Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ψευτομάγος θεραπευτής που πουλούσε ελπίδες και ψεύτικα μαντζούνια στους χωρικούς. Μια και δυο, λοιπόν, τον πιάσανε οι αστυνόμοι και τον έφεραν μπροστά στον βασιλιά για να τον τιμωρήσει.
Για να μην χάσει το κεφάλι του, υποσχέθηκε μέσα σ’ ένα χρόνο να μάθει στο βασιλικό άλογο να μιλάει με ανθρώπινη λαλιά!
...Όταν τον ρώτησε ένας άλλος κατεργάρης πώς θα το καταφέρει αυτό, ο ψευτομάγος αποκρίθηκε: “Φίλε μου σ’ έναν χρόνο από σήμερα... ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί; Μπορεί να πεθάνει ο βασιλιάς, μπορεί να πεθάνω εγώ, μπορεί και το άλογο να μάθει να μιλάει με ανθρώπινη λαλιά!”
Είναι φανερό ότι οι ψευτομάγοι θεραπευτές, ντόπιοι και Ευρωπαίοι, χρόνο αγοράζουν, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να παραπέμψουν στο επόμενο τρίμηνο, την καταστροφή που μπορεί να συμβεί σήμερα. Ακόμη δεν έχει κατακαθίσει ο κουρνιαχτός από τις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου και πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, η νέα κυβέρνηση ξέχασε τις υποσχέσεις για αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, με τις οποίες σκαρφάλωσε από το 18% στο 28% και βγήκε πρώτο κόμμα.
Ο πρωθυπουργός εξαφανίστηκε από όλες τις κρίσιμες μάχες, αφήνοντας τους Ιταλούς και τους Ισπανούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Ο δε υπουργός Οικονομικών, δήλωσε στους Financial Times, για να το μάθουν όλοι, ότι “πρώτα κάνουμε ό,τι έχουμε συμφωνήσει και μετά ζητάμε διορθωτικές αλλαγές και τροποποιήσεις”!
Όσο περνάει ο καιρός, από τα δείγματα γραφής που δίνει η κυβέρνηση, είναι φανερό ότι δεν σκοπεύει να συγκρουστεί με τους δανειστές, ότι δεν προτίθεται να διαπραγματευτεί νέους ευνοϊκότερους όρους για το Μνημόνιο, τουλάχιστον προς το παρόν. Φαίνεται ότι τα μέλη της έχουν αποφασίσει να παίξουν τον ρόλο του καλού παιδιού απέναντι στην τρόικα.
Πιθανόν αυτό να αποτελεί κίνηση τακτικής, με την έννοια ότι, όσο βαθαίνει η κρίση μέσα στην Ευρωζώνη και περισσότερες χώρες προστίθενται στην δική μας πλευρά, τόσο αλλάζουν οι όροι του παιχνιδιού. Ήδη οι κινήσεις και οι εκβιασμοί των Μόντι - Ραχόι έφεραν τα πρώτα αποτελέσματα στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής. Όσο μεγαλύτερες και ισχυρότερες οικονομικά χώρες προστίθενται, τόσο το καλύτερο από άποψη τακτικής. Θα μπορούν να ζητούν, να απαιτούν όρους και συνθήκες, τους οποίους η Ελλάδα ούτε να ψελλίσει δεν είναι σε θέση. Και, στο τέλος, να βγαίνουμε κερδισμένοι κι εμείς.
Η τακτική του “κατενάτσιο” προσφέρει στον Σαμαρά προς το παρόν κάτι πολύτιμο: χρόνο. Κάνει το καλό παιδί, αφήνει τους Ιταλούς και τους Ισπανούς να βγουν μπροστά και εφαρμόζει καταρχήν κάποια από τα συμφωνημένα μέτρα, κυρίως τις ιδιωτικοποιήσεις. Ξεπερνά μ’ αυτόν τον τρόπο, τον σκόπελο της 20ής Αυγούστου, οπότε έχει προγραμματιστεί η χρηματοδότηση ομολόγων 3,2 δισ. ευρώ συν τα 31 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.Παρά το γεγονός ότι έχει διαγράψει από τον μετεκλογικό του λόγο τη λέξη “αναδιαπραγμάτευση”, η νέα κυβέρνηση έχει (ή πιστεύει ότι έχει) μία πίστωση χρόνου από τον κόσμο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Διακοπές και καθυστερημένες φορολογικές δηλώσεις συμβάλλουν σ’ αυτό.
Αν καταφέρει να πείσει τους Ευρωπαίους για τις καλές του προθέσεις, και εξασφαλίσει τη δόση του Αυγούστου, τότε έχει περιθώριο μέχρι τον Μάιο του 2013 που θα λήγουν ομόλογα 9 δισ. (κουρεμένα 3-4). Μέχρι τον Μάιο οι λήξεις ομολόγων είναι πενιχρές (100-200 εκατ. ευρώ). Έχει λοιπόν αρκετό χρόνο στη διάθεσή του (σχεδόν εννέα μήνες) για να παρουσιάσει ένα υποτυπώδες έργο στην τρόικα, που θα μας βγάλει από την τάξη των κακών παιδιών. Από την άλλη πλευρά, θα έχει τη δυνατότητα να ανοίξει συζητήσεις περί αναδιαπραγμάτευσης, χωρίς τη θηλιά των δόσεων στον λαιμό.
Επίσης, από ό,τι φαίνεται, οι αγορές φέτος δεν κάνουν διακοπές και τα ιταλικά spread συνεχώς αυξάνονται, ενώ τα γαλλικά κεφάλαια εγκαταλείπουν τις τράπεζες της πατρίδας τους, αναζητώντας καταφύγιο στη Βρετανία. Με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο, που θα αρχίσουν πάλι η ύφεση και η ανεργία να επιδεινώνονται, και θα τελειώσει η πίστωση χρόνου από τον κόσμο, να βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο πολιτικό - οικονομικό σκηνικό στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση Μόντι παραπαίει, οι Φινλανδοί απειλούν με έξοδο από το ευρώ, οι Γερμανοί σοφοί ξεσηκώνονται, οι γαλλικές ελίτ γυρνούν την πλάτη στον Ολάντ. Αυτό που καταφέρνει σ’ αυτή τη φάση η τακτική “κατενάτσιο” (χωρίς όμως φάουλ) του Σαμαρά, είναι να ακυρώσει τη δύναμη πυρός των αντιπάλων: τις απειλές μέσω των δόσεων.
Αν ανοίξει αυτή τη στιγμή το θέμα της αναδιαπραγμάτευσης, με δεδομένα τα 31 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και τα 4,5 δισ. για τις πληρωμές των ομολόγων, θα διαπραγματευτούμε με το όπλο στον κρόταφο. Μετά τις 20 Αυγούστου τα πράγματα αλλάζουν.
Οι τράπεζες έχουν οχυρωθεί και δεν χρειάζεται να πληρωθούν ομόλογα μέχρι τον Μάιο. Και εννέα μήνες είναι πολλοί, όπως θα ‘λεγε και ο κατεργάρης - ψευτομάγος. “Μπορεί να χάσουν τα ΑΑΑ οι δανειστές, μπορεί να κρασάρουν οι Ιταλοί, να καταρρεύσουν οι Γάλλοι, να μην υπάρχει το ευρώ ή ακόμα μπορεί και αυτή η χώρα να σωθεί!!! Έχει ο Θεός...”.
Σπ.Αλεξίου
