Το νέο ολλανδικό Κοινοβούλιο, μετά την κατάρρευση του κυβερνητικού σχηματισμού υπό τον Μαρκ Ρούτε τον Απρίλιο, καλούνται σήμερα να εκλέξουν οι πολίτες της χώρας μετά από μία σχετικά σύντομη προεκλογική περίοδο στην οποία σημαντικό ρόλο έπαιξε η κρίση στην Ευρωζώνη.
Οι εκλογές στην Ολλανδία, η οποία θεωρείται «ανεμοδείκτης» για τις φιλοευρωπαϊκές και τις ευρωσκεπτικιστικές τάσεις στον ευρωπαϊκό Βορρά, εκτιμάται, όπως αναφέρει το Reuters, ότι θα... οδηγήσουν σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό που θα είναι πρόθυμος αλλά «απαιτητικός» εταίρος στην Ευρωζώνη.
H Ολλανδία είναι από τις τελευταίες χώρες της Ευρωζώνης με άριστη πιστοληπτική αξιολόγηση και η δυσφορία για το κόστος στήριξης των χωρών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες δεν είναι άγνωστο φαινόμενο.
Στην πρώτη γραμμή της εκλογικής μάχης βρίσκονται τέσσερα κόμματα: Οι Φιλελεύθεροι (VVD) του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, το Εργατικό Κόμμα (PvdA) του Ντίντερικ Σαμσόμ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (SP) του Εμίλ Ρέμερ και το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Χερτ Βίλντερς.
Η χώρα είναι συνηθισμένη στο σχηματισμό κυβερνητικών συνασπισμών, και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η ανάγκη συνεργασίας θα προκύψει ξανά: Μπροστά βρίσκεται το κόμμα του απερχόμενου Μαρκ Ρούτε, του Φιλελεύθερους, αλλά σε μακρινή απόσταση από την αυτοδυναμία.
Πολύ κοντά ακολουθεί το Εργατικό Κόμμα και έπονται οι Σοσιαλιστές. Τέταρτο (και σχετικά αποδυναμωμένο στις δημοσκοπήσεις) έρχεται το κόμμα του Βίλντερς
Οι εκλογές στην Ολλανδία, η οποία θεωρείται «ανεμοδείκτης» για τις φιλοευρωπαϊκές και τις ευρωσκεπτικιστικές τάσεις στον ευρωπαϊκό Βορρά, εκτιμάται, όπως αναφέρει το Reuters, ότι θα... οδηγήσουν σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό που θα είναι πρόθυμος αλλά «απαιτητικός» εταίρος στην Ευρωζώνη.
H Ολλανδία είναι από τις τελευταίες χώρες της Ευρωζώνης με άριστη πιστοληπτική αξιολόγηση και η δυσφορία για το κόστος στήριξης των χωρών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες δεν είναι άγνωστο φαινόμενο.
Στην πρώτη γραμμή της εκλογικής μάχης βρίσκονται τέσσερα κόμματα: Οι Φιλελεύθεροι (VVD) του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, το Εργατικό Κόμμα (PvdA) του Ντίντερικ Σαμσόμ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (SP) του Εμίλ Ρέμερ και το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Χερτ Βίλντερς.
Η χώρα είναι συνηθισμένη στο σχηματισμό κυβερνητικών συνασπισμών, και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η ανάγκη συνεργασίας θα προκύψει ξανά: Μπροστά βρίσκεται το κόμμα του απερχόμενου Μαρκ Ρούτε, του Φιλελεύθερους, αλλά σε μακρινή απόσταση από την αυτοδυναμία.
Πολύ κοντά ακολουθεί το Εργατικό Κόμμα και έπονται οι Σοσιαλιστές. Τέταρτο (και σχετικά αποδυναμωμένο στις δημοσκοπήσεις) έρχεται το κόμμα του Βίλντερς
