Όλες οι ενδείξεις για την επόμενη μέρα των εκλογών οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι, αυτή τη φορά, οι πολιτικές δυνάμεις που θα αναδειχθούν στην επόμενη Βουλή έχουν την πρόθεση να συμβάλουν στο σχηματισμό κυβέρνησης.
Καθώς θεωρείται – και με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις – εντελώς απίθανο να... εκλεγεί πρώτο κόμμα με ποσοστό που θα του επιτρέψει σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης, το σχήμα που θα προκύψει θα είναι συμμαχικό.
Τα ποσοστά που θα λάβουν τα κόμματα θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό και το είδος της κυβέρνησης, επειδή θεωρείται αρκετά δύσκολο να βρεθούν στα ίδια κυβερνητικά έδρανα στελέχη κομμάτων που έχουν πάρει διαφορετικές θέσεις στο βασικό διακύβευμα και των εκλογών αυτών, που είναι: μονομερής καταγγελία του μνημονίου ή συνομιλίες για τροποποίησή του.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η πολιτική αντοχή που θα έχει η νέα κυβέρνηση αφού όλα δείχνουν ότι μπορεί να επιτευχθεί, με την μία ή την άλλη μορφή, μια σχετικά άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρκετά πανω από 150 έδρες στη Βουλή), αλλά η όποια κυβέρνηση προκύψει είναι δύσκολο να διαθέτει και την κοινωνική πλειοψηφία (τα κόμματα που την στηρίζουν να έχουν επιτύχει, αθροιστικά, εκλογικά ποσοστό πάνω από το 50%).
Το πρώτο σενάριο είναι να αναδειχτεί πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία και να ζητήσει την συμμετοχή ή την στήριξη του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως της ΔΗΜΑΡ. Με βάση τις ως τώρα δηλώσεις και πληροφορίες, ο κ. Βενιζέλος τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο θα είναι επιφυλακτικός και θα ζητήσει την συμμετοχή ή την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή υπάρχει ο φόβος ότι με το κόμμα του κ. Τσίπρα στην αντιπολίτευση και χωρίς κοινωνική πλειοψηφία, μια τέτοιου τύπου κυβέρνηση θα συναντήσει πολύ μεγάλες δυσκολίες. Πάντως αυτή τη στιγμή πρέπει να θεωρείται απίθανο ότι ο κ. Τσίπρας θα αποδεχόταν οποιαδήποτε συνεργασία με ένα τέτοιο σχήμα.
Το δεύτερο σενάριο είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και την δημιουργία κυβέρνησης με την στήριξη και πάλι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Όπως όλα δείχνουν, στην περίπτωση αυτή θα υπάρξουν δυσκολίες συνεννόησης ανάμεσα στους δύο πρώτους εταίρους (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) για τον τρόπο που θα χειριστούν μια σειρά από θέματα, με κορυφαίο αυτό της καταγγελίας ή μη του μνημονίου.
Τα σενάρια αυτά μπορεί να εξελιχθούν με κάποιες τροποποιήσεις, με βάση, όπως προαναφέραμε, τα ποσοστά που θα λάβουν τα κόμματα. Έτσι, λόγου χάρη στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσε να γίνει και κυβέρνηση δυο κομμάτων, αν φυσικά τά κόμματα αυτά, για παράδειγμα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν μαζί πάνω από 150 έδρες. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και στην δεύτερη περίπτωση με συμμάχους μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΑΡ, αν τα ποσοστα και οι έδρες τους το επιτρέψουν.
Σε κάθε περίπτωση, δεν φαίνεται καθόλου πιθανό ότι η όποια κυβέρνηση σχηματιστεί θα γεφυρώσει τα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» και άρα θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει περιορισμένη δύναμη για να αντιμετωπίσει τις ογκώδεις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή την περίοδο.
Ενώ ακόμη και οι τελευταίες «κρυφές» δημοσκοπήσεις επιμένουν ότι τα ποσοστά των κομμάτων που θα προκύψουν το βράδυ της Κυριακής επιβάλουν κυβέρνηση συνεργασίας…
Καθώς θεωρείται – και με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις – εντελώς απίθανο να... εκλεγεί πρώτο κόμμα με ποσοστό που θα του επιτρέψει σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης, το σχήμα που θα προκύψει θα είναι συμμαχικό.
Τα ποσοστά που θα λάβουν τα κόμματα θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό και το είδος της κυβέρνησης, επειδή θεωρείται αρκετά δύσκολο να βρεθούν στα ίδια κυβερνητικά έδρανα στελέχη κομμάτων που έχουν πάρει διαφορετικές θέσεις στο βασικό διακύβευμα και των εκλογών αυτών, που είναι: μονομερής καταγγελία του μνημονίου ή συνομιλίες για τροποποίησή του.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η πολιτική αντοχή που θα έχει η νέα κυβέρνηση αφού όλα δείχνουν ότι μπορεί να επιτευχθεί, με την μία ή την άλλη μορφή, μια σχετικά άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρκετά πανω από 150 έδρες στη Βουλή), αλλά η όποια κυβέρνηση προκύψει είναι δύσκολο να διαθέτει και την κοινωνική πλειοψηφία (τα κόμματα που την στηρίζουν να έχουν επιτύχει, αθροιστικά, εκλογικά ποσοστό πάνω από το 50%).
Το πρώτο σενάριο είναι να αναδειχτεί πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία και να ζητήσει την συμμετοχή ή την στήριξη του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως της ΔΗΜΑΡ. Με βάση τις ως τώρα δηλώσεις και πληροφορίες, ο κ. Βενιζέλος τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο θα είναι επιφυλακτικός και θα ζητήσει την συμμετοχή ή την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή υπάρχει ο φόβος ότι με το κόμμα του κ. Τσίπρα στην αντιπολίτευση και χωρίς κοινωνική πλειοψηφία, μια τέτοιου τύπου κυβέρνηση θα συναντήσει πολύ μεγάλες δυσκολίες. Πάντως αυτή τη στιγμή πρέπει να θεωρείται απίθανο ότι ο κ. Τσίπρας θα αποδεχόταν οποιαδήποτε συνεργασία με ένα τέτοιο σχήμα.
Το δεύτερο σενάριο είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και την δημιουργία κυβέρνησης με την στήριξη και πάλι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Όπως όλα δείχνουν, στην περίπτωση αυτή θα υπάρξουν δυσκολίες συνεννόησης ανάμεσα στους δύο πρώτους εταίρους (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) για τον τρόπο που θα χειριστούν μια σειρά από θέματα, με κορυφαίο αυτό της καταγγελίας ή μη του μνημονίου.
Τα σενάρια αυτά μπορεί να εξελιχθούν με κάποιες τροποποιήσεις, με βάση, όπως προαναφέραμε, τα ποσοστά που θα λάβουν τα κόμματα. Έτσι, λόγου χάρη στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσε να γίνει και κυβέρνηση δυο κομμάτων, αν φυσικά τά κόμματα αυτά, για παράδειγμα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν μαζί πάνω από 150 έδρες. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και στην δεύτερη περίπτωση με συμμάχους μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΑΡ, αν τα ποσοστα και οι έδρες τους το επιτρέψουν.
Σε κάθε περίπτωση, δεν φαίνεται καθόλου πιθανό ότι η όποια κυβέρνηση σχηματιστεί θα γεφυρώσει τα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» και άρα θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει περιορισμένη δύναμη για να αντιμετωπίσει τις ογκώδεις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή την περίοδο.
Ενώ ακόμη και οι τελευταίες «κρυφές» δημοσκοπήσεις επιμένουν ότι τα ποσοστά των κομμάτων που θα προκύψουν το βράδυ της Κυριακής επιβάλουν κυβέρνηση συνεργασίας…
