Η μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας για τους επιτελείς της Κουμουνδούρου είναι η σχετικά χαμηλή συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις του τελευταίου μήνα, με αποκορύφωμα την υποτονική συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου κυρίας Ανγκελας Μέρκελ στην Αθήνα.
Πολιτικό βηματισμό, ενόψει της μεγάλης αναμέτρησης γύρω από το νέο πακέτο μέτρων τις επόμενες εβδομάδες, αναζητά ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εκδηλώνονται ήδη ανησυχητικά στοιχεία στην... πορεία και την προσπάθεια του κόμματος να διαμορφώσει συνθήκες ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών.
Η μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας για τους επιτελείς της Κουμουνδούρου είναι η σχετικά χαμηλή συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις του τελευταίου μήνα, με αποκορύφωμα την υποτονική συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου κυρίας Ανγκελας Μέρκελ στην Αθήνα.
Πέρα από το αποθαρρυντικό κλίμα, που επικράτησε τεχνηέντως εκείνες τις ημέρες για την προσέλευσή του, είτε με τις απαγορεύσεις και τους κλειστούς δρόμους, είτε με τον περιρρέοντα φόβο για επεισόδια, υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουν ότι υπάρχει και έλλειμμα εκ μέρους του κόμματος στο να καταφέρει να εμπνεύσει αυτή την περίοδο και να οργανώσει τις λαϊκές αντιδράσεις.
Ταυτόχρονα τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι μάλλον μέτρια – ούτε απογοητευτικά, ούτε όμως και εντυπωσιακά –, καθώς καταδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά δεν καταγράφουν κάποιο εμφανές και έντονο ρεύμα στην κοινή γνώμη, η οποία διατηρεί επιφυλάξεις για την εναλλακτική πρόταση του κόμματος.
Η Κουμουνδούρου φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι η κοινωνία δεν έχει την προσδοκώμενη ζέση να βγει στους δρόμους και ότι έχει κυριαρχήσει μία μοιρολατρική στάση – υπεύθυνη και ψύχραιμη κατά την άποψη της κυβέρνησης – στους πολίτες, που δείχνουν να αποδέχονται ότι δεν υπάρχει περιθώριο να αποτραπεί η ψήφιση και εφαρμογή των νέων σκληρών μέτρων.
Δύο φαίνεται να είναι οι κύριες αιτίες, που σχετίζονται με την πολιτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, για την «καθίζηση» της κοινωνικής κινητοποίησης έναντι της κυβερνητικής πολιτικής.
Πρώτον, το θολό πολιτικό στίγμα, που εκπέμπει τον τελευταίο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον η έλλειψη πολιτικών συμμαχιών. Κατά την άποψη και πολλών στελεχών του κόμματος, η εγκατάλειψη ριζοσπαστικών στοιχείων στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το άνοιγμα προς την κεντροαριστερά έχει απογοητεύσει ένα δυναμικό μέρος των ψηφοφόρων του, που ανέμενε ένα πιο οξύ πολιτικό λόγο και μία πιο θεαματική αντιπολιτευτική τακτική, ανάλογη με εκείνη της προεκλογικής περιόδου. Ακόμη και στον πρόεδρο του κόμματος κ. Αλέξη Τσίπρα καταλογίζονται «στροφές» και «ελιγμοί», που εκπέμπουν αντιφατικά μηνύματα. Η προσπάθεια προσέγγισης με τους ευρωπαίους παράγοντες εκλαμβάνεται συχνά ως διάθεση υπαναχώρησης έναντι των ισχυρών της Ευρώπης, ενώ η διακήρυξη του στόχου για τη δημιουργία μίας «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της αριστεράς», ερμηνεύεται από ορισμένα τμήματα ως εγκατάλειψη της διάθεσης για ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές πολιτικές. Άλλοι μιλούν για «αυτονόητο άνοιγμα του κ. Τσίπρα προς τον προοδευτικό κόσμο της κεντροαριστεράς», ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο πλειοψηφία ρεύμα και άλλοι διαβλέπουν «στρογγυλοποίηση του πολιτικού λόγου» και κίνδυνο ενσωμάτωσης του κόμματος στο σύστημα, με συμβιβασμούς, που απομακρύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τις αρχικές του διακηρύξεις.
Δεν περνά απαρατήρητο μάλιστα ότι είναι εμφανής η διαφορά θέσεων στο οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στην μετριοπαθή πτέρυγα, που εκφράζεται πρωτίστως από τους κυρίους Γιάννη Δραγασάκη και Γιώργο Σταθάκη και την ριζοσπαστική ομάδα στην οποία ανήκουν ο κ. Γιάννης Μηλιός και άλλοι.
Ως προς τις συμμαχίες είναι πλέον φανερό ότι δεν έχει καμία βάση στο νέο πολιτικό τοπίο η προεκλογική στόχευση για κυβέρνηση συνεργασίας, με πυρήνα την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ και εν δυνάμει εταίρους το ΚΚΕ, τη ΔΗΜΑΡ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Ουσιαστικά το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν να ενταχθούν πλέον σε κανένα τέτοιο σχεδιασμό και απομένει μόνο η, περιορισμένων δυνατοτήτων, σχέση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, οι οποίοι πάντως είναι συνεπείς στην αντιμνημονιακή στρατηγική τους και στηρίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ μία σειρά από κοινές προσπάθειες σε αυτή την κατεύθυνση. Ενδεχόμενες νέες συμμαχίες με δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ τα περισσότερα στελέχη τις αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα και σε κάθε περίπτωση διαψεύδουν φημολογίες περί προσέγγισης με πρώην υπουργούς του κ. Γιώργου Παπανδρέου, που στις τελευταίες εκλογές πολιτεύτηκαν με το ΠΑΣΟΚ.
Η εκτίμηση έμπειρων παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όσο αποδυναμώνεται η προοπτική εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης, τόσο θα δυσκολεύει σε αυτές τις συνθήκες η μαζική λαϊκή κινητοποίηση. Έως ότου βέβαια η κοινωνική αντίδραση ξεπεράσει με τη δική της δυναμική τις καταστάσεις και επιβάλλει πολιτικές εξελίξεις.
Eξ’ ου και η Κουμουνδούρου θα επιχειρήσει να κλιμακώσει – με εξορμήσεις του προέδρου κ. Αλέξη Τσίπρα και όλων των κορυφαίων στελεχών σε όλη τη χώρα – από τα κάτω τις λαϊκές κινητοποιήσεις έναντι των μέτρων, που αναμένεται να συζητηθούν στη Βουλή έως τα τέλη του Οκτωβρίου. Ταυτόχρονα οι επισκέψεις του κ. Τσίπρα σε δημόσιους οργανισμούς, που προωθούν προς πώληση θα συνεχιστούν και την Τετάρτη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στην ΕΥΔΑΠ, με προφανέστατο το συμβολισμό της κίνησής του. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδιώκει να εκδηλωθούν απεργιακές κινητοποιήσεις, ώστε οι μεγάλες εργατικές και υπαλληλικές συνδικαλιστικές οργανώσεις να πρωταγωνιστήσουν, αν και διαβλέπουν μετριοπαθή στάση από την ηγεσία της ΓΣΕΕ, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ.
Για την Κουμουνδούρου «οι μαζικοί και ενωτικοί αγώνες των εργαζομένων και η στήριξη του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης, αναδιανομή του πλούτου και αλλαγές στην αρχιτεκτονική και τις πολιτικές της ευρωζώνης, αποτελούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση».
πηγή Πρώτο Θέμα
