έχουν συναφθεί από δικτατορίες και όχι από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις.
-Θα καταλαβαίναμε ότι η λιτότητα φέρνει ύφεση, αλλά τη μεγάλη ζημιά μόνοι μας την κάναμε, με την αβεβαιότητα που καλλιεργήσαμε για το αν θα παραμείνουμε στο ευρώ, με τα πλήγματα που μόνοι μας καταφέραμε στον τουρισμό, με την αντίστασή μας σε κάθε προσπάθεια μείωσης της γραφειοκρατίας, καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, ανοίγματος της οικονομίας, εξορθολογισμού του δημοσίου και προώθησης μεταρρυθμίσεων.
-Θα καταλαβαίναμε ακόμη ότι κάθε αλλαγή στο Μνημόνιο απαιτεί έγκριση από 16 κοινοβούλια, τα οποία ....μας έχουν βαρεθεί.
...........................................................Εύκολες λύσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα διαπραγματευόμαστε μεταξύ μας λες και ο υπόλοιπος κόσμος δεν υπάρχει.
Θα είναι δύσκολα εντός ευρώ,θα είναι όμως εφιαλτικά εκτός.
Όσοι νεόφωτοι "σωτήρες" και όσοι εξασκούμενοι για ...πρωταθλητές στο άθλημα της κωλοτούμπας λαικιστές πολιτικοί υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια στο λαό, να είναι σίγουροι πως σύντομα θα αντιμετωπίσουν τη συσσωρευμένη -εδώ και δύο χρόνια- οργή του..
Το τι θα ψηφίσει ο καθένας μας είναι δική του υπόθεση.Η επιλογή όμως πρέπει να δίνει στη χώρα τη δυνατότητα και την προοπτική να παραμείνει στην Ευρωζώνη...
greece salonika
Όλοι τους πλέον πιστεύουν ότι είμαστε ένα κράτος «πρόβλημα» και ένας λαός που ούτε είναι, ούτε θέλει να γίνει Ευρωπαϊκός, Δυτικός, ανεπτυγμένος..
-Θα βλέπαμε επίσης ότι στο όνομα της σταθερότητας της ευρωζώνης, κράτη με πολύ μικρότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ελλάδα μας δανείζουν δισεκατομμύρια μέχρι αιμορραγίας δικής τους.
-Ότι κράτη που δανείζονται με 7%, δανείζουν εμάς με 3%, λες και έχουμε αξιολόγηση ΑΑΑ.
-Θα μπαίναμε στον κόπο να κάνουμε μερικές απλές αριθμητικές πράξεις και να υπολογίσουμε ότι αν κάθε χρόνο μπαίνεις μέσα 5 ευρώ, τότε σε 20 χρόνια θα χρωστάς 100 ευρώ + τους τόκους.
-Θα θυμόμασταν ότι κάθε χρόνο το ελληνικό δημόσιο ανακοίνωνε ότι μπαίνει μέσα και ο προϋπολογισμός κλείνει με έλλειμμα, αλλά εμείς δεν δίναμε σημασία.
-Θα είχαμε διαπιστώσει ότι χωρίς τα δάνεια των εταίρων μας θα έπρεπε σήμερα να προσαρμοστούμε στον πραγματικό πλούτο που παράγει αυτή η χώρα, δηλαδή στο βιοτικό επίπεδο Βουλγαρορουμανίας.
-Θα αντιλαμβανόμασταν ότι οι μεγαλύτεροι πιστωτές του ελληνικού κράτους είναι οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και αυτοί θα κατέρρεαν αμέσως αν βαρούσαμε κανόνι το 2010.
Οι Ευρωπαίοι τις δικές τους τράπεζες θα τις στήριζαν απευθείας ούτως ή άλλως.
-Θα μαθαίναμε τι σημαίνει πρωτογενές έλλειμμα και τι «απεχθές χρέος» και ότι το τελευταίο νοείται μόνο για δάνεια που έχουν συναφθεί από δικτατορίες και όχι από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις.
-Θα καταλαβαίναμε ότι η λιτότητα φέρνει ύφεση, αλλά τη μεγάλη ζημιά μόνοι μας την κάναμε, με την αβεβαιότητα που καλλιεργήσαμε για το αν θα παραμείνουμε στο ευρώ, με τα πλήγματα που μόνοι μας καταφέραμε στον τουρισμό, με την αντίστασή μας σε κάθε προσπάθεια μείωσης της γραφειοκρατίας, καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, ανοίγματος της οικονομίας, εξορθολογισμού του δημοσίου και προώθησης μεταρρυθμίσεων.
-Θα καταλαβαίναμε ακόμη ότι κάθε αλλαγή στο Μνημόνιο απαιτεί έγκριση από 16 κοινοβούλια, τα οποία ....μας έχουν βαρεθεί.
...........................................................Εύκολες λύσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα διαπραγματευόμαστε μεταξύ μας λες και ο υπόλοιπος κόσμος δεν υπάρχει.
Θα είναι δύσκολα εντός ευρώ,θα είναι όμως εφιαλτικά εκτός.
Όσοι νεόφωτοι "σωτήρες" και όσοι εξασκούμενοι για ...πρωταθλητές στο άθλημα της κωλοτούμπας λαικιστές πολιτικοί υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια στο λαό, να είναι σίγουροι πως σύντομα θα αντιμετωπίσουν τη συσσωρευμένη -εδώ και δύο χρόνια- οργή του..
Το τι θα ψηφίσει ο καθένας μας είναι δική του υπόθεση.Η επιλογή όμως πρέπει να δίνει στη χώρα τη δυνατότητα και την προοπτική να παραμείνει στην Ευρωζώνη...
greece salonika